Póstmannablaðið - 01.10.1942, Síða 10

4%, en nú hefir þessi liður fengizt
hækkaður um 35 kr. á mánuði, eða upp
í 125 kr.
V'' ■ >■,
Xokkur fleiri atriði í hinni nýju
reglugerð mætti nefna, en þau eru að
mestu samhljóða því, sem áður hefur
verið í gildi í eldri reglugerðum. Þó má
nefna eina grein, sem tekin var upp í
þessa reglugerð, þar sem Póstmannafé-
lag íslands er viðurkenndur samnings-
aðili við póststjórnina, um eftirvinnu
og helgidagavinnu póstmanna, og um
þau mál, er varða störf stéttarinnar og
einstakra starfsmanna og launakjör, að
svo miklu leyti, sem það er ekki bundið
í lögum, reglugerðum eða fyrirmælum
samkvæmt þeim.
Þótt hér hafi nokkuð unnizt, þá er
langt frá því, að takmarkinu sé náð.
Póstmenn hafa yfirleitt ekki gert nein-
ar kröfur um launabætur. Hugmynd
þeirra var fyrst og fremst sú, að fá
vinnudaginn styttan og boma á vöktum.
En það er mál, sem þarf að leysa og
verður að leysa. Eins og nú er ástatt er
ógerningur að skipa í vaktir vegna
mannfæðar.
Það má að vísu telja það nokkrar
sárabætur að fá greiðslu fyrir yfir-
vinnu, umfram 91/2 stund á dag, en það
er ekki hin rétta lausn á málinu. Það
verða einnig að vera einhver takmörk
fyrir því, hvað hægt er að leggja á
menn langan vinnudag við innistörf, svo
að það skaði hvorki starfið né heilsu
starfsmannanna. Þetta held ég að póst-
stjórninni sé ljóst og megi því gera ráð
fyrir, að lausn vaktamálsins sé ekki
eins langt undan og margur hyggur.
En hvað sem um þessa reglugerð má
að öðru leyti segja, þá er hún spor í
rétta átt. Hún sýnir meðal annars, að
póststjórnin er farin að skilja betur en
áður, hversu kröfur hennar til starfs-
mannanna hafa verið ósanngjarnar.
Hún hefir þó ekki ennþá öðlast þann
skilning á málinu, sem starfsmennirnir
telja nauðsynlegan. Stytting vinnudags-
ins hefir alltaf verið eitur í hennar
beinum og þá einkum sakir þess, að
slíkt mundi kosta aukið starfslið og
aukin útgjöld. — Póststjórnin vill því
umfram alla muni komast hjá því,
að setja á vaktir. — Það er því
jafnvel betra, að hennar dómi, að
greiða fyrir yfirvinnu og helgidaga-
vinnu en fjölga fólki meðan það er eins
dýrt og nú er. En þessi leið er óheil-
brigð og á ekki heima í opinberri þjón-
ustu. Starfsmenn þess opinbera eiga að
hafa sinn ákveðna vinnudag og sín á-
kveðnu laun.
Reglugerð þessi ætti þó þrátt fyrir
marga galla að gilda fyrir öll aðalpóst-
hús landsins. Eru í henni mörg atriði
er varða réttindi starfsmannanna, bæði
að því er snertir veikindi og sumarleyfi,
sem rétt væri að starfsmenn úti á landi
yrðu einnig aðnjótandi. En það er m.
a. eitt af verkefnum félagsins, að vinna
að fullkomnu samræmi í sem flestum
greinum og einhuga samstarfi. Að því
verður að stefna til þess að einhver
árangur fáist í þeim mörgu málum,
sem nú bíða úrlausnar hjá póstmanna-
stéttinni.
B. S. R. B. hefir komizt að samkomu-
lagi við fjármálaráðherra um að fá
skipaðan trúnaðarmann í Kauplags-
nefnd.
Á fundi bandalagsins hinn 16. sept-
ember s.l. var Lárus Sigurbjörnsson
kosinn trúnaðarmaður sambandsins í
nefndina.
2
PÓSTMANNABLAÐIÐ