Birtingur - 01.04.1954, Blaðsíða 9
einlægastir, hreinskilnastir og beztir höfum við
mest líkzt Jónasi eða verið undir áhrifum hans.
Ef við hefðum glatað þótt ekki væri nema þrem
árum af ævi hans þá værum við óendanlega fá-
tækari. Jónas dó frá miklu af verkum sínum í
brotum. Hver og einn íslendingur viðurkennir
að það er sár skaði, óbætanlegur um alla eilífð.
Og hafi nú Jóhann Jónsson dáið frá öðrum eins
verðmætum? Ég þori ekki að svara þeirri
spurningu. — En Jóhann Jónsson kemur aldrei
aftur. Verkin sem hann dó frá eru okkur glötuð
um alla eilífð. Þjóðfélagið og kunningjar hans
bera sökina. Undan þeirri ásökun getum við
hvergi flúið, og ég vil að það sé skýrt tekið
fram við minningu Jóhanns Jónssonar, að við
vissurn að liann var ein bezta skáldsálin sem við
höfum eignazt, að við vissum að líf hans var í
hœttu — og horfðum á hann tœrast og deyja,
sljóir, lcaldir, tilfinningalausir, án þess að haf-
ast nokícuð að til að bjarga honum.
Guðmundur
Jónsson
NÝIR HÖFUNDAR
Ólafur Þ. Ingvarsson, höfundur ljóðsins Lukt-
ar dyr, er verkamaður búsettur í Reykjavík.
Sveinbjörn Benteinsson, kunnasta rímnaskáld
sem nú er uppi á Islandi, ej- ekki nýr höfund-
ur, þótt hér sé á hann minnzt. Sveinbjörn
hefur sent Birtingi stökur dýrar og kallað
„rímað atómljóð“. Mun þetta eiga að vera
ögrun við atómskáld vor, og væri nógu gam-
an, ef eitthvert þeirra svaraði með atómrímu
eða einhverju í þá áttina.
SMÁS AGNAKEPPNIN
Bagaleg mistök voru það í boðun smásagna-
keppninnar í síðasta hefli, að gleymzt hafði að
geta þess: að þeir einir, sem ekki hafa gefið út
smásagnasafn, geta tekið þátt í keppninni. —
Leiðréttist þetta hérmeð, og er fresturinn til að
skila handritum framlengdur af þessum sökum
til 15. apríl.
Ilinn 28. febrúar síðastliðinn hélt Guðmund-
ur Jónsson píanótónleika á vegum íslenzkrar
tónlistaræsku. Viðfangsefni voru þau sömu og
á sjálfstæðum tónleikum er hann hélt nokkrum
dögum áður. Fyrst Ouverture (28. kantata)
eftir Bach—Saint-Saens, sem hann lék mjög á-
kveðið en án þess að hrífa undirritaðan að
marki. í Sónötu op. 27 nr. 1 eftir Beethoven
(sem mér finnst persónulega vera einna áhrifa-
minnsta sónatan) náði hann heldur engum
verulegum tökum á manni. Variations Seriuse
eflir Mendelsohn lék hann glæsilega og af mik-
illi þekkingu. En verkin þrjú eftir frönsku höf-
undana Debussy og Ravel voru langbezt leikin
af öllu á þessari efnisskrá. Þar sýndi Guðmund- /
ur fyrst virkilega hvað hann gat. Hins vegar
var Cliopin varla boðlegur hjá honum, etudur
op. 10 nr. 4 — 12 -r- 8 og op. 25 nr. 6 voru þó
með sæmilegasta móti. En polonaise í az-dúr
op. 53 var alltof stirt og þungt leikin.
Samt sem áður held ég að Guðmundur sé
einn efnilegasti píanóleikari sem við eigum.
Leifur Þórarinsson.
25
BIRTINGUR