Eining - 01.11.1950, Blaðsíða 3

Vihtori Karpio.
bráðfjörugur og kunni frá mörgu að
segja. Hann hafði rekið búskap,
skammt frá Helsingfors og átti mörg
ávaxtatré, og heim ætlaði hann þá um
nóttina.
Boðinn var eg á árshátíð sænska
bindindissambandsins í Finnlandi og
flutti þar stutt erindi. Ennfremur var
eg kvaddur tii að mæta við setningu
62. almenna finnska bindindisfundar-
ins, og flutti eg þar ávarp (og hinir
norrænu aðkomufulltrúarnir, einn frá
hverju landi). Var ávörpum vorrnn
snarað á finnsku. A fundi þessum var
mjög fjölmennt.
Stúdentasambandið finnska (bind-
indisstúdenta) bauð oss í hádegisverð
einn daginn, og talaði eg þar nokkur
orð. Var oss hvarvetna vel fagnað, og
naut Islendingurinn þess allt að einu
og ekki síður en aðrir. — Erindi sendi
eg á sérfund bindindissamra norrænna
kennara, en gat því miður ekki mætt
þar, með því að hann var haldinn á
sama tíma, sem stigfundurinn var á
Hástúkunni.
Meira en nóg var um blaðaviðtöl —
heimboð til prívatmanna, t. d. til dr.
Holmström, Vihtori Karpio, aðalfram-
kvæmdarstjóra þingsins, fil. mag.
Kuusijárvi, framkvæmdarstjóra bind-
indissamra kennara, o. fl. — Þingfull-
trúarnir voru boðnir í ráðhúsið og fengu
þar hressingu. Bauð varaforseti borgar-
ráðsins, frú Leivo-Larsson, oss velkomna
með ræðu. Var oss svo sýnt ráðhúsið.
— Einn seinnipart fórum við með báti
til hins fræga kastala Sveaborg, í ná-
grenni höfuðborgarinnar. Rolf Tiivola
herprestur var leiðsögumaður vor, sýndi
oss kastalann, skýrði allt fyrir oss svo
vel, að betur varð ei á kosið, sagði oss
sögu hans og fylgdi oss frá stofnun
hans til þessa dags. Hefi ég sjaldan eða
varla kynnst slíkri frásagnarlist. Hún
var borin uppi af varmri þjóðernistil-
finningu, og hin mikla persóna prests-
ins gaf ræðu hans og frásögn allri mikil-
úðlegan svip. — Röddin var mikil og
sterk.
Eitt kvöldið var helgað alveg sér-
staklega norrænu samvinnunni. Þetta
norræna kveld var fjölbreytt og mikil
samkoma haldin í hátíðasal verzlunar-
háskólans; voru á víxl ræður, músík,
þjóðdansar og upplestur. Lauk með
kveðju hins norræna æskulýðs, þar sem
kyndlar voru bornir fram og afhentir
íulitrúa hvers lands úr flokki æskunn-
ar. Fylgdi ávarp frá dr. Holmström.
Tók hver sinn kyndil með til síns lands.
Sunginn var þjóðsöngur hvers lands
um ieið og fulltrúa hverrar þjóðar var
afhentur kyndillinn, en við frú Hjartar,
sem tók við kyndlinum fyrir hönd ís-
lenzkrar æsku, urðum að láta okk-
ur nægja, að ísl. þjóðsöngurinn væri
aðeins leikinn á hljóðfæri. Eg flutti er-
indi þetta kvöld um Island, Adolph
Hansen fyrir Danmörku, Hákon Odd
Christiansen fyrir Noreg og frú Lisa
Franzén fyrir Svíþjóð. — Kveldið er
eítirminnilegt. Aðalræðuna flutti Vihtori
Karpio félagsráð, aðalframkvæmdar-
stjóri þingsins, maður hálfsjötugur, einn
af helztu mönnum bindindishreyfingar-
innar finnsku.
Síðasta kvöld þingsins var mikil
veizla haldin í hótelsal einum í miðri
borginni. Er hann í fornum, finnskum
stíl og er kallaður Kalevala-salurinn. —
Stjómaði dr. Holström hófinu. Var
mikið um músík og upplestur. Vér
varaforsetar þingsins frá Danmörku,
Islandi, Noregi og Svíþjóð fengum
sænska frú, konu sænska varaforsetans,
dr. Erik Englund, til að þakka fyrir
oss, og fórst henni það einkar vel. —
Eftir samsætið — stundu fyrir mið-
nætti — vorum vér ca. 10 fulltrúar úr
öllum norrænu löndunum boðnir á
finnskt heimili, og áttum þar að fagna
ágætum viðtökum. Húsbændurnir —
hjónin Kuusijarvi — sögðust bjóða okk-
ur heim að eins til þess að vér gætum
séð, hvernig venjulegt finnskt heimili í
borginni liti út. Þar var gott að koma.
Eitt af því, sem bar á góma í norrænu-
bindindisnefndinni, var næsti þingstað-
ur. Danir höfðu boðið þingnu heim
1953 við setningarathöfnina. Eg heyrði
þegar út undan mér í bindindisnefnd-
inni, að áhugi var ríkjandi meðal Norð-
manna, Svía og Finna, að fá næsta
þing til íslands, en eg skipti mér ekk-
ert af því. Svo kom að því, að fyrir-
spurn kom fram til mín í nefndinni um
það, hvort boð vor íslendinga frá 1947
stæði enn. Eg játaði því, og sagði jafn-
framt frá gangi þessa máls milli þing-
anna 1947 og 1950, þar sem Svíar
hefðu tilkynnt hingað, að þvi miður
gæti ekki orðið af þinghaldi hér 1950,
en þeir væntu þess, að næsta þing þar
á eftir yrði haldið á íslandi. Nú tæki
eg enga afstöðu til þingstaðar 1953,
en ef samherjar vorir vildu þá lcoma til
íslands, hefði eg umboð til að segja, að
þeir væri velkomnir. — Kom þá fram
tillaga frá einum Svíanna, að næsta
þing yrði haldið í Reykjavík 1953, ef
hægt yrði, og var það samþykkt. Leið
nú og beið, þangað til rétt fyrir þingslit.
Varð þá enn tilrætt um þingstaðinn.
Rafael Holmström.
Kvað eg þá svo að orði, að þetta væri í
annað sinn, sem bindindisþinghald væri
samþykkt á íslandi með fyrirvara, en
fór ekki fleiri orðum um það. Reis þá
upp litlu síðar einn mikiísverður sam-
herji vor frá Stokkhólmi, Ernst Larsson,
og lagði til, að nefndin ákvæði Reykja-
vík næsta þingstað 1953 skilyrðis- og
fyrirvaralaust, og var það samþykkt í
einu hljóði. Tilkynnti formaður þings-
ins þetta þingheimi, áður en 18. bind-
indisþinginu lauk, og var því tekið með
fögnuði. Eg hafði þann heiður, að bjóða
þingið velkomið til íslands 1953. Það
verður 19. norræna bindindisþingið. —
Islenzkir bindindismenn mega halda á
spöðunum og búa allt vel undir komu
þessa þings. ef vel á að takast, og er
oss þetta fært, einkum með góðum
stuðningi hæstvirtrar ríkisstjórnar, en
vonir standa til hans. Einnig væntum
vér skilnings af hálfu bæjarstjórnar
Reykjavikuro.fi. (Framh.).
Um hundrað manns
kærðir íyrir ölvun
við akstur
Umferðaslysin í Reykjavík ncer 500,
það sem af er jjessu ári.
Það sem af er þessu ári hafa 83 menn
hér í Reylcjavík veriS sviptir ökuleyfi fyrir
að aka bifreiðum undir áhrifum áfengis
Auk þeirra bíða milli 10 og 20 manns
dóms fyrir sömu brot.
Á árinu sem leið var 141 maður svipt-
ur ökuleyfi í Reykjavík fyrir ölvun við
akstur. Virðast þessi ölvunarbrot við akst-
ur því töluvert færast í aukana.
Umferðaslys hafa það sem af er þessu
ári orðið tæp 500 að tölu liér í Reykjavík,
samkvæmt skýrslum og upplýsingum lög-
reglunnar. í þessu eru meðtaldir hvers
konar árekstrar, þ. á. m. árekstrar milli
bifreiða, en einmitt þeir munu vera uppi-
staðan í umferðaslysunum.
Á öllu árinu í fyrra tók lögreglan í
Reykjavík skýrslur um 1106 umferðaslys.
Slysatalan því hlutfallslega lægri í ár en
en í fyrra. Vísir, 10. ágúst 1950.