Eining - 01.11.1949, Side 3

*
EINING
3
ÞRÍR MERKIS KLERKAR
v
*
>
i
Þorsteism Briem
próiastur.
Árni Sifjurðsson, fríkirkjuprestnr.
Séra Magnús tíjarnarson.
Eitt sinn lét séra Þorsteinn Briem þau
orð falla um starfsbróður sinn, Sigurð
Sívertsen prófessor, að hann væri heil-
agur maður. Hvort sagt verður hið]
sama um Þorstein Briem prófast, verð-
ur látið hér ósagt, en hitt er víst, að
hann var einn þeirra manna, sem við
nálgumst með mikilli virðingu og jafn-
vel lotningu. Hann var vitur maður,
gæfur og gætinn, víðsýnn, en varkár
og traustur. Hann var mikill kennimað-
ur, flutti spaklegar ræður, vandaði öll]
prestsstörf sín og umgekkst göfugmann-
lega heilaga hluti.
Ólafur B. Björnsson ritstjóri á Akra-
nesi, sem var séra Þorsteini mjög hand-
genginn um margra ára skeið, segir um
hann: ,,Hann var um flesta hluti af-
burðamaður .... Hann virðist geta
ausið af ótæmandi nægtabrunni hinna
skáldlegustu líkinga, samofnum einfald-
leik hins daglega lífs, svo að allt rennur*
saman í eðlilega samræmda heild, og
maður verður þannig þátttakandi í
óvenujulegri fræðslu fyrir þetta líf og
hið komanda“.
Hér verður ekki reynt að rekja ævi-
sögu þessa mikilhæfa drottins þjóns.
Hann var fæddur að Frostastöðum í
Skagafirði, 3. júlí 1885. Sonur Ólafs
Briem umboðsmanns og alþingismanns
á Álfgeirsvöllum, Eggertssonar Briem
sýslumanns í Skagafirði, Gunnlaugs-
sonar Briem kammerráðs í Eyjafirði,
Guðbrandssonar prests á Brjámslæk
Sigurðssonar. En móðir séra Þorsteins
Briem var Halldóra Pétursdóttir bónda
á Álfgeirsvöllum Pálmasonar í Syðra-
Vallholti Magnússonar.
Sr. Þorsteinn tók stúdentspróf 1905
og embættispróf í guðfræði 22. júlí
1908, bæði prófin með 1. einkunn.
Hann dvaldi um hríð erlendis við fram-
haldsnám. Vígðist 11. júlí 1909 til
Garða-prestakalls á Álftanesi. Gegndi
síðar prestskap í Grundarþingum í
Eyjafirði, Mosfellsprestakalli í Gríms-
nesi og síðast á Akranesi. Hann sat á
Alþingi, hlaut ráðherratign og var mað-
ur, sem naut trausts við hvaða trúnað-
arstörf sem var. Hann var tvíkvæntur.
Fyrri kona hans var Valgerður Lárus-
dóttir Halldórssonar fríkirkjuprests, en,
síðari konan, Emilía Pétursdóttir Guð-
johnsen, lifir mann sinn. Báðar voru
þær miklar sæmdarkonur og heimilið
mesta fyrirmyndarheimili. Þau séra
Þorsteinn og Valgerður áttu 5 dætur.
Ein þeirra, Ólöf Ingibjörg dó ung, en,
tvær hinna eru búsettar í Reykjavík,
ein í Noregi og ein í Svíþjóð.
Slíkur vitmaður sem sr. Þ. Briem
var, hlaut að taka velgrundaða og
hyggilega afstöðu til vandamála lífs-
ins. Hann skipaði sér því í sveit bind-
indismanna og var félagi í Reglu Góð-
templara. Hann var hvívetna maður
hlédrægur og barst lítið á, en þeim
mun traustari og hollur liðsmaður(
hverju góðu málefni. Hann andaðist í
Reykjavík 16. ágúst s.l. og hafði stritt
við heilsubilun um langt skeið. Þar
hvarf of snemma mikilhæfur maður frá
þýðingarmiklu og margþættu starfi.
Séra Árni Sigurðs-
son, iríkirkjupresftur.
Með séra Árna Sigurðssyni er horf-
inn frá oss góður vinur og bróðir. Hann,
var einn þeirra manna, sem lengi hlýt-
ur að standa eftir autt skarð, enda þótt
maður komi í manns stað og taki viðj
störfum hans. Það er sjónarsviptir við
fráfall hans. Kirkja Islands, Góðtempl-
arareglan og öll íslenzka þjóðin er fá-
tækari, þegar hann er horfinn brott.
I þessum fáu orðum eru ekki tök á
því að lýsa hinum margháttuðu störf-
um séra Árna Sigurðssonar. Það hefur
verið gert og mun verða gert betur á
öðrum vettvangi. Kristinni kirkju var
hann hollur sonur, sem vann henni og
drottni sínum meðan dagur entist, af
mikilli trúfesti, skörungsskap og brenn-
andi áhuga, sem aldrei þreyttist. Glæsi-
legur flutningur hans á hinum guðlega
boðskap, hvort heldur var frá altari eða
úr prédikunarstóli, hreif marga og mun
lengi minnisstæður þeim, er á hlýddu.
Fyrir milligöngu útvarpsins varð hann
einn af höfuð-kennimönnum íslenzkrar
kirkju, sem átti sér aðdáendur um gjör-
vallt land. En sjálfur leitaði hann ekki
sinnar vegsemdar, heldur drottins, sem
hann þjónaði.
Að fræðimennsku og ritstörfum vann
séra Árni meira en margan mun hafa
grunað um mann, sem gegndi jafnum-
fangsmiklu embætti. Hann var einn af
þeim mönnum, sem alltaf virðast hafa
tíma til alls, hversu sem þeir eru störf-
um hlaðnir. I þeim efnum munu einnig
sjást spor hans, þótt honum væri eftir
vorum skilningi of fljótt í burtu kippt
einnig af þeim vettvangi.
Regla Góðtemplalra naut hinnar
miklu starfshæfni séra Árna og fúsleika
hans til að vinna góðu máli gagn. Hann
gekk í Regluna á unga aldri, er hann
gerðist templari árið 1906, og var með-
limur hennar æ síðan. Hann tók stór-
stúkustig 9. júní 1918, og hástúkustig
var honum veitt tveim dögum síðar.
Embættismaður í framkvæmdanefnd
stórstúkunnar var hann 1922—1923
og aftur 1926—1929. Hann gekk í
stúkuna Mínervu nr. 172 á fyrsta fundi
eftir stofnfund hennar, og var kjörinn
heiðursfélagi hennar á 30 ára afmæli
stúkunnar.
Séra Árni var jafnan reiðubúinn til
að gegna störfum fyrir stúku sína og’
fyrir Regluna í heild, þegar til hans var1
leitað, enda voru honum falin mikilvæg
trúnaðarstörf á báðum þeim sviðum.
Hin síðustu ár vann hann að merkilegu
starfi fyrir stórstúkuna, sem vafalaust
á eftir að bera góða ávöxtu í starfi
»
u