Eining - 01.11.1949, Qupperneq 10

10
ElNINCi
Ein mesta heilsubót, andlega og
líkamlega, er það aS lifa í ,,dag-
heldri“ tilveru. Það er, að loka gær-
daginn úti og hleypa morgundegin-
um ekki inn, en láta hverjum degi
nægja þjáningu sína.
Dale Carnegie segir í bók sinni,
How to stop worrying and. start liv-
ing, að fyrir 36 árum hafi Sibyl F.
Partridge skrifað reglur, er heita:
A&eins í dag. Hinar helztu þei^ra eru
þessar:
1. í dag skal ég vera ánægður.
Abraham Lincoln sagði: ,,Flest-
ir menn eru hvorki meira né
minna hamingjusamir en þeif
sjálfir ákveða“. Hamingjan
kemur innan frá, en ekki að
utan.
2. I dag mun ég reyna að sætta
mig við það, sem verður að
vera og laga mig eftir ástæðr
unum, en reyna ekki að breyta
öllu eftir mínum geðþótta. Ég
skal vera ánægður með fjöl-
skyldu mína, störf mín og kjör,
eins og þetta er, og semja mig
að því.
3. 1 dag skal ég sýna líkama mín-
um ræktarsemi, hirða hann,
fóðra hann, sýna honum nær-
gætni og láta honum hreyfingu
í té, en misbjóða honum ekki
né afrækja hann, svo að hann
verði ágætt tæki í þjónustu
minni.
4. I dag ætla ég að auðga anda
minn. Ég skal læra eitthvað
gagnlegt. Ég vil ekki vera and-
legur letingi. Ég ætla að lesa
eitthvað, sem útheimtir hugs-
un, áreynslu og óskipta athygli.
5. I dag ætla ég að æfa sálarþrek
mitt á þrennu. Ég skal gera
einhverjum greiða, án þess að
miklast af því, og ég ætla að
leysa af hendi að minnstá
kosti eitthvað tvennt, sem mér
er ógeðfellt, eins og William
James hefur ráðlagt mönnum,
aðeins til þroskaauka.
6. I dag ætla ég að vera samvinnu-
þýður, upplitsdjarfur í bezta
lagi, klæða mig snyrtilega eftir
föngum, tala lágum rómi og
kurteislega, vera örlátur á við-
urkenningarorð, ég skal varast
að setja út á aðra eða að finna
að einu og öðru, og ekki þykj-
ast ætla að endurbæta eitt eða
annað.
7. 1 dag ætla ég að láta allt mitt
líf tilheyra deginum í dag. Ég
ætla ekki að fást við öll vanda-
mál lífs míns i einu. Ég get
risið undir viðfangsefnum í 12
klukkustundir, er mundu ógna
mér, ef ég ætti að fást við þau
hin sömu alla ævina.
8. I dag ætla ég að setja mér
áætlun og rita mér til minnis,
hvað ég ætla að gera á hverri
stundu. Ef til vill get ég ekki
fylgt því nákvæmlega, en það
mun hjálpa mér og útiloka
tvær meinsemdir: óðagot og
úrræðaleysi.
9. I dag ætla ég að helga sjálfum
mér hálfrarstundar rólega
hvíldarstund. Meðal annars
ætla ég þá að hugsa til Guðs,
til þess að víkka sjónarsvið sál-
ar minnar.
10. I dag ætla ég að lifa óttalaust,
áræða að vera glaður og
ánægður, njóta þess, sem er
fagurt og gott, elska og trúa
því, að þeir, sem ég elska,
elski mig.
*
♦

Kleppsaðferðir.
Hvað yrði sagt um menn, er mokuðu
síldinni úr netunum inn af öðru borði
skipsins, en útaf hinu í sjóinn aftur?
Eða, hvað eigum við að segja um
menningarástand þjóðanna? Alls stað-
ar vantar hæli, hæli fyrir sjúka og van-
heila, hæli fyrir afbrotamenn og
óknyttalýð, hæli fyrir fávita og vangæf
börn, hæli fyrir drykkjumenn og sál-
sjúka. — Enginn furða, í heimi þar sem
meinsemdirnar eru ræktaðar. Menn
hella í sig og aðra áfengi, eru tóbaks-
hákar, vaka og slarka á nóttum og lifa
alls konar óhollu og vandræða lífi.
Sjúkdómar eru ræktaðir, fávitar eru
ræktaðir, vangæf börn og óknyttalýður
er ræktaður bæði með slæmu uppeldi,
heiðindómi og alls konar hirðuleysi,
drykkjumenn og alls konar vandræða-
lýður er bókstaflega ræktaður, og svo
er hrópað á líknsemi, á fræðslu, á
mannúð, á hæli, alls konar hæli. Alltaf
vex þörfin og alltaf aukast byrðarnar,
og öllum þeim byrðum er hrundið á
herðar þess almennings, sem baslast
við að bjargast, hrundið þar oft og að
miklu leyti af sömu aðilunum, sem hlúa
að ræktun meinsemdanna. Hér má
glöggt sjá, eins og í mörgu öðru, hið
JUþingis-
lcosningarnar.
Hamingjunni sé lof, þær eru um garð
gengnar. Nú geta menn vonandi tekið
upp eitthvert annað umræðuefni ,og nú
fer að verða gerlegt aftur að líta í
blöðin.
Um þetta er víst bezt að tala ekki
í nafni annarra, heldur segja aðeins fyr-
ir sig. Ég las ekki blöðin síðustu vik-
urnar fyrir kosningarnar, en leit stöku
sinnum í sum þeirra og sá oftast ýmis-
legt, sem ekki ætti að vera boðið óbrjál-
uðum kjósendum. Ég hlustaði ekki
heldur á útvarpið. Aumingjarnir við,
kjósendur! Hvaða hugmyndir hafa þess-
ir áróðursseggir um okkur? Halda þeir,
að við trúum loforðum þeirra, eða
óhróðri þeirra, rangfærslum, ósannind-
um, rógi og níði um náungann? Ég
þekki fjölda manna í öllum flokkum
víðsvegar um land, og margir þeirra eru
beztu kunningjar mínir. Ég veit oft ekki
mikla óvit manna. Þeir eru flæktir í
eitthvert net, sem ill örlög hafa spunnið,
og þjóna hinu vonda, sem þeir í orði
kveðnu segja þó stríð á hendur.
í hvaða flokki þeir eru, og þegar ég les
róginn og níðið um þessa menn og
flokka þeirra, þá hefur slíkt ekki mikil
áhrif á mig.
Þegar ég las glefsur hér og þar i
blöðunum fyrir kosningarnar, varð mér
ljóst, að í staðinn fyrir rök og góðan
málflutning, svipaðan þeim, er menn
eins og Abraham Lincoln temja sér,
var þar góður slatti af fáránlegu skopi,
ósannindum og blekkingum, rógi, níði,
og lygum á öllum stigum, 1. stigi, mið-
stigi og efstastigi.
Vissulega skemmir þetta menn, sem
framreiða það, og eitthvað skemmir
það líka þá, sem eiga að kingja því.
En vissast er er þó af öllu, að allur
þorri kjósenda er svo skynbær, að hann
áttar sig á ósannindunum, öfgunum og
róginum, og snýr frá þessu með fyrir-
litningu.
íslands mikla þörf er tvennt: I fyrsta
lagi, ný stjórnarskrá, nýtt, starfhæft og
gott stjórnskipulag, og í öðru lagi, end-
urfædd siðgæðismeðvitund sem undir-
rót heiðarleiks og drengskapar. Þá tak-
ast menn að vísu á um skoðanir og
málefni, en drengilega og þjóna þá
sannleikanum eingöngu, en ekki lyg-
inni líka. Þá geta allir menn verið
þekktir fyrir að taka þátt í kosninga-
baráttu. P. S.
W
<

ff