Félagsrit Sláturfélags Suðurlands - 01.03.1933, Qupperneq 4

36
Félagsrit Sláturfélags Suðurlands
Þá má liækka aftur verð á nýslátruðu kjöti alt upp í
það heildsöluverð, sem frosið kjöt þarf að vera í. Vissu-
lega mundi enginn kaupa frosið kjöt meðan samskonar
nýtt kjöt væri fáanlegt, sem ekki væri dýrara en hið
frosna.
Sláturfélagið liefir um mörg undanfarin ár liækkað
verð sitl eftir að aðalslátrun cr lokið, en þvi liefir verið
ofíítill gaumur gel'inn af framleiðendum. Þessi liækk-
un mun minst liafa komið til greina haustið 1931 vegna
þeirra óvenjumiklu hirgða, sem þá lágu óseldar af altof
dýrkeyptu kjöti. En slík ár eru undantekning, sem ekki
þarf að miða við að jafnaði.
Tómlæti manna um að nota sér þcnnan markað, mun
stafa aðallega af tvcnnu: í fyrsta lagi al' því, að menn
liafa lilið svo á, að ekki væri annað en tjón að því, að
geyma löinh fram eftir liausti eða vetri, vegna þess hve
þau legðu óhjákvæmilega mikið af. í öðru lagi af því,
live flutningsmöguleikar væru stopulir og örðugir eflir
að fram á vetur kæmi.
Eg liefi nokkra ástæðu til að ætla, að ályktun manna
um óhjákvæmilega rýrnun lamhanna, ef þau lifa fram
cftir hausti án mikils tilkostnaðar, sé frekar Iiygð á óviss-
um ágiskunum cn reynslu. Hér á eftir cr skýrt frá til-
raun, sem Björn Konráðsson, ráðsmaður á Vífilsstöðum,
gerði fyrir félagið haustið 1930, með það, að live miklu
le^di mætti takasl að láta lömb halda þunga sínum eða
hæta við liann fram eflir vetri. Til þessa voru valin lömb,
sem rekin liöfðu verið austan úr Árnessýslu, og voru svo
smá, að rúmur lielmingur þeirra var líklegur til að ná
10 kgr. kroppsþunga, ef þeim liefði verið slátrað strax,
en liinn lilutinn liefði ekki náð þeirri vigt.
Samkvæmt skýrslu Björns voru lömbin fyrst liöfð á
beit á sáðsléttu, sem varla tckur fram venjulegu túni,
og síðan fóðruð eingöngu á lieyi. Þó þyngdust þau allan
tímann, og þó að fóðrið kostaði dálítið, hafði þrcnt unn-