Siglfirðingur - 20.06.1924, Side 2
106
SIOLFIRÐINOUR
Hvíta vorull
ag
kaupir afarháu verði verslun
Sig. Kristjánssonar.
Á bæjarstjórnarfundi.
Jeg fór á síðasta bæjarstjórnar-
fund, eins og jeg geri svo oít, því
jeg hefi mikla ánægju af að heyra
hernig vísdómurinn vellur af munni
fulltrúanna eins og frymið útúr miðl-
um andartrúapostulanna. Nú, í
þetta sinn var vísdómurinn með
minsta móti, og veit jeg ekki hvað
til hefur borið, nema ef vera skyldi,
að fundurinn byrjaði rjett fyrir
kvöldmatartíma, og má vera að
maginn hafi verið farinn að kalla á
kvöldmatinn, en eins og menn vita
er maginn uppspretta vitskunnar.
Um eitt varð jeg þó vísari á fund-
inum en áður, sem sje það, að bæjar-
stjórn hefur ekkert með ályktanir og
samþyktir heibrigðisnefndar að gera,
og má þeim í engu breyta. Retta
hafði einhvernveginn farið fram hjá
mjer alt að þessu og skil jeg þó
ekkert í því, en þetta hlytur að vera
rjett, og jeg man það núna, að ekkert
skipti bæjarstjórnin sjer af því um
árið þegar Gunnar týndi gjörðabók
heilbrigðisnefndar með stóru fund-
argerðinni, og allar fyrirskipanir og
ráðagerðir fórust fyrir í heiltár, því
Hannes, sem alt bókaði, mundi
ekkert hvað hann hafði bókað, og
hinir nefndarmennirnir voru ekkert
betri, þótt þeir vaeru skólagengnir
og hefðu embættispróf.
En þetta var nú hálfgerður útúr-
dúr.
Rarna á bæjarstjórnarfundinum
kom það í Ijós, að heilbrigðisnefnd
hafði haldið fund í fund og gert
öll ósköp. Til dæmis hafði hún
leyft mest öllu Skriðuhverfinu að
leggja skólpræsi íÁlalækinn, og það
þótt nú sje verið að verja ærnu fje
til þess að loka honum hjerneðra,
einmitj vegna sýkingarhættu sem af
því leiðir að hella skolpi ogöðrum
óþverra í hann opinn. Ráðstöfun
þessi virðist einkennileg, þvi nógu
ei lækurinn óþrifalegur á stundum,
á svæðinu sem opið á að vera fyrst
um sinn, þótt ekki sje verið að auka
við það að óþörfu. Nú get jeg
hugsað mjer, að heilbrigðis-
nefnd hafi ályktað sem svo,
að fólk í þorpinu þyrfti eitt-
hvað að gera við skolp sitt
annað en fleyja því á jörðina við
húsvegginn. Og það er öldungis
rjett. En þá lá nær fyrir hana, og
henni var það innan handar þar
sem hún er ríki í ríkinu, að fyrir-
skipa húseigendum að hafa svelgi
við hús sín. Retta tíðkast víða, t. d.
á Sauðárkrók og gefst vel. En máske
liggur sú hugsun á bak við hjá
heilbrigðisnefnd, að knýjabæjarstjórn
með þessu til þess, að byggja yfir
lækinn næsta ár á þessu svæði, og
er sú hugsun óneitanlega falleg, en
hún kostar aura, sem óvíst er að
hægt sje að leggja fram.
Pá þótti mjer skrítið, að heilbrigð-
isnefnd hafði bannað meðalalýsis-
bræðslu hjer í bænum. Það mun
vera alment álit, að af henni stafi
engin hætta fyrir bæjarbúa, og
henni fylgir enginn ódaunn sje
grúturinn undan lifrinni ekki soð-
inn á eftir. Jeg hjelt, að hjer í bæ
væri sú stefna yfirleitt ríkjandi, að
fá sem flesta tit að reka hjer at-
vinnu, sem vitanlega gefur tvöfald-
ar tekjur í bæinn, bæði veitir atvinnu
og gjöld greidd af rekstrinum. Að
vísu mundi nýr lifrarkaupmaður
draga frá þeim sem fyrir eru, en
mig minnir að orðtakið »frjáls sam-
keppnic sje í hávegum haft hjer,
eða að minsta kosti var svo um
síðustu alþingiskosningar. Einn úr
nefndinni gat þess, að brunahætta
stafaði af bræðslum fram á pöllum,
en þá datt mjer í hug vísupartur-
inn »Skjóttu geiri þínum þangað,
sem þörfin meiri fyrir er«, ogájeg
þar við olíutunnubreiðuna, sem svo
rjettilega var minst á í síðasta »Sigl-
firðing«.
Jeg álít það fyrirkomulag óhent-
ugt sem gefur einni fámennri nefnd
fullnaðarvald í málum er heilt bæj-
arfjelag varða, því þótt bæjarstjórn
stundum skrippli á skötum í hinum
ýmsu málum, þá má þó altafbúast
við að 9 menn sjái betur er 3, og
undir öllum kringumstæðum skírast
málin vió það að vera rædd.
0.
+
Helga Jónsdóttir
Baldri
var fædd 21. maí 1861 að Stóru-
Vatnsleysu á Vatnsleysuströnd og
ólst þar upp hjá föður sínum, því
móður sína misti hún á ungum aldri.
Þaðan giftist hún Tímóteusi Torfa-
syni og byrjuðu þau búskap á
Minni-Vatnsleysu. Raðan fluttu þau
hjónin að Mælifelli i Skagafirði, til
sjera Jóns Magnússonar, og síðan
til Sauðárkróks og þar misti hún
mann sinn árið 1902.
Þau hjón eignuðust 2 börn, Torfa
skipstjóra, til heimilis hjer í Siglu-
firði og Eyvöru, sem giftist Stefáni
Jónssyni á Brimnesi í Svarfaðardal
en er nú dáin fyrir 2. árum-
Eftir lát manns síns fluttist Helga
sál. hingað til Siglufjarðar, fyrst til
Sig. H. Sigurðssonar, kaupm. og
síðan til Rorv. Atlasonar útgarðar-
nianns, og hefir hún verið ráðs-
kona hans alla tíð síðan, eða um
20 ár.
Lítillar mentunar naut Helga sál.
í æsku, enda þá meira hugsað um
vinnu en bókvit, Hún var þó að
eðlisfari vel skynsöm, stilt og glöð
í viðmóti og naut því almennrar
hylli og vináttu þeirra er kyntust
henni.
Sem bústýra Rorvaldar Atlasonar
var hún honum samtaka í því að
veita gistingu og beina þeim er
þangað komu, en þeir voru marg-
ir, því ávalt stóð Baldur opinn þeg-
ar hvergi annarstaðar var skjól að
fá. Rað er sannfæring mín, að það
sjeu ekki einungis Siglfirðingar ,sem
sakna Helgu sál., heldur og fjöldi
vegfarenda sem notið hafa um-
hyggju hennar og atlæta. Og þeir
munu líta með klökkum hug til B^ald-
urs, ef þeir eiga hjer leið um.
Blessuð sje minning hennar,
Kunnugur,