Eining - 01.04.1959, Síða 10

10
EINING
Falsspámenn
og afglapar
Á öllum öldum hafa þeir menn, sem
traðkað hafa á helgum dómum, unnið
kynslóðunum einna mest ógagn, því áð
reikulu sálirnar, sem ævinlega eru
hinn mikli meiri hluti, glepjast til að
leggja trúnað á glannalegar kenningar
þeirra og falsspár.
Þessir menn geta verið að ýmsu
leyti mikilhæfir menn, orðkappar, skáld
og áhrifamenn, en samt sáð eitri og
ólyfjan í sálir manna. Orð þeirra eru
oft óheillaspár, sem rótlausar sálir taka
trúanleg.
Hinn alkunni frakkneski rithöfundur
Voltaire spáði því, að eftir 100 ár hefðu
menn gleymt Biblíunni, hún yrði þá
aðeins til í almennum söfnum, en þegar
þessi 100 ár voru liðin hafði sérstakt
Biblíufélag aðsetur í fyrrverandi heimili
Voltairs. — Biblían selzt nú bóka mest
um heim allan.
Thomas Paine, í Ameriku, skrifaði
The Age of Reason og kallaði þar
Biblíuna slíka ,,Iygabók.“ Töldu víst
margir, sem lásu The Age of Reason, að
sú bók mundi gera út af við Biblíuna,
en það fór öfugt. Bók Thomasar Paine
er flestum gleymd og lítilsmetin, en
Biblían heldur velli, og meira en það.
Friedrich Wilhelm Nietzche spáði
Þjóðverjum ,,ofurmenninu,“ en hrækti
á kristindóminn. Ofurmennið kom ekki,
heldur annar, sem steypti þjóðinni
niður í hinar ægilegustu hörmungar
og niðurlægingu, og svo endurfæddist
sál þjóðarinnar og valdamesti stjórn-
málaflokkurinn fékk nafnið hinn ,,kristi-
legi.“
Afglapar geta fleiprað um það, að
Guð verði að fara, það þurfi að reka
hann burt úr himnunum og gera jörð-
ina hæfa fyrir sambúð manna. En nú
virðist sú hættan mest, ekki að Guð
verði að fara, heldur hin, að guðlausri
menningu takist að granda sjálfri sér,
svo að mennirnir verði að fara fyrir
fullt og allt af þessari jörðu, en ekki
Guð úr himnunum. Guðlaus menning
getur barizt um auðlindir jarðar, barizt
um háloftin, um tunglið, um veðrið og
hvað eina, og ef til vill tekizt með slíku
að afmá heilar heimsálfur, ef ekki allt
mannkyn. Þessar eru nú horfurnar, þótt
vonandi fari þetta allt eins og í fallegu
sögunni um Jósef, að þótt menn áformi
illt, snúi Guð því öllu til góðs, jafnvel sá
Guð sem fávizkan afneitar.
Einn nýjasti spádómurinn er svo sá,
að bókin hljóti að fara, ekki aðeins Bibl-
ían, nei, heldur bókin yfirleitt. Frakk-
neskur útgefandi, Joseph Foret „hefur
ákveðið að reisa bókinni glæsilegt
1
minnismerki, eins og hann sjálfur orðar
það. Dagar bókarinnar bæði sem rit-
verks og listaverks eru taldir. Eftir ára-
tug eðá svo hefur bókin orðið að víkja
fyrir sjónvarpi og kvikmyndum — og
í heimi vélamenningarinnar er ekkert
rúm fyrir bókaútgáfu í góðum og göml-
um skilningi.“ (Morgunblaðið 17. febr.
1959).
Þá vitum við það. Bókin — þessi
ómetanlegi vinur kynslóðanna — á að
fara, ekkert rúm fyrir hana eftir svo
sem 10—20 ár. I myndskreyttu bók-
inni, sem Foret ætlar að gefa út og vera
skal minnismerki bókarinnar, verða
myndir sem eru veglegt afkvæmi tíðar-
andans t. d. kvenfólkið á tunglinu. Það
eru fótleggjalangir ferfætlingar. Háls-
inn er svo langur, að kvenmannshaus-
inn getur snúið sér jafnt aftur sem fram
til þess að sjá, hvort nokkur læðist
aftan að dömunni.
Þessi spámaður, sem sennilega
reynist í fylling tímans, einn af falsspá-
mönnunum, virðist ekki sjá djúpt inn í
eðli sjónvarps og kvikmynda, sem bera
í skauti sínu hæfileikan til þess að gera
alla menn hundleiða á moðinu, og því
fremur sem mannkyn kann að þokast
áfram á þroskabrautinni, en bókin á
sér hin fögru fyrirheit, þessi þögli, nota-
legi, sívekjandi, hávaðalausi og oft and-
ríki og innblásni förunautur kynslóð-
anna, nema öfugt fari og mannkyn
stígi niður frá áunnum manndómi, nið-
ur til þeirrar frumstæðu bernsku, sem
ekki getur fært sér annað í nyt en
myndaskoðun.
Vel mættum við svo minnast þess,
að þegar hinar háværu og hlífðarlaus-
ustu guðsafneitunarhreyfingar síðustu
tíma lögðu kapp á að steypa Guði af
stóli, settu þær mannleg goð á háa
stalla, sem gáfust sízt betur en fyrri tíða
guðir þjóðanna. Þau þvoðu heimsálfur
í blóði og steyptu þjóðum niður í þær
mestu hörmungar, sem sögur fara af.
Þessir guðir afneitunarstefnanna ráku
vissulega sinn „brothætta bát á blind-
sker í hafdjúpi alda“, en til hins eilífa
Guðs mænir nú vonar- og bænaraug-
um sú kynslóð, sem illa sér til vegar.
Það er ekki Guð, sem „fer.“ Týndi son-
urinn fór að heiman, en faðirinn beið
heima heimkomu týnda sonarins. Og
enn bíður hann heima, bíður hinna
týndu. Hann er alls ekki neitt á förum.
Pétur Sigurðsson.
--------ooOoo---------
Kröfuhörð brúður
Jæja, þá ert þú nú búinn að gifta þig,
sagði maður nokkur við kiínningja sinn.
Hvernig geðjast þér það?
Ó, ekkert sérstaklega. Strax brúðkaups-
dagskvöldið fór kona mín að fetta fingur
út í það, að ég vildi fara í klúbbinn til þess
að spila eins og ég var vanur.
Ahrifarík aðvörun
Hopsa er skammstöfun á nafni hins
konunglega slysavarnafélags í Englandi
— The Royal Society for the Prevention
of Accidents. Félagið hefur veglega
miðstöð í "London í námunda við Hyde *
Park. Við gestum, sem þar koma, blasa
eftirfarandi furðulegar tölur, til undrun-
ar, aðvörunar og skelfingar, því að í
sambandi við slíkt mega menn gjarnan
skelfast, ef þeir á annað borð geta
fundið til. Frá þessu er skýrt í Motor-
föraren, tímariti bindindisfélags öku-
manna í Svíþjóð, en í þeim góða félags-
skap eru nú 115 þúsundir manna. —
Tölurnar eru þessar:
Hugsið ykkur 160 000 manna borg.
Hugsið ykkur svo, að hvert mannsbarn,
ungir sem gamlir í þessari borg væru
ýmist limlestir eða drepnir á einu ári.
Þetta er tala þeirra, sem ár hvert eru
ýmist limlestir eða drepnir í umferðar-
slysum í landinu.
Hugsið ykkur svo snotran 5000
manna bæ. Virðið hann vel fyrir ykkur
og minnist svo þess, að 5000 eru drep-
nir ár hvert í umferðarslysum í landinu.
Hugsið ykkur svo 40.000 börn í *
einum hóp á miklum íþróttavelli, og
hugsið ykkur um leið, að þau væru öll
drepin eða limlest á svipstundu. í land-
inu farast eða eru limlest þetta mörg
börn á hverju ári í umferðarslysunum.
Reynið svo að sjá í huganum kvik-
myndahús fullskipað 1000 lífsglöðum
börnum. Hugsið ykkur svo hönd dauð-
ans fara um salinn og deyða hvert ein-
asta barn, en svona mörg láta lífið ár 4
hvert í umferðarslysunum í landinu, og
þúsund heimili þjást af bitrustu sorg.
Þannig reynir þessi stofnun að
vekja athygli manna á þessu mikla al-
vörumáli. Hún hrópar ekki aðeins til
ökumannanna, heldur veitir hún einnig
miklum fjölda skólabarna tilsögn og
leiðbeiningar varðandi umferðina,
einnig manninum, sem fer hvarvetna
fótgangandi leiðar sinnar, og hún
heldur námskeið fyrir alls konar fólk, *
allt til þess að vinna gegn hinum
átakanlegu umferðarslysum, sem flest
orsakast af glannahætti, ölvun og ónær-
gætni og alls konar kæruleysi. Umferð-
arslysin eru mannskæðari en styrjaldir,
en menn gefa þeim minni gaum, og er
mál að vakna.
Pétur Sigurösson.
Kloster-frímerki
Norska póslstjórnin liefur gefið út nýtt
frímerki í tilefni 100 ára afmælis bindindis-
hreyfingarinnar í Noregi. Á frímerkinu er
mynd af Ásbirni Kloster, fyrsta forsprakka
hreyfingarinnar. Upplagið er mjög stórt.