Morgunblaðið - 06.01.2011, Blaðsíða 31

MENNING 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. JANÚAR 2011
LAUGARÁSBÍÓ
STÓRSKEMMTILEG GAMANMYND FYRIR ALLA FJÖLSKYLDUNA
LITTLE FOCKERS Sýnd kl. 6, 8 og 10:10
DEVIL Sýnd kl. 8 og 10
MEGAMIND 3D Sýnd kl. 6 íslenskt tal
THE NEXT THREE DAYS Sýnd kl. 5:40, 8 og 10:30
ÞRÆLMÖGNUÐ
SPENNUMYND
ATH.
3D GLERAUGU
SELD SÉR
Sýningartímar
FIMM ÓKUNNUGIR FASTIR Í LYFTU OG EITT ÞEIRRA
ER EKKI ÞAÐ SEM ÞAÐ VIRÐIST VERA
HVERSU LANGTMYNDIR
ÞÚ GANGA FYRIR ÞÁ
SEM ÞÚ ELSKAR?
Þú færð 5% endurgreitt í Laugarásbíó ef þú
greiðir með kreditkorti tengdu Aukakrónum
-bara lúxus sími 553 2075
Miðasala og nánari upplýsingar
www.laugarasbio.is
SMÁRABÍÓ Nánar á Miði.is
Nánar á Miði.isBORGARBÍÓ
LITTLE FOCKERS kl. 8 - 10
GAURAGANGUR KL. 5.50 - 8 - 10
NARNIA 3 3D KL. 5.50
12
7
7
Nánar á Miði.is
DEVIL kl. 10.20
LITTLE FOCKERS Kl. 5.30 - 8 - 10.20
LITTLE FOCKERS LÚXUS kl. 5.30 - 8 - 10.20
GAURAGANGUR KL. 3.40 - 5.50 - 8 - 10.10
MEGAMIND 3D ÍSL. TAL KL. 3.40 - 5.50
NARNIA 3 3D KL. 5.30 - 8 - 10.30
16
12
12
7
L
7
SOMEWHERE kl. 6 - 8 - 10.10
LITTLE FOCKERS kl. 6 - 8 - 10.20
GAURAGANGUR KL. 6 - 8 - 10.10
NARNIA 3 3D kl. 5.30
FASTER kl. 10.10
L
12
7
7
16
HÁSKÓLABÍÓGLERAUGU SELD SÉR
Í 3-D
-H.S, MBL
-K.G, FBL
AF GLÁPI
Orri Páll Ormarsson
orri@mbl.is
Það er ekki á hverjum degi sem sjón-varpið heldur athygli manns heilakvöldstund, hvað þá sama stöðin.
Þetta gerði þó Ríkissjónvarpið sl. mánudag.
Alveg óvart. Ég settist sumsé niður um átta-
leytið til að klappa ræfils hundinum en stóð
ekki upp fyrr en um klukkan hálf tólf, þökk
sé undarlegri – allt að því ljósaskiptalegri –
dagskrá stöðvarinnar.
Kvöldið byrjaði að vísu ekki vel. Ég ætl-
aði að kíkja á breska heimildarmynd um
hunda en sofnaði eins og hvítvoðungur fyrir
framan kassann, í fyrsta skipti í áraraðir.
Sennilega hafði það þó lítið með gæði þátt-
arins að gera, draumar mínir höfðu verið
óvenju áleitnir nóttina á undan og fyrir vik-
ið sótti á mig syfja. Kannski er aldurinn far-
inn að segja til sín, í haust vaknaði ég eina
nóttina klukkan hálf sex til að kasta af mér
vatni. Er það ekki klárt aldursmerki?
  
Alltént. Ég hrökk upp laust fyrir níu, ítæka tíð til að sjá bráðskemmtilegan ís-
lenskan þátt um fjármálalæsi. Bolvíkingur-
inn knái Guðmundur Gunnarsson tæklaði
efnið af lausbeislaðri festu og úr varð hin
prýðilegasta skemmtun. Svei mér ef ég
lærði ekki sitthvað í leiðinni en þátturinn
byggðist á bókinni „Ferð til fjár“ eftir
Breka Karlsson, forstöðumann stofnunar um
fjármálalæsi. Senni hluti er á dagskrá á
mánudaginn kemur.
Sprækur sjónvarpsmaður, Guðmundur.
Frumlegur og hress en laus við alla tilgerð
og stæla. Merkilega vannýttur af hinni
ágætu stofnun í Efstaleitinu. Vonandi stend-
ur það til bóta.
Næst var kynntur til leiks glænýr
breskur gamanþáttur, „Svona á ekki að lifa“
(e. How Not to Live Your Life), með og eftir
æringjann Dan Clark. Breskur húmor höfð-
ar ósjaldan til mín og fyrir vikið ákvað ég
að sitja aðeins lengur. Það var óráð. Annað
eins þunnildi hef ég varla séð í íslensku
sjónvarpi – og þótt víðar væri leitað.
Við lifum á öld aulans. Enginn er leng-
ur maður með mönnum nema hann sé auli.
Karakter Clarks í „Svona á ekki að lifa“ er
enn einn aulinn og hérna átti aldeilis að slá í
gegn. Öll trixin í bókinni tínd til og reynt að
segja marga brandara í einu. Útkoman var
afleit, þátturinn var vandræðalega ófyndinn
og bjánalegur. Ég trúi því satt best að segja
varla að næsti hluti fari í loftið.
  
Eftir tíufréttir var komið að fjórðahluta bandaríska framhaldsþáttarins
Lukkubæ (e. Happy Town). RÚV verður að
teljast djarft að taka þennan þátt til sýninga
en hann féll með tilþrifum á ABC-sjónvarps-
stöðinni í Bandaríkjunum í fyrra, raunar svo
miklum að tveir síðustu hlutarnir voru ein-
ungis sýndir á netinu.
Kannski segir það meira um mig en
Lukkubæ að ég hef, þrátt fyrir að búa yfir
þessum upplýsingum, horft á alla hlutana til
þessa. Auðvitað er þátturinn ekki góður en
það er samt einhver notalegur b-mynda-
sjarmi yfir honum. Viðmiðið er greinilega
Tvídrangar (e. Twin Peaks) en menn hafa
því miður ekki erindi sem erfiði. Eigi að síð-
ur býst ég við að klára dæmið, þó ekki nema
væri í virðingarskyni við Sam gamla Neill.
Alltaf gaman að sjá það annálaða nýsjá-
lenska séntilmenni.
Hafi dagskráin fram að þessu verið
skrýtin tók átján yfir þegar endursýnd var
íslensk heimildarmynd, Glíman á Sardiníu.
Hvernig gat hún farið framhjá mér í upp-
hafi?
Myndin fjallar um ferð tveggja ís-
lenskra glímenda á alþjóðlegt fangbragða-
mót á Sardiníu, kostuleg smíð í alla staði.
Margt bendir til þess að aðstandendur
myndarinnar, sem framleidd var af Glímu-
sambandi Íslands, hafi ekki gert margar
heimildarmyndir áður, svo sem viðtals-
tæknin og snúran í hljóðnemanum, en það
bættu þeir upp með spartversku atgervi
sínu og flekklausum vilja. Að vísu læddist
um miðbikið að mér sá grunur að myndin
hefði aðeins verið gerð til að annar glím-
andinn gæti komið fram ber að ofan en
sennilega er það misskilningur, það ku vera
svínslega heitt á Sardiníu.
Ýmis valmenni komu við sögu í mynd-
inni, svo sem tveir galvaskir Skotar (magn-
aðir menn, Skotar), og hetjulega var glímt.
Persónulega hafði ég mest yndi af sene-
galska þjóðarfanginu, það er kersknislegra
og óútreiknanlegra en það evrópska. Frúin
benti þó réttilega á að menn væru tignar-
legastir í íslensku glímunni enda teinréttir í
baki.
Það var bara eitt sem kom á óvart, Sig-
tryggur vann – ekki ...
Sjónorpinn
» Annað eins þunnildi hef ég varla séð í íslensku
sjónvarpi – og þótt víðar
væri leitað.
Skrýtið Fólkið í fásinninu í Lukkubæ.
Slappur Breski Æringinn Dan Clark.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Hressir Glímendur eigast við úti á túni.
Morgunblaðið/Golli
Læsi Hvað veist þú um þín eigin fjármál?