Morgunblaðið - 17.08.2010, Síða 22

✝ Kristinn Krist-varðsson fæddist
að Fremri-Hrafna-
björgum í Hörðudal í
Dalasýslu 6. sept-
ember 1911. Hann
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir
miðvikudaginn 4.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Vilhelm-
ína Ragnheiður
Gestsdóttir frá Tungu
í Hörðudal, f. 20. júní
1882, d. 14. des. 1915,
og Kristvarður Þorvarðarson,
kennari, frá Leikskálum í Hauka-
dal, f. 14. janúar 1875, d. 1. ágúst
1953. Systir Kristins er Kristín
Kristvarðsdóttir, f. 18. febrúar
1914.
Eftir sviplegt fráfall móður
Kristins, Vilhelmínu Ragnheiðar,
var honum komið í fóstur að Hóli í
Hörðudal, hjá Guðnýju Gestsdóttur,
móðursystur sinni og manni henn-
ar, Jóni Teitssyni, er lengi bjuggu
þar. Ólst Kristinn upp hjá þessum
sæmdarhjónum, sem voru honum
eins og góðir foreldrar. Var hann
þar til 13 ára aldurs, eða þar til
Kristvarður faðir hans tók hann til
Reykjavík 4. janúar 1916, d. 23. maí
2002. Foreldrar hennar voru Björg
María Elísabet Jónsdóttir, f. á
Fögrueyri við Fáskrúðsfjörð 26.
desember 1891, d. 13. janúar 1974,
og Meyvant Sigurðsson, Eiði á Sel-
tjarnarnesi, f. í Guðnabæ í Selvogi
5. apríl 1894, d. 8. september 1990.
Valdís og Kristinn eignuðust
fimm börn. 1) Vilhelm Ragnar, f. 7.
júlí 1937. 2) Óskírður drengur, f.
19. febrúar 1942, d. sama dag. 3)
Gunnar, f. 10. apríl 1946, d. 1. júlí
1948. 4) Gunnhildur Kristín, f. 23.
maí 1949, maki Hjalti Einarsson, f.
15. febrúar 1948, d. 10.8. 2009, dótt-
ir þeirra er Ragnheiður Erla, f. 14.
september 1972, maki Sigurður
Hólmar Jóhannesson og eiga þau
börnin Viktor Snæ og Sunnu Val-
dísi. 5) Helga Elísabet, f. 22. júlí
1950, maki Þór Þórisson, f. 14. júlí
1950, börn Helgu og Dans Valgarðs
Wiium, eru: a) Kristinn Valur, f. 10.
febrúar 1969, kvæntur Ástu K.
Árnadóttur og eiga þau tvær dæt-
ur, Arnrúnu og Brynju, b) Gunnar
Dan, f. 1. júlí 1976, kvæntur Katr-
ínu Sif Michaelsdóttur, c) Helga
Dögg, f. 9. desember 1980, unnusti
Sverrir Steinn Ingimundarson og
eiga þau dótturina Matthildi Birtu.
Útför Kristins verður gerð frá
Seljakirkju í dag, þriðjudaginn 17.
ágúst 2010 og hefst athöfnin klukk-
an 13.
sín að Stafholti, en
um þær mundir var
hann verkstjóri hjá
sr. Gísla Einarssyni,
eða þann tíma sem
hann þurfti ekki að
sinna kennslu-
störfum. Kristinn
stundaði síðar nám
við Flensborgarskóla
í 2 ár og fetaði þannig
í fótspor föður síns,
sem þangað hafði
einnig sótt sína
menntun, meðan
Flensborgarskólinn
annaðist kennaramenntun lands-
manna. Á sumrin vann hann í vega-
vinnu með föður sínum. Að námi
loknu réðst hann til verslunarstarfa
við útibú Kaupfélags Borgfirðinga í
Reykjavík. Vann hann þar í mörg
ár við góðan orðstír. Kristinn starf-
aði síðar hjá versluninni Liverpool,
eða þar til hann gerðist versl-
unarstjóri við verslunina Skúla-
skeið, sem þá var nýstofnsett og
verslaði með nýlenduvörur. Hann
varð síðar einn eigandi að versl-
uninni og rak hana fram til ársins
1978.
Hinn 22. maí 1937 kvæntist Krist-
inn Valdísi M. Meyvantsdóttur, f. í
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Að eiga gott fólk að og fá að njóta
samvista við það er mikil gæfa. Fólk
sem tekur þátt í sorgum og gleði
samferðafólks síns og lætur sig hagi
þess varða. Þannig manneskja var
faðir okkar, sem í dag er til moldar
borinn. Eftir tæplega níutíu og níu
ára langa og farsæla ævi lagði hann
af stað í síðasta ferðalagið, á björtu
og fögru sumarkvöldi. Í lokin var lík-
aminn orðinn lúinn og hvíldin því
kærkomin. Hann sofnaði hægt og
hljótt. Við trúum því að nú hvíli hann
í örmum Guðs. Sú sannfæring hjart-
ans færir frið þeim sem eftir lifa.
Móður okkar, Valdísi Meyvantsdótt-
ur, kynntist hann hér í Reykjavík og
gengu þau í hjónaband 22. maí 1937.
Þau áttu 65 ára brúðkaupsafmæli
daginn áður en móðir okkar lést 23.
maí 2002. Þau hófu búskap að Grett-
isgötu 53b. Síðar reistu þau sér ein-
býlishús að Langagerði 18, það hús
varð þeirra „óðal“. Þar bjuggu þau
okkur systkinum fallegt heimili. Við
systkinin ólumst upp við ást og um-
hyggju foreldra okkar. Minnisstæð
eru laugardagskvöldin í stofunni
heima þegar móðir okkar lék á pí-
anóið, slegið var upp dansiballi og
æfð nýjustu sporin úr danstímunum.
Einnig koma í hugann afmælisveisl-
urnar sem gjarnan voru haldnar úti í
garði, kræsingar á borðum, hlátur,
glaðværð og leikir. Gamlárskvöldin í
Langagerði voru kapítuli út af fyrir
sig, með þátttöku elskulegrar Siggu
frænku og fjölskyldu. Eða veislan,
þegar jarðarberjauppskeran var
tekin í hús. Jarðarberin voru ræktuð
í reit undir gleri og það var mikil fyr-
irhöfn að sækja sér sýnishorn, enda
algjörlega óleyfilegt.
Við minnumst foreldra okkar að
verki í fallega garðinum sem svo
mikil alúð og rækt var lögð við. Lit-
ríkar stjúpur, bóndarósir og
morgunfrúr, allt sett niður af smekk-
vísi og alúð. Á langri ævi gerist
margt og skiptast á skin og skúrir.
Foreldrar okkar urðu fyrir þeim
harmi að missa tvo drengi, annar lést
í fæðingu og hinn, Gunnar, gullfal-
legur drengur, lést af slysförum að-
eins tveggja ára gamall. Fráfall hans
markaði djúp spor í líf foreldra okk-
ar.
Faðir okkar hafði margt til brunns
að bera og góða og mikla kosti fékk
hann í vöggugjöf. Aðalsmerki hans
og förunautar alla ævi voru ljúf-
mennska, háttvísi og skyldurækni.
Hann var ávallt reiðubúinn að
hjálpa, hvernig sem stóð á hjá hon-
um sjálfum, ævinlega var sama
tryggðin og ósérhlífnin til staðar.
Þannig mun mynd hans geymast í
minningu okkar.
Verðmæti hvers vinnustaðar er
fólgið í því starfsfólki sem þar vinn-
ur. Starfsfólkið á 3. hæðinni á Eir,
þar sem faðir okkar bjó síðastliðin 11
ár, vinnur starf sitt af dugnaði, um-
hyggju og hjartahlýju. Við þökkum
þeim frábæra umönnun foreldra
okkar og góð kynni.
Elsku hjartans faðir okkar, hvíldu
í friði. Megi góður Guð varðveita þig.
Minningin um þig mun lifa og verða
okkur að leiðarljósi í lífinu. Þér eig-
um við allt að þakka.
Helga, Gunnhildur og Ragnar.
Frá fyrstu bernsku áttum ástúð þína,
er ávallt lést á brautir okkar skína.
Þín gleði var að gleðja barnsins hjarta
og gera okkar ævi fagra og bjarta.
Þér við hönd þú okkur leiddir
og ljós og kærleik yfir sporin breiddir.
Öll samleið varð að sólskinsdegi björt-
um,
er sanna blessun færði okkar hjörtum.
Þín góðu áhrif geymum við í minni,
er gafstu okkur hér af elsku þinni.
Við þökkum allt af heitu barnsins
hjarta,
er hjá þér nutum við um samfylgd
bjarta.
(I.S.)
Elsku afi, loksins fékkstu hvíldina
sem þú þarfnaðist svo mjög.
Jafnvel þó hjörtu okkar séu upp-
full af söknuði þá erum við jafnframt
svo innilega þakklát fyrir að hafa átt
þig að öll þessi ár. Það er undarleg
tilfinning að sitja og hugsa til þín,
reyna að finna réttu kveðjuorðin. En
engin orð fá lýst þeim kærleika sem
við fundum frá þér og hinni sönnu
vináttu er þú gafst okkur. Á yngri
árum átti ég annað heimili hjá ömmu
Valdísi og Kristni afa í Hvassaleit-
inu. Þangað kom ég daglega og
hvergi leið mér betur. Átta ára göm-
ul átti ég að vera hjá dagmömmu eft-
ir skólatíma. Mér þótti mun
skemmtilegra að fá að vera heima
hjá ömmu og afa og laumaðist ég oft
til þess að hringja í þau. Jú, afi var
mættur innan skamms og fylgdi mér
heim í notalegheitin hjá þeim. Afi
vildi allt fyrir aðra gera og fórnfúsari
mann var vart hægt að finna. Það olli
þó stundum smá vanda, t.d. í þau
ófáu skipti sem við spiluðum rommý
í Hvassaleitinu, en þá gaf hann okk-
ur ömmu einatt alla tvista og slagi.
Þegar ég hugsa til allra samvistanna
með afa Kristni koma upp óteljandi
minningar. Þær geymi ég í hjartanu
og ylja mér við. Ég nefni t.d. sund-
ferðirnar í Laugardalinn þar sem ég
dró afa, þá kominn á áttræðisaldur, í
rennibrautirnar, ferðir með honum í
„heldrimanna-leikfimina“ í Hvassa-
leitinu, hvernig hann dekstraði mann
svo sem með því að skræla vínar-
pylsurnar og sjá til þess að alltaf
væri nóg til af hunangs-cheerios,
búðarleikirnir með gamla búðar-
kassann úr Skúlaskeiði og árlegu
sumarbústaðaferðirnar.
Afi hefur alltaf verið svo hraustur
og duglegur. Á hverjum degi fór
hann í gönguferðir, ýmist í sundlaug-
arnar eða um nágrennið sér til
heilsubótar. Í flutningum var hann
allra manna sterkastur og dugleg-
astur í burði. Ekki reyndi síst á hann
síðustu árin hennar ömmu Valdísar
sem hann sinnti svo vel og hjúkraði
eftir að hún veiktist. Daginn fyrir
andlát ömmu Valdísar, vorið 2002,
áttu amma og afi 65 ára brúðkaups-
afmæli. Þá var erfitt að fylgjast með
afa horfa á eftir ástinni sinni. Ég er
viss um að nú ganga þau amma Val-
dís saman hönd í hönd á blómum
prýddum vegi. Loks fá þau að hittast
á ný. Elsku afi, ég þakka þér af alhug
fyrir þær góðu og eftirminnilegu
stundir sem ég átti með þér. Fyrir
faðminn þinn og fallegu bláu augun
þín er lýstu visku og mikilli ást í
minn garð. Ég kveð þig með stolt í
hjarta fyrir að hafa verið svo blessuð
að eiga þig að. Elsku afi, takk fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir okkur.
Þú varst verðug fyrirmynd okkar.
Guð geymi þig og ömmu Valdísi.
Þú knúsar hana frá okkur.
Helga Dögg.
Kristinn Kristvarðsson
22 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. ÁGÚST 2010
 Fleiri minningargreinar um Krist-
inn Kristvarðsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Alice BergssonNielsen fæddist í
Maarum í Danmörku
19. maí 1940. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
8. ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Hans
Nielsen mjólkurfræð-
ingur, f. 27. maí 1911,
d. 8. mars 1978 og
Hallfríður Nielsen
húsmóðir, f. 25. októ-
ber 1917, d. 25. júlí
2004.
Systkini Alice eru: 1) Lillian B.
Nielsen, f. 21. mars 1943, maki
Steinar Halldórsson, synir þeirra
eru Heimir, Ingvi og Halldór, 2)
Kristján Friðrik Nielsen, f. 28. mars
1957, maki Pálína Arndís Arnars-
dóttir, dætur þeirra eru Hallfríður
og Arndís.
Hinn 12. janúar 1974 giftist Alice
Erni Helga Steingrímssyni vélfræð-
ingi, f. 28. október 1942. Foreldrar
hans voru Steingrímur Magnússon
fiskali, f. 2. april 1895, d. 04.desem-
ber 1991 og Sígríður Vilborg Ein-
arsdóttir húsmóðir, f. 29. sept-
ember 1907, d. 24. október 1993.
Synir Alice og Arnar eru: 1) Örn
Hans Arnarson viðskiptafræð-
ingur, f. 12. sept-
ember 1973. 2) Gústaf
Arnarson, rafvirki í
Gautaborg Svíþjóð, f.
14. október 1975,
maki Johanna Fri-
berg Arnarson, f. 10.
maí 1976, börn þeirra
eru Arnar Hans, f. 15.
apríl 2005 og Eydis
Alice Christina, f. 11.
júní 2008.
Alice fluttist frá
Danmörku til Íslands
ásamt foreldrum sín-
um árið 1947 og sett-
ust þau að í Reykjavík. Alice gekk
fyrst í Landakotsskóla og lauk síð-
ar gagnfræðaprófi frá Verknáms-
skólanum. Alice vann hjá skóverk-
smiðju Rímu og svo síðar í
skóverslun Rímu í miðbæ Reykja-
víkur, jafnframt starfaði hún í
mörg ár sem aðstoðarkona á bar,
byrjaði á skemmtistaðnum Lídó og
svo lengst af í Súlnasal á Hótel
Sögu. Alice lét af störfum í ágúst
1973 og helgaði sig heimilinu eftir
það.
Útför Alice fer fram frá Digra-
neskirkju í Kópavogi í dag, 17.
ágúst 2010, og hefst athöfnin
klukkan 11.
Elsku mamma, í dag kveðjum við
þig í hinsta sinn. Þú varst alltaf
kletturinn í fjölskyldunni, höfuð fjöl-
skyldunnar og stjórnaðir með
styrkri hendi. Þú hélst okkur fallegt
heimili og fátt þótti þér eins
skemmtilegt og að hafa mikið af
fólki í kringum þig og bjóða til
veislu. Enda var gestkvæmt á heim-
ilinu og alltaf einhverjir að koma í
kaffi.
Litlu augasteinarnir í Svíþjóð,
þau Arnar Hans og Eydís Alice
Christina, voru þér mikils virði og
þegar þú hélst upp á 70 ára afmælið
þitt núna í maí og vissir innst inni
hvað væri framundan, þá gladdi það
þig óstjórnlega þegar þau birtust
óvænt í afmælisveislunni og fögnuðu
með þér ásamt fjölskyldu og vinum.
En baráttan við illvígan sjúkdóm
tók enda, þú hafðir barist eins og
hetja undanfarin ár, tókst veikind-
unum með æðruleysi og lést ekkert
á þig fá, og erfiðar lyfjameðferðir
stoppuðu þig litið af og þegar ljóst
hvernig myndi fara þá varstu sátt
og vildir helst af öllu fara á Líkn-
ardeildina í Kópavogi og dvelja þar
síðustu vikurnar. Þar fékkstu lika
frábæra umönnun alls starfsfólks
þar og kunnum við þeim bestu
þakkir fyrir.
Elsku mamma, lífið verður ekki
samt án þin en við munum standa
öll saman og hjálpa hvert öðru.
þínir synir.
Örn Hans og Gústaf.
Það er algjörlega óraunverulegt
að þurfa að kveðja þig í dag. Þú
varst með svo mikinn karisma, góð-
hjörtuð og hugulsöm. Þú varst líka
svo áhugasöm um að fylgjast með
uppvexti barnabarnanna, jafnvel
þótt það þyrfti stundum að gerast í
gegnum Skype. Þú skemmtir þér
jafnmikið við dót barnanna og þau
sjálf og ekki var verra ef mikið
heyrðist í dótinu, þá varstu í essinu
þínu og einnig gátum við alltaf
treyst á flottar tertur í afmælum.
Þú varst gestgjafi á heimsmæli-
kvarða. Galdraðir fram veislur eins
og ekkert væri auðveldara. Alltaf
jafngóðar og yndislegar veislur.
Marengsbotn var alltaf á lager á
heimilinu ef á þyrfti að halda snögg-
lega.
Þú sýndir prjónaskap mínum
mikinn áhuga, komst með ábend-
ingar og kenndir mér trix í prjóna-
skapnum. Einnig gat ég alltaf fengið
stuðning þinn ef mig vantaði að
kaupa mér nýtt skópar.
Þar sem ég er svo mikil jóla-
manneskja verð ég að minnast að-
eins á jólin. Jólin sem þú og Örn
hélduð eru eins og klippt út úr æv-
intýrum. Hvaða jólaskröggur sem
er komst í jólastemmningu hjá ykk-
ur. Jólaskraut í hverju horni, smá-
kökuilmur í loftinu og stöðug jóla-
tónlist frá útvarpinu. Þetta er
eitthvað sem mun fylgja okkur það
sem eftir er.
Að lokum viljum við þakka þér
fyrir Gústaf.
Minnumst þín með gleði og
ánægju.
Johanna, Arnar Hans og Eydís.
Í dag kveðjum við frábæra konu,
Alice Bergsson Nielsen. Okkur þótti
ákaflega vænt um Alice en hún var
gift Erni föðurbróður okkar. Alice
og fjölskylda hennar hafa skipað
stóran sess í lífi okkar systkinanna
og eigum við margar góðar minn-
ingar úr Krummahólunum, sum-
arbústaðaferðunum og nú síðustu ár
úr Rjúpnasölunum.
Minningar úr veislum þeirra
hjóna eru okkur ofarlega í huga
þegar við hugsum um Alice því hún
kunni sannarlega að taka á móti
gestum. Með gestrisni sinni og
glæsileika töfraði hún fram veislu-
borð og öll umgjörð í stelli, borðs-
krauti og fágaðri framsetningu setti
Alice-ar svip á alla hluti. Alice
gleymdi aldrei börnunum. Þegar við
vorum lítil var hún var alltaf búin að
útbúa eitthvað sérstakt fyrir okkur
sem bæði var framandi og skemmti-
legt. Síðustu ár fengu börnin okkar
svo að njóta þess sama.
Hjá okkur systkinunum byrja jól-
in í hádegisverðarboði hjá Erni og
Alice á aðfangadag. Á heimili þeirra
hjóna voru jólin komin með sínum
hátíðleika og hefur þetta boð verið
ómissandi hluti af jólahátíð okkar.
Alice var alltaf áhugasöm um okkar
hagi og fylgdist vel með því sem við
tókum okkur fyrir hendur. Alice var
kona sem við bárum mikla virðingu
fyrir. Hún var skemmtileg og það
var mikið líf og gleði í kringum
hana. Hvort sem Alice var á leið í
matarboð eða í sumarbústaðinn, lét
hún aldrei skartið, háu hælana eða
naglalakkið vanta – hún var alltaf
glæsileg!
Elsku Alice, hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Elsku Örn, Örn Hans, Gústaf, Jo-
hanna, Arnar Hans og Eydís Alice
Christina, okkar innilegustu samúð-
arkveðjur. Megi góðar minningar
styrkja ykkur í sorginni.
Fjóla, Rakel, Kári og Hrund.
Alice Bergsson Nielsen
 Fleiri minningargreinar um Alice
Bergsson Nielsen bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.