Framsóknarblaðið - 28.03.1956, Side 1
F
Títgef andi:
Framsóknarfélag
V estmannaeyj a..
Málgagn Framsóknar- og samvinnu
manna í Vestmannaeyjum.
19. árgangur.
Vestmannaeyjum 28. marz 1956
6. tölublað.
Alfaðir
*
„özeiganna“.
Vesalings fólk. Við vottum því samúð.
Án efa mun miðaldra íslend-
ingum og eldri enn í fersku
minni öll þau ósköp, sem á
gengu í heiminum, þegar ,,nati-
onal socialistarnir“ þýzku, (hin-
ir þjóðlegu socialistar), nazistarn
ir, ruddust fram til valda í Þýzka
landi. Það var árið 1933.
Alföður „öreiganna“, Stalín
marskálki, hafði þá tekizt að
gróðursetja kommúnistanýlend-
ur víðsvegar úti um heiminn.
Þar átti hann trúnaðarmenn,
sem tóku við „línunni“ svo að
segja vikulega eða mánaðarlega
og mótuðu flokksstarfið og við-
horfin hverju sinni eftir henni.
í þessum arfareitum alföðurins
rússneska kostuðu Rússar út-
gáfu blaða og rita, sem hrópuðu
daglega, vikulega og mánaðar-
lega út árið um kring hina al-
föðurlegu vizku Stalíns, frásagn
ir um miskunnsemi lians, föður-
lega umhyggju og hið fróma og
hreina hjartalag annarsvegar, —
viðbjóð hans á ofsóknum og
manndrápum þýzku nazistanna
og öllu þeirra háttalagi hinsveg-
ar. — Enn eru þessi blöð og
tímarit gefin út fyrir rússneskt
fé.
Úti um allan heinr hreifst
fjöldi manna af öllum þessum á-
róðri unr ágæti Stalíns, og marg
ir lærðu blátt áfram að tilbiðja
hann. Hvernig gat þessu veslings
fólki komið til hugar, að fregn-
irnar um nrannkosti Stalíns og
andstyggð á manndrápum væru
jafn þrungnar lygum og blekk-
ingunr eins og fregnir þær, senr
Göbbels hinn þýzki sprautaði
og hvæsti út um lteiminn um á-
gíeti Hitlers sálaða, fróma bróð
urlund hans og viðurstyggð á
eyðingu nrannslífa?
Já, mörgunr varð það á að
bera saman „algæzku" Stalíns
við mannvonzku nazistanna. Ó.
hvílrkur reginnrunur! Hvítt-
svart! Sumardagur — skanrmdeg
isnótt! Loksins tókst mönnum
að skapa paradís á jörðu! Hel-
lreim nazistanna þekktu menn
áður úr sögu mannkynsins. Á-
vallt lraf'ði verið nóg af hinu illa
í heiminum.
Vonina um alsæluna í paradís
mannanna á jörðu, austan járn-
tjaldsins, lrélt vöku fyrir margri
viðkvæmri og „trúaðri“ sálu á
vesturlrveli jarðar.
Jafnvel á yztu skæklum verald
ar leyndist fólk, senr drúpti
lröfði í heitri trú á alvizku Stal-
íns marskálks og takmarkalausa
miskunnsemi og nranngæzku
þessa undrafugls, sem boðaði al-
sælu á jörðu í ríki og anda komm
únismans. Já, meira að segja á
Eyjunum við íslandsstrendur
hafði þessi magnaði rússneski
áróður gagntekið svo sálir fólks-
ins, að það naut naunrast svefirs
eða matar, en prýddi í þess stað
heimili sfn með myndum og
styttum af lrinunr hreinhjartaða
og miskunnsama Stalín mar-
skálki. Fyrir sálarsjónum þessa
fólks var undramennið Stalín
einskonar persónugervingur, —
holdtekja, — alvizkunnar, al-
gæzkunnar og alnrættisins í al-
heiminum. Sunr skáldin lrrifust
nreð. íslenzk skáld einnig. Sum
ortu blátt áfram kommúnistiska
trúarsálma, innfjálga og ástlreita,
þar sem persónudýrkunin á Stal
ín birtist svo berlega og barna-
lega, eins og trúarhitinn og ein
féldnin í sálmunr katólskra
manna og páfakirkju á miðöld-
unr.
Jóhannes úr Kötlunr kveður:
Um gullintypptar Kremhallir
kvöldsins svali fer
og mansöng einn frá Grúsíti
í mildum ómi ber.
Og stjörnuaugu blika skært
frá blárri hiininsæng
— þar englabörnin leika sér
og yppta hvítum væng.
En inn um gluggann sérðu rólegt
andlit vökumanns:
Þar situr Jósef Djúgasvili,
sonur skóarans.
Þar situr hann, er ungur valdi
einn hinn þyngsta kost
og lagði út í þennan heim
með lítinn geitarost.
En harla mikið ævintýri
hefur síðan skeð
og furðulegra en nokkurt skáld
gat frarn í tímann séð:
í ostsins stað nú hverfist djarft
í hendi þessa manns
hinn ægifagri hnöttur vor
og örlögsíma hans.
En nú er hijóðið annað
— það er náhljóð dimmt um sinn.
Nú stara augu milljónanna
sem opin var þeim, er skoða
vildu, í húsi K. F. U. M. og K.
um mánaðamótin síðustu, hefur
gefið mér tilefni til margskonar
hugleiðinga. Dagana, sem sýning
in var, komu þangað rúmlega
1800 gestir, 12 ára börn og eldri,
fólk á öllum aldri, konur og
karlar.
Eg hafði allgott tækifæri til að
kynnast þessu fólki og læra ým-
islegt í sambandi við það.
Mjög margir skoðuðu það,
á veggina var fest, með athyygli,
lásu skýrslur og tölur og athug-
uðu línurit gaumgæfilega með
alvarlegri íhugun. Aðrir gengu
hringinn í kring og litu snöggv
ast á það, sem fyrir augun bar.
Jafnvel með kæruleysisbrosi
bentu þeir og þær á það, sem þó
er alls ekki broslegt. Sumum
blikuðu tár í auga, þegar út var
gengið, og margir dáðust að,
hversu miklu og fræðandi efni
var komið fyrir á þessum spjöld
um, enda er það mála sannast.
Hvert einstakt spjald jafnast á
við meðallangan ítarlegan fyrir-
lestur, sem þó gæti naumast ver
á Stalín, marskálk sinn.
Og ihn um gluggann fölir geislar
flögra og svxfa dans
og vefjast eins og heiðursmerki
að vörmu brjósti hans.
Og það er eina orðan þar,
— og enn mun svo um liríð:
hans treyja er óbreytt eins og fjöldans
alls, er heyr sitt stríð.
Því þetta er fólksins hermaður,
sem heldur þarna vörð
um hugsjón hinna fátæku,
urn himin þeiira og jörð.
Hér öskrar ekki loddari
um ofurmannlegt kyn,
— hér brosir aðeins maður,
sem er mannsins bezti vin.
Og hnötturinn er góður
eins og geitarostur smár,
sem rnóðir ein gaf litlum syni
eitt löngu liorfið ár.
Framhald á 4. síðu.
ið jafn skilmerkilegur.
Allir voru gestirnir prúðir og
kurteisir og margir þökkuðu al-
úðlega fyrir. Og ýmsum veit ég,
að sýningin hefur orðið umhugs
unarefni næstu dagana, enda var
það tilgangurinn. Skemmtilegt
hefði verið að hafa tíma til að
tala við sum_börnin um eitt og
annað, sem þarna var til athug-
unar. Þau höfðu áhuga á að
skilja, hvað súm spjöldin höfðu
að segja.
Uxn árangurinn af sýningu
þessari er ekki unnt að segja.
Sjáanlegur eða áþreifanlegur ár-
ahgur af starfi sáðmannsins kem
ur aldrei stiax í ljós. En planta
kemur upp af hverju góðu fræi
og ávöxtur sáðningarinnar kem
ur á sínum tíma, ef farvegurinn,
sem það fellur í, er sæmilega
frjór. Þar er allt undir kömið.
Að síðustu vil ég þakka gestun-
um, sem heiðruðu sýninguna
með komu sinni. Gefi það Guð,
að andleg og líkamleg menning
megi jafnan blómgast, og bless-
un færa Eyjaskeggjum og öllum
íslands lýð
Einar Sigurfinnsson.
Bindindismálasýnlngin.