Hamar - 06.01.1950, Blaðsíða 3
HAMAR
3
Um atvinnumál
Framhald af 1. síðu.
eina tryggingin fyrir nægri at-
vinnu og góðri afkomu lands-
manna.
Lausn þessa vanda hvílir fyrst
og fremst á Alþingi, sem naum-
ast getur skotið sér lengur und-
an þeirri skyldu sinni gagnvart
þjóðinni, að leggja á ráðin í
þessu efni. Er þess nú vænst
fremur en áður, að tillögur komi
fram um varanlega lausn á
þessum málum. Er þess að i
vænta að gagnkvæmt traust og
samhugur megi verða á milli
þings og þjóðar og á milli ein-
staklinga og stétta um sameigin-
legt átak í þessu efni, sem varð
ar framtíðarafkomu landsmanna
meira en flest annað.
Sé litið á aðstöðu Hafnfirð-
inga í þessu efni, þá er óhætt
að fullyrða að fáir landsmenn
eiga meira undir farsælli skip-
an þessara mála, heldur en þeir.
Varla getur það bæjarfélag, sem
á afkomu sína nánara tengda
sjávarútveginum heldur en Hafn
arfjörður. Þessi atvinnuvegur
hefur verið, er og verður um
ófyrirsjáanlega framtíð súi líf-
taug, sem nærfellt öll afkoma
einstaklinga og bæjarfélags
hyggist á. Frá sjávarútveginum
og þeirri annarri starfsemi, sem
tengd er honum, svo sem ýmiss
hagnýting sjávarafurða og verk-
un, er fyrst og fremst að vænta
aflsins til þeirra hluta, sem gera
skal á hverjum tíma til hvers-
konar framfara í þessu bæjar-
félagi. Reksturshæfur grundvöll
ur útgerðarinnar er þannig jafn-
framt frumskilyrði fyrir afkomu
íbúa þessa bæjar. Hafnarfjörð-
ur hefur öll skilyrði til þess að
vera fyrsta flokks útgerðarbær,
bæði að því er snertir útgerð
togara, sem smærri skipa.
Til þess að svo geti orðið,
verður að koma samstillt átak
bæjarfélags, útgerðarfyrirtækja
og einstaklinga, til þess að búa
svo að útgerðarstarfsemi í þess-
um bæ, að hann geti boðið upp
á hin fyllstu skilyrði til slíkrar
starfrækslu, sem völ er á. Allar
leiðir er stefna að því að auka
skipastól bæjarins, bæta af-
greiðsluskilyrði hans, stuðla að
fjölþættri hagnýtingu fiskiaf-
urða og verkun þeirra, eiga á
sér fullan rétt. Engin þröngsýn
flokkssjónarmið, þótt menn
greini eðlilega stundum á um
hagkvæmustu leiðirnar, mega
verða í vegi fyrir því að þessum
undirstöðuatriðum fyrir velfarn
aði og afkomu bæjarbúa, séu
gerð þau skil, sem samstillt átak
bæjar og einstaklinga megnar
á hverjum tíma.
Þegar litið er til þess, sem
gert hefur verið í þessum bæ
í þessu efni, má segja að í ýmsu
hafi verið vel og myndarlega að
þessum málum staðið, en að
ýmsu leyti hafi þessum málum
ekki verið sinnt svo sem skyldi,
svo viðurhlutamikil sem þau eru.
Á það einkum við um það
hversu mjög á skortir um það,
að búa útgerðarstarfsemi bæjar-
manna góð starfsskilyrði. Skipa-
stóll bæjarmanna er all myndar-
legur, bæði að því er snertir
botnvörpunga og smærri fiski-
skip. Áframhald og eðlileg þró-
un verður að vera hér á og skip
um verður að fjölga að tilstuðl-
an einstaklinga og bæjarfélags,
eða með sameiginlegu átaki
beggja aðila, á svipaðan hátt
og hafður var á um byggingu
vélbátanna og byggingu síldar-
og fiskimjölsverksmiðjunnar h. f.
Lýsi og Mjöl. Hraða verður svo
sem frekast er unt byggingu
hafnarinnar, svo að hún komi
að tilætluðum notum og veiti
skipastól bæjarmanna nauðsyn-
legt skjól og öryggi.
Er saga hafnargerðar í Hafn-
arfirði orðin löng og að ýmsu
leyti raunaleg. Hafa sjálfstæð-
ismenn jafnan lagt ríka áherzlu
á nauðsyn öruggra og góðra
hafnarskilyrða, fyrir bæ sem
Hafnarfjörð og munu halda
þeirri baráttu áfram og leiða
það mál til lykta, eftir því sem
þeir fá aðstöðu til. Sérstakt at-
hafnasvæði fyrir vélbáta verður
að koma sem fyrst, innan hafn-
arinnar. Afgreiðsla hinna smærri
báta við bryggjur bæjarins hef-
ur oft verið miklum erfiðleik-
um bundin, og bátar oft orðið
að bíða nokkuð eftir því að
geta losnað við afla sinn. Þetta
hefur þó bjargast vonum fram-
ar, á meðan togararnir hafa svo
til eingöngu stundað ísfiskveið-
ar. Fari hins vegar svo, sem
fullt útlit er fyrir, að þeir snúi
sér á ný að saltfiskveiðum, má
ætla að þröngt verði um alla
afgreiðslu smærri skipa, við
bryggjurnar.
Bygging bátabryggja eða sér-
stakur afgreiðslustaður innan
hafnarinnar, er heldur ekkert
nýtt mál. Hefur verið rætt um
nauðsyn þess oft og mörgum
sinnum, kosningaloforð verið
gefin, en þar látið síðan staðar
numið. Þannig má þetta ekki
ganga lengur. Hinn aukni vél-
bátafloti og þeir menn, sem á
honum stunda vinnu sína, hljóta
að krefjast aðgerða í þessu efni
sem allra fyrst. Við afgreiðslu-
svæði fyrir vélbátana verður að
byggja verbúðir. Bæði fyrir
skipshafnir á hafnfirzkum bát-
um, sem margar hverjar hafa
mjög ófullkomin viðlegupláss og
sömuleiðis fyrir skipshafnir að-
komubáta, sem eigendur óska
gjarnan að gera út frá Hafnar-
firði á vetrarvertíð. Hafa færri
j getað gert báta sína út héðan,
j en óskað hafa, einmitt vegna
skorts á viðleguplássi. Er að
þessu hið mesta tjón, því enda
þótt skipshafnir slíkra aðkomu-
báta séu máske að mestu leyti
utanbæjarmenn, veitir þó útgerð
slíkra báta mjög mikla atvinnu
og viðskipti í bænum.
Með byggingu hinnar nýju
verksmiðju H. f. Lýsi og Mjöl,
var með sameiginlegu átaki
bæjar og einstaklinga stigið
myndarlegt spor til betri hag-
nýtingar ýmisskonar fiskiúr-
gangs, en áður var, auk þess,
sem verksmiðja þessi skapar
hafnfirzkum skipum aðstöðu til
þess að hagnýta sér síldveiði
hér sunnanlands, ef kostur yrði
slíkrar veiði framvegis. Á sama
hátt þarf a8 koma upp fjöl-
þættari hagnýtingu þess afla,
sem á land berst. ÖIl þau verk-
efni, sem hér hefur lauslega ver-
ið bent á *og önn)ur þau, er
stuðla að því að skapa Hafnar-
firði sem ákjósanlegasta aðstöðu
til útgerðar og annars þess, er
verða mætti til þess að gera
þann afla sem á land berst
hverju sinni, að sem verðmæt-
astri vöru til útflutnings, eru
þau verkefnin, sem brýnast
kalla að. Það fé sem varið er
til slíkra framkvæmda, ávaxtast
margfaldlega nútíð og framtíð
til hagsbóta. Að þessum málum
verða Hafnfirðingar að vinna
sem einn maður. Ef sá mikli á-
hugi, sem núverandi meirihluti
bæjarstjórnar hefur haft á fram-
kvæmdunum í Krýsuvík, og það
fé sem þegar hefur verið varið
til þeirra framkvæmda, hefði í
þess stað snúist að nauðsynleg-
um umbótum í sambandi við
höfnina og aðbúnað útgerðar-
innar, þá myndi málum bæjar-
ins betur komið en raun er á.
Hvað sem segja má um blóma
og tómatarækt og búskap í
Krýsuvík, en út í það skal ekki
farið nánar hér, því máli hafa
verið gerð nokkur skil í blaðinu
nýlega, þá hygg ég að flestum
bæjarbúum fari sem mér, að
telja það fásinnu, að ekki sé
meira sagt, að þetta bæjarfélag,
sem sannarlega hefur ekki úr of
miklu fé að spila til ýmiskonar
aðkallandi þarfa sinna, skuli
vera að verja milljónum á mill-
jón ofan af fé bæjarbúa og bæj-
arútgerðar, svo og lánstrausti
sínu, til þessara framkvæmda í
Krýsuvík, á meðan jafnmörg að-
kallandi verkefni bíða óleyst í
sambandi við okkar aðal atvinnu
grein, sjávarútveginn, auk margs
annars sem að kallar í þessum
bæ.
Slík ráðsmennska ráðamanna
bæjarins á vissulega eftir að
hefna sín grimmilega. Þeir menn
sem þannig fara með fé borgar-
anna, baka sér þunga ábyrgð.
Atvinna við lífrænan atvinnu-
rekstur, handa öllum þeim, sem
geta unnið, er sú frumkrafa
sem stefna verður að að unt
sé að fullnægja sem bezt. Þetta
verður bezt tryggt með því að
bæjarbúar sameinist í því að
skapa hafnfirzkri úgterðarstarf-
semi sem hagfeldust skilyrði. Að
því ber að stefna fyrst og fremst.
Auglýsiö
Hamri
Happadrættir
Framhald af bls. 1
yrði! En — það þarf ekki að
gera því skóna, að aumingja
mennirnir nái þessari aðstöðu,
það koma bæjarbúar — hús-
bændurnir í veg fyrir með at-
kvæði sínu á kjördegi.
Að öðrum og þriðja mannin-
um af „hinum 10 fyrstu“ skal
Ktið vikið. Óskar Jónsson er
mætur maður og lítið gefinn fyr-
ir þjark og þras, og er talið að
hann hafi fremur gert það af
flokkslegri þægð að vera á list-
anum, heldur en af hrifni og
áhuga fyrir stefnubeitingu krata
broddanna í yfirstjórn og með-
ferð bæjarmálanna. Sama má og
segja um Ólaf Þ. Kristjánsson
sem mann. Hann er vel gefinn
og ágætlega sögufróður. Hann
hefur áður verið í bæjarstjórn
eitt kjörtímabil og þótti þá
hvorki af samflokksmönnum né
öðrum gera þar neina „fígúru“.
Hans var víða getið hér í bæn-
um á tímabili hinna góðfrægu
„Gulu seðla“ í sambandi við út-
gáfu ávísunar einnar eigi all-
stórrar — hinnar svonefndu
„Ysuávísunar“ — sem enn mun
vera við líði á góðum stað hér
í bænum „innan glass og
ramma‘1 Ólafur er talinn vera
allmjög „til vinstri“ og hafði ver
ið ærið fúll við Emil í síðustu
alþingiskosningum, gerði ekki
svo mikið sem klappa fyrir hon-
um á framboðsfundinum. —
Geta menn sér þess til, að Ólaf-
ur sé á listann settur til þess,
ef svo kynni að bera undir að
semja þyrfti við kommúnista, að
bera rauða fánann fyrir þeim
Guðmundi Gissurarsyni og Ósk-
ari Jónssyni.
Sá fjórði af „hinum 10 fyrstu“
er ungur maður, Stefán Gunn-
laugsson skrifstofumaður, alveg
reynslulaus á sviði opinberra
mála og óþekktur að öðru en
því, að hafa skrifað nokkrar
langlokugreinar í Alþýðublað
Reykjavíkur um ágæti þjóðnýt-
ingarbrölts kratanna í Stóra-
Bretlandi. — Þennan reynslu-
lausa ungling setja kratarnir í
baráttusæti listans og bendir
það til þess, að þeir geri sér sjálf-
ir ekki miklar vonir um að það
vinnist.
Það er fyrst þegar komið er
að hinum algerlega vonlausu
sætum á listanum, fimmta og
sjötta sætinu, er þeir skipa Emil
og bæjarstjórinn, að „x A“ fer
að tala um happadrjúg störf,
Fallegir standrammar
með kúptu gleri.
Verzlunin Málmur
Sími 9230.
sem þessir tveir menn hafi innt
af höndum fyrir Hafnarfjörð. —
Má helzt skilja það af orðum
greinarhöfundar, að þeir Emil
og Helgi séu svo sem aðal happa
drættirnir í hópi „hinna 10
fyrstu“.
Ójá, það er nú það, en ekki
munu nú allir bæjarbúar koma
auga á þau stóru „höpp“, sem
bænum eiga að hafa fallið í
skaut fyrir atbeina þessara
tveggja heiðursmanna. Hins er
allur þorri Hafnfirðinga aftur á
móti vel minnugur, að það er
engum einum manni á þessu
landi eins mikið að kenna, að
hér í Hafnarfirði skuli ekki vera
komin örugg og fullkomin höfn
fyrir löngu, eins og Emil Jóns-
syni. Er þetta áreiðanlega hið
stærsta óhapp, sem Hafnarfjörð
hefur hent og verður ekki með
tölum talið það tjón, sem bær-
inn hefur beðið og á eftir að
bíða vegna þessa „óhapps“ Em-
ils Jónssonar.
Ekki verður heldur með góðu
móti komið auga á „höppin“,
sem Hafnarfirði hafa hlotnazt af
bæjarstjóranum, nema þá ef vera
skyldi það, að undir lians fram-
kvæmdastjórn hefur það „heppn
ast“ að láta útgjaldalið bæjarins
til svonefndra verklegra fram-
kvæmda, fara hálfa milljón kr.
fram úr áætlun á síðasta ári!
Þessum óhöppum munu bæj-
arbúar ekki gleyma við næstu
kosningar. x B.
Eitt og annað —
Framh. af bls. 2
vakin var athygli bæjarbúa
á bókinni, enda er það senni-
legt, að liún hefði með öllu
gleymzt í dálkum Alþbl. Hfj.,
svo og sá tílgangur, sem er
með útgáfunni, ef ekki hefði
verið rumskað við því í
Hamri.
Vísa sú, eftir Örn Arnarson
sem birt er í Alþbl. Hfj. á
ekki frekar við einn stjórn-
málaflokk eða annan, heldur
er hún kveðin gegn hvers-
konar kyrrstöðu, hvar sem
hún kemur fram. Þetta virð-
ist xA ekki skilja og ætti hann
því að lesa betur. Eða held-
ur xA að skáldið hefði lof-
sungið nú afstöðu þeirra
manna, sem ýttu formanni
Sjómannafélags Reykjavíkur
út af Alþingi? Veit xA ekki
heldur hver það var, sem var
„sauðþrá íhaldsókind“ og
spyrndi fastast „öllum klauf-
um við“, þegar togarasjó-
menn fóru fram á bætt kjör
s. 1. vetur? Það hefur líklega
ekki verið framkvæmdastjóri
Bæjarútgerðarinnar? Já, xA.
Það er gaman að reiða hátt
til höggs, en það er betra að
gæta þess að berja ekki sína
menn.