Morgunblaðið - 07.05.2011, Síða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. MAÍ 2011
✝ GuðmundurJónsson fædd-
ist í Þverspyrnu í
Hrunamanna-
hreppi 16. nóv-
ember 1927. Hann
lést á Landspít-
alanum 29. apríl
2011.
Foreldrar hans
voru Jón Guð-
mundur Jónsson, f.
1888 í Þverspyrnu,
d. 1965 og Guðlaug Eiríksdóttir,
f. 1895 í Hraunbæ í Álftaveri, en
flutti í bernsku með foreldrum
og systkinum að Berghyl í
Hrunamannahreppi, d. 1988.
Jón Guðmundur og Guðlaug í
Þverspyrnu eignuðust 12 börn,
en tvö þeirra létust í frum-
bernsku. Guðmundur var sá
fimmti sem komst á legg, en hin
eru í aldursröð: 1) Eiríkur, f.
1920, d. 2005. 2) Sigurjón, f.
1921, d. 2010. 3) Sigríður, f.
1923, d. 2002. 4) Kristinn, f.
1926, d. 2005. 5) Sigrún, f. 1929.
6) Guðrún, f. 1933. 7) Stefán, f.
1934. 8) Ásta, f. 1936. 9) Valgeir,
f. 1939. Guðmundur kvæntist
eftirlifandi eiginkonu sinni, Sig-
rúnu Kristbjörnsdóttur frá
Birnustöðum á Skeiðum, 1.12.
1962. Foreldrar hennar voru
Kristbjörn Hafliðason frá Birnu-
1967, búsett í Vogum á Vatns-
leysuströnd ásamt eiginmanni
sínum Gísla Sigurðssyni. Þeirra
börn eru a) Sif, f. 28.12. 1995, d.
29.1. 1996, b) Sindri Benedikt og
c) Helena 5) Jón Guðmundur, f.
1969, búsettur í Reykjavík
ásamt konu sinni Kristínu Guð-
mundsdóttur. 6) Ágúst, f. 1971,
búsettur í Brautarholti á Skeið-
um ásamt eiginkonu sinni Jó-
hönnu Valgeirsdóttur. Þau eiga
þrjú börn, a) Guðmund Heiðar,
b) Margréti Ingu og c) Valgeir
Örn.
Guðmundur ólst upp hjá for-
eldrum sínum í Þverspyrnu og
lærði þar til allra almennra
verka karlmanna í sveit. Hann
hóf ungur störf við smíðar út um
sveitir og stundaði þá vinnu
lengst af. Átti þátt í reisa fjölda
íbúðar- og útihúsa um ævina.
Þegar Guðmundur og Sigrún
höfðu gengið í hjónaband flutt-
ust þau að Birnustöðum á Skeið-
um þar sem hann átti heimili til
dánardægurs. Guðmundur var
alltaf með lítilsháttar fjárbúskap
á Birnustöðum meðan heilsa og
kraftar leyfðu. Hann var alla tíð
mikill söngmaður og byrjaði um
18 ára aldur í Hreppakórnum og
söng í honum meðan hann starf-
aði. Síðar gekk hann í Flúðakór-
inn og kirkjukór Hrunakirkju.
Þegar hann flutti á Skeiðin,
söng hann með kirkjukór Ólafs-
vallakirkju til margra ára.
Guðmundur verður jarðsung-
inn frá Skálholtskirkju í dag, 7.
maí 2011, og hefst athöfnin kl.
14.
stöðum, f. 1881, d.
1968 og Valgerður
Jónsdóttir frá
Sandlækjarkoti, f.
1892, d. 1957. Guð-
mundur og Sigrún
eiga 6 börn sem í
aldursröð eru þessi:
1) Valgerður, f.
1960, búsett í Þor-
lákshöfn. Hennar
maður er Þórarinn
Óskarsson. Börn
þeirra: a) Sigrún Birna sem bú-
sett er á Selfossi og gift Hreiðari
Jónssyni. Þau eiga synina: Alex-
ander Frey, Jón Þórarin og
Halldór Inga. 2) Guðlaug, f.
1961, búsett í Vík í Mýrdal. Eig-
inmaður hennar er Haraldur M.
Kristjánsson. Synir þeirra eru:
a) Árni Már sem búsettur er í
Kaupmannahöfn ásamt konu
sinni Hrafnhildi Hlín Hjartar-
dóttur. b) Birgir sem búsettur er
í Reykjavík ásamt konu sinni
Sigríði Sunnu Hannesdóttur.
Hennar dóttir er Anna Karen
Guðjónsdóttir. c) Guðmundur
Kristinn, búsettur í Reykjavík.
3) Kristbjörn, f. 1964, búsettur á
Selfossi ásamt konu sinni Sig-
rúnu Magnúsdóttur. Börn henn-
ar eru: a) Ragnheiður I., b) Guð-
laug H. og c) Magnea R.
Sigurgeirsdætur. 4) Jóna, f.
Ég reyni stundum að ímynda
mér hvernig ég hefði brugðist
við. Nýbúinn að senda dóttur
mína í menntaskóla, eina af
augasteinunum, 15 ára gamla og
ári á undan bekkjarfélögunum í
skóla, þegar þunnhærður 19 ára
sláni, varla farinn að raka sig og
að drepast úr taugaveiklun,
birtist allt í einu inni í forstofu
hjá mér sem verðandi manns-
efni dömunnar. Ég veit að ég
hefði „snappað“ á stundinni eins
og unga fólkið segir og dreng-
urinn hefði þurft kjark í meira
lagi til að nálgast fjölskylduó-
ðalið eftir það. Nú eru liðin tæp
35 ár síðan Guðmundur tengda-
faðir minn á Birnustöðum upp-
lifði þetta og mikið þakka ég
Guði mínum fyrir að hann var
ekki eins skapi farinn og ég.
Raunar er það svo, að fyrir
utan foreldra mína á ég fáum
eins mikið að þakka og tengda-
foreldrum mínum á Birnustöð-
um. Allt frá árinu 1976 hef ég
átt þess kost að umgangast og
kynnast Guðmundi og eftir því
sem árunum hefur fjölgað lærði
ég betur og betur hve góðan vin
ég hafði eignast og hve mörgum
kostum hann var búinn. Þau eru
svo mörg skemmtilegu minn-
ingabrotin sem leita á hugann
nú við leiðarlok, að erfitt er að
velja. Dýrmætast þykir mér þó
að drengirnir okkar Gullu
skyldu eiga þess kost að um-
gangast afa sinn og læra af hon-
um æðruleysi gagnvart öllu því
flókna sem að höndum getur
borið í lífinu. Það er hollt vega-
nesti ungu fólki.
Guðmundur hafði jafnan
skoðun á því sem við bar í lífinu.
Hann var þó ekki þeirrar gerð-
ar að standa oft upp á fundum
eða mannamótum til að tjá
skoðun sína. Það óð samt eng-
inn yfir hann. Fáa þekkti ég
fastari fyrir ef því var að skipta.
Ég hygg að stundum hafi hann
jafnvel verið þrjóskari en allt
sem þrjóskt er. Það var ekki
laust við að hann hefði stundum
svolítið gaman af að hafa aðra
skoðun en hinir, eins og til að
kanna viðbrögðin. Gat verið
stríðinn og stundum svolítill
púki í sér, en það var samt alltaf
í góðu. Hann fylgdist vel með
fréttum og var vel inni í málum
sveitar sinnar og þjóðar allt til
síðasta dags. Hann var minn-
ugur og gat lýst fyrir manni
landslagi og staðháttum þar
sem hann hafði komið, þannig
að það var stundum eins og
maður væri á staðnum.
Hann var ótrúlega natinn og
góður við kindurnar sínar. Þeg-
ar sauðburður stóð yfir var bók-
staflega allt reynt til að koma
ungviðinu til ef það fæddist eitt-
hvað heilsulítið. Það var t.d.
dásamlegt þegar hann smíðaði
fyrir nokkrum árum göngu-
grind fyrir lambhrút sem hafði
fæðst eitthvað veikur í fótunum.
Hann fór gjarnan sínar eigin
leiðir í búskapnum, nýtnin með
miklum fágætum og hlutirnir
voru mikið bilaðir ef ekki mátti
tjasla þeim saman á háloftinu,
stundum með aðstoð bagga-
banda sem voru gjörnýtt á
Birnustöðum.
Guðmundur var einstakur við
börn alla tíð. Þau voru fá sem
hann náði ekki til sín með róleg-
heitum og söng. Hann var ein-
staklega þolinmóður og kær-
leiksríkur afi og langafi. Hann
lét sér annt um velferð afkom-
enda sinna allra og fylgdist vel
með því sem þeir voru að gera,
allt til hinstu stundar. Guð
blessi minningu míns góða vin-
ar.
Haraldur M. Kristjánsson.
Elsku afi kvaddi snögglega
þann 29. apríl síðastliðinn og við
bræðurnir viljum hér minnast
hans með nokkrum orðum.
Þegar við vorum ungir peyj-
ar, eyddum við oft miklum tíma
hjá afa og ömmu á Birnustöð-
um. Okkur fannst mjög gaman í
sveitinni og þar var margt brall-
að.
Afi var afskaplega hlýr og
góður karl. Hann átti alltaf
nokkrar kindur og okkur fannst
mjög gaman að fara með honum
út í fjárhús að hjálpa til við bú-
störfin. Það var einnig ákaflega
vinsælt, þegar snjóað hafði og
við gátum rennt okkur á heima-
gerðu sleðunum sem til voru á
Birnustöðum. Afi var framúr-
skarandi handlaginn og þurfti
stundum að lappa upp á sleðana
fyrir okkur, svo við gætum
haldið áfram að leika í brekk-
unum. Aldrei taldi hann eftir
sér að gera okkur slíkan greiða.
Afi var mikill söngmaður og
við munum sérstaklega vel eftir
því, þegar við vorum minni, að
við lágum oft hjá honum inni í
stofu eftir hádegismat. Hann
söng þá oft fyrir okkur og það
gat verið þægilegt að fá sér
stuttan lúr á maganum á honum
á meðan.
Afi var alltaf mikill karakter
og ákaflega duglegur maður
sem lét ekki margt stoppa sig.
Hann var alltaf eitthvað að
sýsla og lét nýjustu tækni ekki
alltaf trufla sig. Sem dæmi má
nefna að lengi sló hann garðinn
með orfi og ljá og setti í heysát-
ur upp á gamla mátann, þó allir
aðrir væru búnir að fá sér
sláttuvélar.
Við minnumst afa sem var
okkur alltaf góður og við eigum
eftir að sakna sárt. Bernsku-
minningarnar sem við eigum
um hann sitja sterkar í hug-
anum og þær munu hlýja okkur
um hjartarætur um aldur og
ævi.
Við biðjum góðan Guð að
hugga og styrkja ömmu í henn-
ar sorg.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Árni Már, Birgir og
Guðmundur Kristinn
Haraldssynir.
Guðmundur
Jónsson
✝ Jenný Jóhann-esdóttir fædd-
ist 17. mars 1916.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Hvammstanga 29.
apríl 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Jóhannes
Árnason f. 28.
ágúst 1882, d. 30.
september 1955 og
Elín Rósa Bjarna-
dóttir f. 9. júní 1895, d. 26. júlí
1972. Systkini Jennýjar voru
Snorri f. 19. apríl 1917, d. 12.
apríl 2005, maki hans var
Tryggva Margrét Eggertsdóttir
f. 26. júní 1932, d. 25. nóvember
2009 og Bjarni f. 1.
október 1923, d. 15.
júní 2001. Jenný
fæddist á Stöpum á
Vatnsnesi en flutt-
ist með foreldrum
sínum að Egils-
stöðum þegar hún
var á fyrsta ári. Þar
bjó hún þar til þau
Bjarni fluttu til
Hvammstanga
1983. Jenný lærði
fatasaum og vann við það í mörg
ár jafnframt bústörfunum.
Útför Jennýjar fer fram frá
Hvammstangakirkju í dag, 7.
maí 2011, og hefst athöfnin kl.
13.
Elsku besta Jenný, takk.
Takk fyrir hvað þú hugsaðir
vel um mig strax frá fyrsta degi
sem ég kom til ykkar ömmu og
Bjarna, sex ára gömul. Um-
hyggja þín fyrir þessu ungviði,
sem þú fékkst allt í einu upp í
hendurnar, skipti sköpum fyrir
mig. Líklega má segja að ég
hafi næstum átt tvær mömmur,
svipað og ég átti þrjár ömmur,
eða ef til vill enn frekar.
Minningarnar eru margar.
Við heyskapinn, í fjósinu, í garð-
inum bak við bæinn og ekki síst
við spil inni í stofu. Líka í út-
reiðunum inn dalinn eins og
þegar gjörðin fór undan
hnakknum og hann rann undan
mér á stökkinu, við vorum á
heimleið. Ég hélst augnablik á
baki og reyndi að halda í faxið,
en rann síðan sjálf af baki. Þú
varst rétt fyrir aftan og sást
hvernig hesturinn snarstansaði
og ég lá milli fóta hans. Það var
örugglega annaðhvort Sóti eða
Rauður. Að ykkar sögn hugsuðu
mörg dýranna líka um þetta
nýja fyrirbæri sem var komið
þarna, sem ungviði sem þyrfti
að gæta að og vera vakandi
gagnvart. Stundum seinna, ekki
síst í nýræktinni framfrá þegar
ég var farin að eldast, spjöll-
uðum við næstum sem jafningj-
ar, þú komst fram við mig af
það mikilli virðingu og barst það
mikla hlýju til mín.
Túnið, móarnir, bærinn með
eldhúsinu, stofunni og herberg-
inu fyrir innan með fótstignu
saumavélinni þinni, verður allt
ætíð sterkt í minningunni. Þú
saumaðir föt listavel, því gerði
jafnvel barnið sér grein fyrir.
Verst þótti mér að ég gat aldrei
sagt þér hvernig konurnar í
Reykjavík klæddu sig, ég
gleymdi alltaf að taka eftir því
fyrir þig. En þú fylgdist vel með
öllu, það kom ekki síst fram
þegar ég heimsótti ykkur seinna
á Egilsstöðum með mína eigin
fjölskyldu, því það var hægt að
ræða við þig um allt sem var á
döfinni og þú hafðir myndað þér
skoðanir um flestallt.
Síðast sá ég þig fyrir tveimur
árum stuttu eftir að mamma dó.
Við náðum einhverju sambandi,
ekki miklu, en það var samt
gott að sjá þig og ég held að það
hafi verið gagnkvæmt. Í lok
mars nú í ár mundi ég skyndi-
lega eftir að mamma hafði oft
hringt í þig á afmælisdaginn
þinn, ég fletti honum upp en þá
var hann nýliðinn. Barnið gerði
sér grein fyrir ýmsu, en sá
skilningur og sú tillitssemi og
væntumþykja sem þú sýndir
mér, er og verður mér ómet-
anlegt og hefur fylgt mér og
mun fylgja mér alla tíð.
Ég vil kveðja þig með hinum
fleygu orðum líbansk-ameríska
skáldsins Gibrans: „Þegar jörð-
in krefst líkama þíns, muntu
dansa í fyrsta sinn.“ Megi það
vera hlutskipti þitt.
Kristín Hildur Sætran.
Jenný
Jóhannesdóttir
✝
Ástkær móðir okkar, amma og langamma,
KRISTJANA ÓSK KRISTINSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð laugar-
daginn 30. apríl.
Hún verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði miðvikudaginn 11. maí kl. 13.00.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barna-
barna,
börn hinnar látnu.
✝
Móðir okkar og tengdamóðir,
BENEDIKTA ÞORSTEINSDÓTTIR,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund föstudaginn 6. maí.
Kristján Sæmundsson, Vigdís Aðalsteinsdóttir,
Sverrir Sæmundsson, Erna Vilbergsdóttir,
Sigríður D. Sæmundsdóttir, Jón Örn Marinósson,
Viktor Smári Sæmundsson, Ingibjörg Hafstað.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
ESTHER Ó. JÓNSDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi
laugardaginn 23. apríl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Ásta Edda Jónsdóttir, Hinrik Greipsson,
Helga Þórsdóttir,
Jón Óskar Hinriksson, Sigríður Ásdís Jónsdóttir,
Guðfinna Hinriksdóttir, Árni Geir Magnússon,
Bjarki Már Hinriksson, María Jóhannsdóttir,
Hinrik Örn Hinriksson
og langömmubörn.
✝
Systir okkar,
ÞÓRA ÁSMUNDSDÓTTIR,
Markarflöt 51,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum Fossvogi fimmtu-
daginn 28. apríl.
Útför hennar verður frá Vídalínskirkju,
Garðabæ, fimmtudaginn 12. maí kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir.
Áslaug Ásmundsdóttir,
Magnús Ásmundsson,
Tryggvi Ásmundsson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÁSMUNDUR JÓNSSON,
Ásabraut 4,
Akranesi,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands Akra-
nesi fimmtudaginn 5. maí.
Helga Jóna Sveinsdóttir,
Ingibjörg Ásmundsdóttir, Jóhann O. Pétursson,
Jón Óskar Ásmundsson, Guðrún Margrét Halldórsdóttir,
Svanhvít Ásmundsdóttir, Þór Magnússon,
Einar Aðalsteinsson, Suzanne T. Adalsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín,
SVAVA ENGILBERTSDÓTTIR,
Grænugötu 2,
Akureyri,
er látin.
Útför hennar verður auglýst síðar.
Gunnar Árnason.