Húsfreyjan - 01.03.1956, Blaðsíða 28

liðnir síðan nokkur sveitakona var með-
limur þess, og nú eru kvenfélög starfandi
í flestum hreppum sýslunnar. Gamla nafn-
ið „Hið skagfirzka kvenfélag" átti því
ekki við lengur.
ílg hef nú leitazt við að skýra fyrir
ykkur í aðalatriðum störf okkar og hugð-
arefni. En þá er eftir að minnast á hina
innri hlið félagsskaparins, sambúðina,
samhjálpina og þegnskapinn. Eg er búin
að vera í félaginu hátt á fjórða tug ára,
en ég man aldrei til þess, að óánægja eða
sundurþykkja hafi risið út af nokkru máli,
þó eðlilega hafi oft komið fram skoðana-
munur, og ólík viðhorf til ýmissa mála.
Þannig er sambúðin! Auðvitað hafa störf-
in aldrei getað gengið jafnt yfir. Alltaf
hefur mætt mest á þeim, sem hafa starfað
í fjáröflunarnefnd á hverjum tíma. Eins
hefur verið þrotlaus áníðsla á þeim kon-
um, sem hafa leikið fyrir félagið. En hafi
eitthvað legið fyrir, sem fleiri hefur þurft
til að koma í framkvæmd, hefur ekki stað-
ið á félagskonum að leggja þar hönd að
verki.
Þannig er samhjálpin!
Og hvenær sem kallað hefur verið eftir
persónulegum fjárframlögum og hvers
konar tilleggi frá félagskonum, hefur það
verið látið í té með glöðu geði.
Þannig er þegnskapurinn!
Félag okkar hefur aldrei verið fjöl-
mennt, flestir hafa meðlimir þess verið
50, fæstir 14. Nú eru félagskonur 49 auk
eins heiðursfélaga, frú Elinborgar Jóns-
dóttur í Reykjavík.
Aldursforseti okkar er frú Margrét
Pétursdóttir. Hún gekk í félagið 1898 og
hefur verið í því alla tíð síðan — nema
þau fáu ár ,sem hún dvaldist á Þingeyri
við Dýrafjörð. Hún vann lengi og vel fyrir
félagið meðan kraftar hennar leyfðu, en
er nú háöldruð. Því miður treysti hún sér
ekki til að vera hér í kvöld. Ég vil nú leyfa
mér að útnefna hana sem heiðursfélaga
28 HÚSFREYJAN
Kvenfélags Sauðárkróks, um leið og ég
þakka henni fyrir vel unnin störf í þágu
félagsins.
Ég minnist með þakklæti og virðingu
allra þeirra mörgu ágætiskvenna, sem
voru meðlimir félags okkar, en eru nú
látnar. Margar þeirra unnu brautryðjenda
starf og vísuðu okkur veginn fram á leið.
Ég er sannfærð um að mesta gengi félags-
ins er þvi að þakka, hvað margar ágætlega
starfhæfar konur það hefur haft innan
sinna vébanda, og hefur enn.
Þegar ég nú lít til baka yfir liðin ár,
minnist ég margs, sem við félagskonur
megum vera samborgurum okkar þakk-
látar fyrir. Samkomur okkar hafa alltaf
verið vel sóttar, og málaleitun okkar jafn-
an verið vel tekið, ef við höfum þurft að
leita út fyrir félagið með eitthvað. Þó eru
það sérstaklega þeir, sem hafa hjálpað
okkur við leikstarfsemi okkar, sem eiga
það skilið að við hugsum hlýtt til þeirra.
Margir ágætir menn hafa hjálpað okkur
með ráðum og dáð, leikið fyrir okkur og
eytt frístundum sínum í þágu félagsins,
við æfingar og undirbúning skemmtana.
Fyrir þetta hafa þeir aldrei hlotið nein
laun, þó að það hafi verið okkur ómetan-
leg hjálp. Við þessa vini okkar stendur
félagið í óendanlegri þakkarskuld.
Nú á þessum tímamótum þegar félag
okkar hefur starfað í 60 ár, hleypur okkur
kapp í kinn að starfsemi þess hraki ekki.
Við munum reyna að halda í horfinu.
Mörg góð málefni þurfa stuðning og okk-
ur er ljúft að láta aðstoð í té eftir beztu
getu. Við þurfum ekki langt að leita, til
að finna það verk, sem nú er mest að-
kallandi að vinna fyrir þennan bæ og
þetta hérað. Það er að koma hér upp
nýju sjúkrahúsi. Allir íbúar héraðsins
verða að leggja saman krafta sína til að
lyfta því Grettistaki. Við megum ekki
hugsa sem svo, að ekkert muni um smá
upphæðir, þegar um svo kostnaðarsamt