Pétur er minn maður - 01.06.1996, Síða 8

AEG Vampyr árgerö 1996
Öko Vampyr 8251
• Sexföld ryksíun
• Stillanlegur sogkraftur
• Stillanlegt Sogrör
• Fylgihlutageymsla
• þrír auka sogstútar
• Inndraganleg snúra
• Rykpoki 5,5 lítrar
• 900vött ( Nýr Öko-mótór
skilar sama sogkrafti
og 1500 vatta mótor)
Vampyr 6400
Sexföld ryksiun*
Ultra- filter (Skilar útblósturs- •
lofti 99,97% hreinu)
Stillanlegur sogkraftur •
Stillanlegt Sogrör •
Fylgihlutageymsla •
Tveir auka sogstútar •
Inndraganleg snúra •
Rykpoki 4 lítrar •
1400 vött •
Þyngd 7 kg •
Vampyr 6100
• Fjórföld ryksíun
• Stillanlegur sogkraftur
• Fylgihlutageymsla
• Tveir auka sogstútar
• Inndraganleg snúra
• Rykpoki 4 lítrar
• 1300 vött
• Þyngd 7 kg
Vampyr 5010
Fjórföld ryksíun •
Stillanlegur sogkraftur •
Tveir auka sogstútar •
Inndraganleg snúra •
Rykpoki 4 lítrar •
1300 vött •
Þyngd 6 kg •
B RÆÐU R N I R
Lágmúla 8, Sími 553 8820
Umbobsmenn um allt land

Reykjavík: Byggt og Búið Kringlunni. Vesturland: Málningarþjónustan Akranesi,
Kf. Borgfirðinga, Borgarnesi.Guðni E.Hallgrímsson, Grundarfiröi. Vestflrölr:.Rafverk,
Bolungarvík.Straumur.ísafirði. Noröurland: Kf. Steingrímsfjaröar. Hólmavík. Kf. Húnvetninga,
Blönduósi. Skagfirðingabúð.Sauðárkróki. KEA, byggingavörur, Lónsbakka, Akureyri.
KEA.Dalvík. Kf. Þingeyinga, Húsavík. Urð, Raufarhðfn. Austurland: Sveinn Guömundsson,
Egilsstóðum. Stál, Seyöisfiröi. Verslunin Vík, Neskaupsstað. Kf. Fáskrúðsfirðinga,
Fáskrúösfiröi.KASK, Höfn Suðurland: Mosfell, Hellu. Árvirkinn, Selfossi. Rás, Þorlákshöfn.
Jón Þorbergsson, Kirkjubæjarklaustri. Brimnes.Vestmannaeyjum. Reykjanes: Stapafell,
Keflavík. Rafborg, Grindavík.
Pétur Hafstein -traustsins verður
Við þörfnumst greinilega þessarar landsföður/móður myndar. En því fylgir að einstaklingurinn sem við kjósum
til þessa embættis verður að fórna sínu persónulega lífi. Hann verður að afklæðast persónuleikanum og íklæð-
ast möttli þjóðhöfðingjans og þarmeð gangast undir ákveðin lögmál, skráð og óskráð. Manneskjan á forseta-
stólnum verður þá ekki lengur ein af okkur, hún verður samnefnari okkar, æðra sjálf okkar, tákn.
Þess vegna
þörfnumst við
forseta
Friðrik Erlingsson
veltir vöngum
„íslendingar einskis meta alla, sem þeir geta,“ segir
Hrærekur konungur á Kálfsskinni í kvæði Davíðs Stefáns-
sonar. Sjaldan virðast þessi orð eiga betur við og þegar
landsmenn fara að vega og meta mannkosti
þeirra einstaklinga er bjóða sig fram til
embættis forseta Islands. Þá kemur upp í
okkur þessi fjóspúki ofurminnimáttar-
kenndarinnar sem, eðli sínu samkvæmt,
snýst upp í andhverfu sína; mannfyrirlitn-
inguna.
Að sönnu er það athyglisvert að jafn fá-
menn þjóð skuli eiga svo marga velgerða
einstaklinga sem telja sig eiga erindi á for-
setastól. Það er umhugsunarvert. En hitt
vekur ekki minni furðu hversu margir tjúka
upp með rætni, róg, last, skop og háð og
reyna þannig að lítillækka viðkomandi
frambjóðanda. Og áður en maður veit af
eru háværar raddir uppi um að leggja beri
embættið niður. Við höfum ekki efni á þessu, segja menn.
Við höfum ekki þörf fyrir svona vitleysu og pjatt, segja aðr-
ir. Og hver þykist hann eða hún vera og hvað hefur hann
eða hún gert svo merkilegt að hann eða hún telji sig eiga er-
indi á forsetastól? Semsagt; við þolum illa að eitthvert okk-
ar skuli sýna embættinu áhuga og þarmeð löngun, sjálfs-
traust og vilja til að gnæfa yfir okkur hin. A Islandi má
nefnilega enginn vera öðrum fremri, öðrum ofar, öðrum
betri. En í sömu mund erum við að gliðna af stolti yfir
Iöndum okkar sem hafa skarað framúr í sinni grein - er-
lendis. Heima fyrir verða hinsvegar allir að vera jafnbestir.
Að vera fremstur meðal jafningja er orðatiltæki sem oft-
ast er notað í minningagreinum og hátíðarræðum þegar ein-
hver lætur af störfum. Það segir svolítið merkilega sögu.
Það segir að við getum fyrst viðurkennt yfirburðamenn eft-
ir að þeir eru horfnir af vettvangi eða komnir undir græna
torfu. Semsagt; þegar þeir eru ekki lengur fyrir okkur hin-
um og skyggja ekki á okkur.
Þeir sem fram að þessu hafa gegnt embætti forseta hafa
undantekningarlaust verið óumdeildir - eftir kosningar. Það
er athyglisvert. Þá hafa allar öfundar- og óánægjuraddir
hljóðnað, kjaftasögur gufað upp, baknag, illmælgi og rógur
horfið einsog dögg fyrir sólu. Það er líka eins og viðkom-
andi persóna hafi allt að því verið tekin í guðatölu. Líkt og
hún lifi á mörkum draums og veru og sitji þar ígrundað
málþing með huldufólki, landvættum og fjallkonu, rýni í
sálardjúp þjóðarinnar og dragi þar upp glataða gimsteina
visku og fegurðar sem hún færir þjóð sinni á silfurfati í
ræðum og riti og göfgi umhverfið með tiginni nærveru
sinni. Já, líkt og persónan hafi stigið upp til himna. Svo eru
menn að segja að embættið sé valdalaust!
En hvemig stendur á því að eitt okkar geti, með því að
setjast á forsetastól, stigið svo afgerandi útfyrir og uppfyrir
okkur hin, stigið svo fullkomlega inníyrir þau vébönd sem
hvorki rógur, last né illmælgi fær rofið og öðlast þá virð-
ingu sem raun ber vitni, einsog viðkomandi búi nú hjá álf-
um eða eigi að minnsta kosti innhlaup hjá guðum?
Sú manneskja sem valin er af þjóðinni sjálfri til embætt-
is forseta verður kannski, þegar grannt er skoðað, ekki
lengur ein af okkur hinum. Embættið gerir kröfur um sér-
stakan lífstíl, framkomu, atgervi og siðferðilega eiginleika
sem eiga sér enga hliðstæðu annarsstaðar í þjóðfélaginu.
Til hvers höfum við þá forseta? Getur verið að embættinu
haft aðeins verið komið á til að milda höggið þegar við
misstum kónginn í einu vettvangi? Eða hefur embættið ein-
hveija gilda merkingu? Forsetinn á að endurspegla það
besta í okkur sjálfum, segja sumir. Forsetinn á að brýna
þjóðina til góðra verka og vera henni styrkur á erfiðum tím-
um, segja aðrir. Forsetinn á að vera andlit okkar út á'við og
koma landi og þjóð á framfæri úti í hinum stóra heimi, er
líka sagt. Forsetinn á að vera rödd fólksins í landinu og
málsvari þess gagnvart stjómvöldum, er enn ein skoðunin.
Af þessum væntingum og kröfum sem fólk gerir til
embættisins hlýtur maður að álykta sem svo
að án forseta getum við ekki verið. Annars
hefðum við engan spegil á okkur sjálf, eng-
an til að brýna okkur til góðra verka eða
styrkja okkur á erfiðum tímum, engan til að
tala okkar máli úti í hinum stóra heimi og
enga sameiginlega rödd gegn yfirgangi
stjómvalda.
Við þörfnumst greinilega þessarar lands-
föður/móður myndar. En því fylgir að ein-
staklingurinn sem við kjósum til þessa emb-
ættis verður að fóma sínu persónulega lffi.
Hann verður að afklæðast persónuleikanum
og íklæðast möttli þjóðhöfðingjans og
þarmeð gangast undir ákveðin lögmál,
skráð og óskráð. Manneskjan á forsetastóln-
um verður þá ekki lengur ein af okkur, hún verður sam-
nefnari okkar, æðra sjálf okkar, tákn.
Forsetinn, fáninn og skjaldarmerkið er hin heilaga
þrenning okkar jarðneska ríkis. Án forseta verða hin táknin
tvö marklaus og einskis virði. Fóm manneskjunnar sem á
stólnum situr gefur hinum táknunum tveimur gildi og
merkingu sem ristir dýpra en okkur grunar. Það er nefnt
æðsta embætti þjóðarinnar, ekki vegna þess að forsetinn
ráði yfir öllum í landinu heldur vegna þess að manneskjan í
forsetastólnum hefur „gefið líf sitt svo við megum Iifa“.
Frá öndverðu hafa konungar verið taldir hafa þegið vald
sitt beint og milliliðalaust frá guði, verið fulltrúar hans á
jörðu og jafnvel átt í daglegum orðræðum við hann um
landsins gagn og nauðsynjar. Forsetaembætti lýðræðisríkja
er næsta skref þróunarinnar á eftir konungdæmum fyrri
alda. Við skulum því ekki ímynda okkur eitt augnablik að
embætti forseta íslands sé þarflaust og valdalaust embætti.
Sögulegar og trúarlegar undirstöður þess ná mun lengra og
dýpra en aftur til 1944.
Það mun engu breyta hvað sagt er í kosningabaráttunni
þessa dagana um þá sem nú eru í framboði. Þegar einstak-
lingur hefur verið kjörinn mun þjóðin sameinast um sinn
forseta. Við munum fagna um leið og hann hverfur úr okk-
ar röðum á vit þeirra vætta er varðveita íjöregg þjóðarinnar.
Orrahríð daganna, metingurinn og skopið, hræsnin, fyr-
irlitningin og hrokinn sem þyrlast upp og er beint að þeim
einstaklingum sem gefa nú kost á sér virðist kannski sýna
að „íslendingar einskis meta alla, sem þeir geta.“ En hitt er
þó sönnu nær, svo mótsagnakennt sem það hljómar, að það
sýni hversu annt okkur er í raun og sannleika um það há-
sæti, sem er utan og ofan við amstur daganna, en stendur
samtímis traustum grunni djúpt í innsta kjama þjóðarhjart-
ans.
-traustsiris verður