Siglfirðingur - 10.10.1924, Síða 2

146
SIGLFIRÐINGUR
sóknarpresluriiin sem þeir, margir
liverjir, bera hlýjan hug til. Rað er
hin langa prestsþjónusta hans hjer,
sem ítök á í hugum margra bæjarbúa,
og hefur komið þeim til að gleyma
því sem aflaga kann aó hafa farið
í hinni pólitísku starfsemi hans.
Reir hafa látið fulltrúann
n j ó t a p r e s t s i n s o f t o g
m ö r g u m sinnum.
Og nú skyldi teflt á tvær hættur,
og treysta á, að enn færi á sömu
leið. Og það tókst. Borgunum hraus
hugur við því að reka s ó k n a r-
p r e s t i n n ú r b æ j a r s t j ó r n -
inni, hann, sem búinn var að vera
hinn andlegi leiðtogi þeirra yfir 36
ár, hafði bæði skírt- þá og fermt,
og máske gift þá og skíit börnin
þeirra. Nei, það dugði ekki. Og
þegar til atkvæðagreiðslunnar kom,
þá neitaði höndin að hlýða skyn-
seminni. Rrír fjórðu viðstaddra
kjóseuda greiddu ekki atkvæði.
— Einir 32 greiddi atkvæði með,
en 17 á móti.
Þó svona tækist nú til með
atkvæðagreiðsluna á fundinum, þá
er alveg óhætt að fullyrða, að til-
lagan um vantraust á bæjarstjórn-
ina á nálega óskift fylgi borgaranna.
Og ekki einn einasti af þeim ca.
150 kjósendum, sem hliðruðu sjer
hjá atkvæðagreióslunni, mun hafa
verið tiliögunni inótfallinn, heldur
aðeins veigrað sjer við að ganga
þannig m«ð atkvæði sínu í berhögg
við fiina »háttvirtu fulltrúa«, enda
þótt þeir væru tillögunni algjörlega
samþykkir.
Og enda þótt vantraustsyfirlýs-
ingin ekki væri samþykt með fleiri
atkvæðum, þá hefði þó mátt ætla,
að fulltrúarnir bæru gæfu til að sjá
sinn eigin sóma, þann, að leggja
niður störf, því það hefur fyr verið
tekið tillit til álíka margra atkvæða,
og verið talinn vilji borgar-
a n n a. En hvað skeður? Aðeins
tveir fulltrúar eru gæddir svo mik-
illi siðferðismenningu, og sjálfs-
virðingu, að þeir láta af störfum
þegar borgararnir krefjast þess. Og
það voru einmitt þeir fulltrúarnir,
sem minst ástæða var til að lýsa
vantrausti á: Jón Guðmundsson
verslunarstjóri og HannesJónasson
verkstjóri. Hinir fulltrúarnir sitja enn
í trássi við vilja kjósendanna, og
virðast því meta meira ímyndaða
i pplieíð og völd en vilja þeirra.
— Og þctta er ein sönnun enn
fyrir þvi, að vantrauststillagan hafi
haft fullan rjett á sjer.
,K - á - r - i
í 18. töiubl. Framtíðar, er út kom
8. þ. m. er langur leiðari eftir ein-
hvern Kára. Rað er nógu skrítinn
fugl þessi Kári. Líklegt er að mað-
ur þessi sje ekki íslenskur sakir
þess, að íslenskan hjá honum er
þann veg, að álík myndu hlutföll-
in við hans mál og annara inn-
fæddra manna, eins og hrært væri
2 matskeiðum af íslensku skyri
saman við 80 matskeiðar af dönsk-
um baunum. En með því að Sigl-
firðingur telur sig þess ekki megn-
ugann, hvorki íyrir rúms nje tíma
sakir, að fara nánar út í þetta,
skal því slept. En þó skal það á-
rjettað, og tekið fram sjerstaklega,
að seinheppileg er sú ritstjórn ís-
lensk blaðs, er lætur sjer sæma að
birta slíkt skrif og hjer um ræðir.
Kári þessi niá segja að gangi
fram á ritvöllinn á gæsalöppum og
berst mikið á hvað upphrópanir
snertir og fleira málskraut á danska
vísu, Petta er í stuttu máli það,
sem blaðið vildi sagt hafa um ytri
búning þessarar ritsmíðar og er þó
fátt eilt sigt.
En þá er að snúa sjer að efninu
og er það, eins og vænta mátti, á
líka að frágangi og öllum kostum.
Fyrst á blaði hjá Káraereinsog
gefur að skilja, leiga hafnarlóðar-
innar. Hann vill ekkert um leiguna
tala. Kveður hann að uni það at-
riði sje svo marg búið að ræða »á
fundum og síðar í blöðunuim. En
af því að ástæðan fyrir gerðum
hafnarnefndar og bæjarstjórnar hef-
ur til þessa verið almenningi ráð-
gáta, hefur ekkert verið um þetta
atriði rætt — hvorki í blöðum nje á
fundum —. en af því að einn bæj-
arfulltrúinn hefur í margra manna
viðurvist gefið upp ástæðuna
fyrir gerðum þessum, mun þess
ekki langt að bíða, að almenningur
verði látinn vita hana. Og ekki er
gott að vita hvar Kári hefur numið
prósentureikning, því hann segir ó-
hikað að leigan sje 20—25%. Skal
þetta atriði nánar athugað síðar.
Rá er ski ing.leg lofdýrðin hjá hon-
um um Rormóð. Með því vill hann
— eða geiir hvort sem hann vill
eða ekki — gefa í skyn, aó ástæða
bæjarstjórnar fyrir því, að leigja
Rormóði plássið, hafi verið sú, að
dugnaður þess manns sje ekki ein-
hamur, vegna þess, að á sama ári
er hann gerður bæði að norskum
konsúl og afgreiðslumanniEimskipa-
fjelagsins. Fyr má nú vera dugnað-
urinn ! Og er það ekki sjálfsagt fyr-
ir bæjarstjórn, að gefa slíkum dugn-
aðarforki tilbærilegan afslátt er um
er að ræða leigu á eignum bæjar-
ins? Jú, það er alveg gefið! Og
það er meira en lítil yfirsjón hjá
bæjarstjórn, að hafa ekki fyr komið
auga á þessa sjálfsögðu hugulsemi
gagnvart öðrum hliðstæðum dugn-
aðarmönnum, t, d. þegar Otto
Jörgensen var á sama ári gerður
bæði , símstöðvaistjóri og póstaf-
greiðslumaður.
Rá nefnir Kári »lokun« Alalækjar-
ins sem aðra aðalástæðu til þess
að vantraustið kom fram. Hann
rómar mjög þessa heilbrigðisráð-
stöfun. Svo fyllist hann afskaplegri
mannasaursvandlætingu, ög lokar í
skyndi fyrir alla sína sálarglugga,
a71 ekki_koinist þar inn ímyndaður ó-
þefui. Og svo kemur þessi setn-
ingarperla, sem líklega á óvíða
sinn líka í fortíð og nútíð þar sem
íslensk tunga er og hefur verið
rædd eða rituð:»..... í þessa
þrifnaðarráðstöfun til þess, að borg-
ararnir þurfi ekki að hafa manna-
saur fyrir augunum frá morgni til
kvölds í sjálfum miðbænum, til
þess, að reyna að fyrirbyggja sýk-
ingarhættu af bráðdrepandi sjúk-
dómum og bjarga þannig mörgum
mannslífum.« —
Ressi setning er tvent í senn:
sýnishorn af málfari og hugsana-
skýrleika höfundar. Eða hefurnokkur
heyrt þau firnfyr, að það fyrirbyggi
sýkingarhættu og bráðdrepandi sjúk-
dóma »að hafa mannasaur fyrir
augiinum frá morgni til kvölds.«
Eu Síglfirðingur er nú ekki eins
læknisfróðui eins og þeir sem að
Framtíðinni standa. — Nei, Kári
minn, þjer verðið að taka betur á,
ef þjer ætlið yður þá dul, að sann-
færa kjósendur um rjettinæti slíkrar
fjáreyðslu fram úr áætlun, og hjer
átti sjer stað. Og hvaðan koma