Eining - 01.07.1953, Síða 21

EINING
21

Blinda sáIinaskáliliA
Henni vildu allir kynnast. Hún sá
ekki ljós heimsins, en glæddi ljós vonar
og trúar í hjörtum milljóna manna. —
Hún orti um 800 sálma. Söngur hennar
var um dásemdir lífsins, um furðuverk
skaparans, kærleik Guðs og manna, um
fegurð jarðlífs og sælu eilífs lífs.
\ Hún hét fullu nafni Frances Jan Van
Alstyne Fanny Crosby, en var venju-
lega kölluð aðeins Fanney Crosby. Hún
varð 95 ára, en amma hennar hafði lif-
að 103 ár. F. Crosby fékk augnveiki á
fyrsta aldursári sínu, og sökum skakkr-
ar meðhöndlunar missti hún sjónina og
var blind alla ævi. Hún missti einnig
föður sinn, er hún var á fyrsta árinu,
en móðir hennar lifði til 91 árs aldurs.
Fanney Crosby var fædd 24. marz
1820. Jarðneskar leyfar hennar hvíla í
kirkjugarðinum í Bridgeport í Connecti-
cut, Bandaríkjunum. Móðir hennar
rejmdi að hugga hana sem bam með
t>ví, að segja henni að sum frægustu
skáld heimsins,, eins og Homer og
Milton, hefðu verið blindir, og að for-
sjónin léti menn stundum lifa við líkam-
^ lega anmarka, til þess að andlegir hæfi-
leikar þeirra nytu sín betur.
Þegar amma litlu stúlkunnar frétti
um áfall hennar, flutti hún sig til henn-
ar og reyndist henni hygginn og góður
uppalari. Hún reyndi að lýsa fyrir litlu
blindu stúlkunni sem nákvæmlegast
dásemd blómaríkisins, sólarljómans,
dýrð stjörnuhiminsins, lýsa sólarupp-
komu og sólarlagi, regnboganum og
hinni fjölbreyttu fegurð náttúrunnar.
Sjálf segir Fanney Crosby frá því, að
amma sín hafi fyrst og fremst leitast við
að opna sér hina ósýnilegu og eilífu
veröld, sagt sér frá kærleiksríkum Guði,
sem sent hafi mönnunum son sinn Jesú
Krist, til þess að visa þeim veg lífsins
» % og verða þeim stundlegt og eilíft hjálp-
ræði. 1 rökkrinu sagði hún litlu stúlkunni
fallegustu biblíusögurnar, og Fanney
litla var svo námfús, að hún lærði það,
sem var lesið fyrir hana nokkrum sinn-
um. Kornung gat hún því þulið utan-
bókar Mósebækumar fimm, megnið af
Nýjatestamentinu, mikið af Sálmunum,
Orðskviðum Salómós, Rutsbók og fleiri
kafla ritningarinnar.
Þegar hún var 15 ára, fékk hún vist
á blindrastofnun í New York. Er henni
var tilkynnt þetta, klappaði hún saman
höndunum af fögnuði og sagði: ,,Lof-
aður veri drottinn. Hann hefur bænheyrt
mig“. Við stofnun þessa dvaldi hún 23
^ ár, 12 ár sem nemandi og síðan kenn-
ari. Helztu námsgreinar hennar voru
músik, listir og bókmenntir, en ljóða-
gerð var þó eftirlætis hugðarefni henn-
ar. I blindrastofnuninni kynntist hún
ýmsum frægum listamönnum, þar á
meðal Jenny Lind og Ole Bull. Hún
lýsir sér sjálf, er von var á Jenny Lind,
á þessa leið: „Hjarta mitt var sem
barmafullur bikar, fögnuður minn eins
og goshver, og líkaminn léttur eins og
fis. Morguninn, sem von var á Jenny
Lind hafði ég ekki matarlyst. Jenny Lind
átti að syngja, en eg að lesa upp ljóð
mitt, Sœnski nœturgalinn ... Eg hef
hlustað á ýmsa frægustu söngvara
heimsins, en á engan jafnhugfangin
sem Jenny Lind, er hún söng, Hem,
hem, mit kara hem“.
Um Ole Bull segir hún: „Mér fannst
sem eg sjá, hvernig hann lék við streng-
ina með boganum, heyra fuglasönginn,
lækjarniðinn, regndropana detta, klukk-
umar hringja, englana sjmgja og sólar-
geislana hoppa. Öll vorum við frá okk-
ur numin af fögnuði. Heit tárin runnu
niður kinnar mínar og himneskur dýrð-
arljómi þrengdi sér inn í huga minn“.
Mikil og merk þáttaskipti urðu í lífi
Fanneyjar, er hún var 20 ára. Þá vist-
aðist ungur og gáfaður maður á blindra-
stofnunina. Hann hét Alexander van Al-
styne. Einnig hann var blindur. Hann
sökkti sér niður í klassiskar bókmenntir
og guðfræði, en hljómlistin var þó eftir-
lætið hans. Hann varð fljótt hugfanginn
af ljóðum hennar og hún af hljómlist
hans. Þetta knýtti þau saman vináttu-
bandi, sem varð brátt að hinum gullna
þræði, sem tengir hjörtu manna fastast
saman. Það er bláttáfram yndislegt að
lesa lýsingu Fanneyjar á stundinni, er
þau sátu í kvöldkyrrðinni undir skugg-
sælu tré í garðinum og bundust órjúf-
andi tryggðabandi. Það er regin djúp
milli þeirrar fögru lýsingar og sumu
kynóraskvaldri skáldsagnanna, þar sem
lýst er samdrætti karls og konu.
Ungi maðurinn blindi sat hugfanginn
undir trénu og hlustaði á blæhvíslið í
laufkrónum trjánna og fuglasönginn. —
Hana bar þar að. Hún lagði hönd sína
á öxl hans og nefndi aðeins skímamafn
hans blíðlega, og svo gerðist þetta eilífa
og alltaf nýja undur, þau tvö stigu inn
í nýja veröld. „Við vomm ekki blind
lengur“, segir hún, „því að í ljósi kær-
leikans sáum við liljurnar blómgast og
kristalstæra vatnið skína“.
Fundum þeirra bar fyrst saman, er
hún var 20 ára, en brúðkaup sitt héldu
þau ekki fyrr en hún var 38. Þar var
að engu óðslega farið, þótt bæði væru
þau tilfinningarík og hjartaheit. En þau
þjónuðu listinni. Máttug trúarsannfær-
ing magnaði anda hennar við sálma-
gerðina, og sálmamir urðu bæði margir
og innilegir. — Undirritaður á enska
kirkjusöngsbók, sem er mikið sálma-
safn, og þar í em milli 30 og 40 sálmar
eftir Fanney Crosby. Einstöku þeirra
hafa verið þýddir á íslenzku, eins og t.d.
Safe in the arms of Jesus — Alfrjáls í
örmum Jesú, When my lifeivork is ended
— Nær mitt lífsstarf er endað, og Some
day the silver cord will break — Nær
leiðin endar löng og ströng og lifsins
þráður slitnar minn. Af öðmm sálmum
hennar, sem orðið hafa eftirlæti margra,
mætti nefna: Be silent, be silent, a whis-
per is heard; Jesus is tenderly calling
thee home; More like Jesus would I be;
Rescue the perishing, og fleiri slíka.
Hinir mörgu indælu sálmar Fann-
eyjar gerðu nafn hennar víðfrægt. Einu
sinni var hún farþegi á ferju einni. Skip-
stjórinn renndi hastarlega að landi, og
sagði þá Fanney við hann: „Farðu gæti-
lega, skipstjóri, þú ert með dýrmætan
flutning“. Þegar skipstjórinn komst að
því að hann átti tal við Fanney Crosby,
sem ort hafði einn eftirlætissálm hans,
tók hann ofan og tárfelldi.
Þessi blinda kona leit björtum aug-
um sálarinnar á tilveruna. Þeir menn,
sem finna bezt, hversu þeir þurfa að
styðja sig við arm almættisins, verða
oft máttugustu andarnir. Þannig er veik-
leikinn oft sá kross, er lyftir til hinna
hæstu hæða. „Þú vógst upp björg á
þinn veika arm, þú vissir ei hik né efa“,
segir Einar Benediktsson um móður
sína.
Fanney Crosby sagðist hafa átt þrjá
verndarengla. Einn gætti þess, að hún
léti ekki inn fyrir varir sínar neitt skað-
legt. Annar gætti skapsmunanna, „því
að“, sagði hún, „mennirnir aðhafast
mikla heimsku, er þeir missa stjórn á
skapsmunum sínum“. Þriðji verndar-
engillinn gætti tungu hennar, þess vegna
orti hún Guði til dýrðar og mönnum til
blessunar. P. S.
(Heimild: Blá Bandet).
Svíar á móti sterka ölinu
Á landsfundi bindindismanna í Svíþjóð,
sem haldinn var snemma á þessu ári, til
þess að ræða tillögur stjórnskipuðu áfengis-
málanefndarinnar frá 1944, lögðust fundar-
menn mjög gegn því, að leyft væri aftur
að framleiða og selja sterkt öl. Meiri hluti
nefndarinnar hafði þó lagt til að slíkt yrði
leyft, en fundurinn taldi það slæmt spor
aftur á bak, „þar sem það hafði heppnazt,
að losna við sterka ölið, sem gefizt hafði
mjög illa“, segir í skýrslu landsfundarins.
„Öll undanfarin reynsla hefur sýnt, að
sterka ölið dregur alls ekki ór neyzlu sterku
drykkjanna, en eykur aðeins drykkjuskap-
inn og heildaráfengisneyzluna".
Landsfundurinn mótmælti því mjög ein-
dregið, að bannið við framleiðslu og sölu
sterka ölsins yrði afnumið.