Húsfreyjan - 01.03.1956, Blaðsíða 4

getu þeirra og áhrifavald. Skyldunámið er
að langmestu leyti hið sama fyrir stúlkur
og drengi, enda svo almenns eðlis að sér-
hæfing kemur þar lítið við sögu. Þó að
gert sé ráð fyrir verklegri kennslu í
skyldunáminu, er ekki þar hægt að ætla
því svo mikinn tima að veruleg þjálfun
náist. Ég álít að verknám í barnaskólum
og miðskólum geti haft mikið gildi. Það
kynnir bömunum starfsgreinar þær, sem
teknar eru til meðferðar, og vekur því, ef
vel tekst til, áhuga og skilning á starf-
inu.
öllum má þó ljóst vera, að sérmenntun
húsmæðra krefst meiri tíma en barnaskól-
amir geta til hennar varið, og ákveðnari
einbeitingar vilja og vitsmuna, en hægt
er að gera ráð fyrir hjá börnum um ferm-
ingaraldur. Þar á það sama við og um
atvinnumenntun almennt. Ég vil taka
þetta skýrt fram vegna þess, að það er
nokkuð útbreidd skoðun, að hússtjórnar-
kennsla í barna- og miðskólum geti, þar
sem hún er komin á, leyst húsmæðraskól-
ana af hólmi. Þessi skoðun er að sjálf-
sögðu sprottin af vanþekkingu á starfi
skólanna. í miðskólum þeim, sem kennslu-
eldhús hafa til umráða, mun nemendum
í tveimur bekkjum kennd matreiðsla eina
dagstimd vikulega, þrjár klukkustundir í
senn. Bömin koma að jafnaði 15—20
sinnum í eldhúsið yfir veturinn. Verkum,
sem þar eru kennd og unnin, er skipt
milli nemenda í 4—5 þætti, það er ræst-
ingu, þvott, bakstur og matreiðslu, sem
skipt er aftur milli tveggja nemenda. Út-
koman verður sú, að hvert barn fær að
vinna hvert þetta verk þrisvar til fimm
sinnum á vetri í tvo vetur. Ekki er ætlað-
ur sérstakur tími til bóknáms í hússtjórn-
arfræðum, enda naumast tímabært, þar
sem 12—15 ára börn eiga í hlut. Þessi
stutta greinargerð sýnir, að sérskólar og
námskeið til þess að búa ungar stúlkur
undir húsmóðurstörf, eru jafn nauðsynleg,
4 HÚSFREYJAN
þótt skyldunámið gefi sumum bömum
kost á að kynnast þeim.
Húsmæðraskólarnir eru ennþá í mótim
og það verða þeir áfram, þeir verða að
laga sig eftir þörfum og þjóðfélagsháttum
á hverjum tíma. Þær námsgreinar, sem
æskilegt væri að kenna í þeim, eru fjöl-
margar. Þar eins og annars staðar verður
að velja og hafna. Því styttri sem skóla-
tíminn er, þess erfiðara er að ákveða
námsefnið. Þegar lagður var grimdvöllur
að kennsluskrá fyrir húsmæðraskóla þá,
sem nú starfa, var gert ráð fyrir að þeir
störfuðu 9 mánuði í einni ársdeild, og var
námsefnið við það miðað. Urðu á sínum
tíma miklar umræður um námsskrána og
þótti kennurum í hverri grein sínu náms-
efni þröngur stakkur skorinn.
Áætlað var, að í skólum, sem starfa frá
15. september til 15. júní, væri stunduð
garðyrkja að vorinu, og jurtir þær, sem
ræktaðar væru, nýttar að hausti. Skiptir
miklu að vorverk og haustannir séu þátt-
ur í starfi húsmæðraskólanna, svo mjög
sem skynsamlegrar fyrirhyggju er þörf
við vandaverk þau, sem bundin eru þess-
um árstíðum. Ef kennslutími húsmæðra-
skóla er styttur, verður að skerða þá
námsskrá, sem ætluð var, og sett saman,
fyrir níu mánaða kennslutíma. Ég álít,
að ekki sé hægt að gera það, svo vel fari,
nema fella niður nokkrar af þeim náms-
greinum, sem nú eru kenndar í húsmæðra-
skólum. Stúlka, sem stundar nám í 6—7
mánuði getur ekki lært allt það sama og
jafn mikið og hún gæti lært á þriðjungi
lengri tíma. En mestu varðar, að hún læri
einmitt það, sem geri hana færa um að
gegna húsmóðurskyldum. Sjálft hús-
stjórnarnámið má því ekki skerða, því að
undirbúningurinn undir lífsstarfið hlýtur
alltaf að vera aðalatriðið. Það er mjög
hæpin stefna að láta þau störf, sem að-
eins eru um hönd höfð sem tómstunda-
iðja á heimilum, svo sem vefnað og út-