Eining - 01.03.1962, Blaðsíða 4

4
EINING
sumbli og þar getur æskulýður lands-
ins æft sig í áfengisneyzlu og reyking-
um. Reynt er enn að „varpa ljóma á
löst og glys“, áfengistízkan er vegsöm-
uð og gerð ginnandi. Á liðnu ári gerð-
ust þá líka víða þau undur, sem urðu
allri þjóðinni hneykslunarefni, svo sið-
laus var áfengisneyzla manna á
skemmtunum hér og þar. Fullyrt hefur
verið, að stundum vanti lítið á, að í
Reykjavík berji drukknir menn konur
sínar til dauða.
Finni nú lýður lands ekki hvöt hjá
sér til að rísa gegn þessum ósóma, þá
skortir hann vissulega einhver andleg
fjörefni. Eigum við að láta velgengn-
ina verða enn einu sinni vatn á myllu
siðspillingarinnar? Ætlum við að
bregðast þjóðinni á hættutíma hennar
og bregðast þá um leið börnum okkar
og komandi kynslóð?
Sækjum fram í nafni drottins, kæru
samherjar. Eflum samstarfið og leit-
um gæfunnar í því að auka á heill sem
flestra landsins barna. Til þess gefi
Guð okkur bæði vit og vilja.
Á fundinum voru samþykktar með
miklum einhug eftirfarandi tillögur:
Fulltrúaráðsfundur Landssambands-
ins gegn áfengisbölinu haldinn í
Reykjavík 20. janúar 1962, varar við
þeim aukna áfengisáróðri, sem bæði
beint og óbeint hefur þráfaldlega bii’zt
nú undanfarið bæði í blöðum og út-
varpi, með kynningu á veitingastöðum
og áfengisframleiðslu og í þeirri al-
mennu afstöðu, að sjálfsagt sé og rétt
að hafa áfengi um hönd við sem flest
tækifæri bæði í heimahúsum, á sam-
komum og við opinber hátíðahöld.
Telur fundurinn nauðsynlegt, að haf-
in verði öflug sókn gegn áfengistízk-
unni og rækileg fræðsla veitt um skað-
semi áfengisnautnar í öllum myndum
og undir öllum kringumstæðum, eink-
um þó með tilliti til aukins hraða og
véltækni í störfum manna, og skorar
fundurinn á alla þá aðilja, er það mál
varðar, að efla bindindisfræðslu og
baráttu gegn áfengisnautn.
Sérstaklega vill fundurinn beina
þeirri áskorun til háttvirts Alþingis, að
það auki stórum framlög til áfengis-
varna, svo að unnt verði að hafa að
minnsta kosti þrjá fastráðna menn við
bindindisboðun og fræðslu um áfengis-
mál, á vegum áfengisvarnaráðs og
bindindissamtakanna. Skírskotar fund-
urinn í því efni til frændþjóða vorra á
Norðurlöndum, er hafa á síðustu árum
stóraukið framlög af hálfu hins opin-
bera til þessara mála.
2. Fulltrúaráðsfundurinn lýsir á-
Konan með öxina
Þeir sem um síðustu áramót gengu
fram hjá verzlun einni innarlega á
Laugavegi, Markaðurinn heitir hún
víst, komust ekki hjá því að veita at-
hygli óvenjulega strákslegri útstillingu
í gluggum þar. Hún var vel fallin til
þess að minna á konuna með exina.
Hver var þessi kona?
Hún hét Carrie. Nation. Var tvígift.
Fyrri maður hennar var drykkjumað-
ur. Líklega hefur frúnni þótt áfengis-
salarnir gefa lítinn gaum góðum orðum
bindindismanna og fór því svo, að hún
greip til ofbeldisverka. Rættust þar
eins og oftar orð spámannsins, sem
segir: „Ofbeldiö rís upp sem vöndur á
ranglætið.“ Frú Nation ferðaðist um
nægju sinni yfir skörulegri framgöngu
lögreglunnar í Reykjavík um uppræt-
ingu leynivínsölu á sl. ári. Jafnframt
harmar fundurinn, að nú virðist hafa
verið slakað verulega á þessum aðgerð-
um og skorar á lögreglustjórann að
herða nú aftur á þessu.
Allmiklar umræður urðu á fundin-
um, en allar hnigu þær á einn veg. Sam-
hugur ríkti þar hinn bezti. Meðal
þeirra, sem til máls tóku í þeim um-
ræðum má nefna: séra Kristinn Stef-
ánsson, áfengismálaráðunaut, Björn
Magnússon, prófessor, Benedikt S.
Bjarklind, stórtemplar, Benedikt G.
Waage, forseta ISl. Helga Tryggvason,
kennara og guðfræðing, frú Guðlaugu
Narfadóttur, Arnheiði Jónsdóttur, Ró-
bert Jónsson, formann Sambands bind-
indisfélaga í skólum og Sigurgeir Al-
bertsson, trésmíðameistara.
Fundurinn var í alla staði hinn á-
nægjulegasti.
í Bandaríkjunum með exi í hönd og
braut gluggana í áfengisknæpunum.
Auðvitað var hún tekin föst hvað eftir
annað, en hún lét ekki bugast og vakti
mikla athygli. Bindindismenn voru
auðvitað ekki hrifnir af aðferð hennar
og hún var lengst af ein síns liðs, ferð-
aðist víða í Ameríku og Englandi og
flutti fyrirlestra. Auk þess að vera í
ævilöngu stríði við áfengispúkann, var
hún heit kvenfrelsis kona. Hún var
uppi á árunum 1846 til 1911. Harðasta
áhlaup hennar stóð um áratuginn 1890
—1900. Fleiri orð verða ekki höfð hér
um þessa einkennilegu konu, en nú vík-
ur sögunni aftur að útstillingarglugga
Markaðsins. Þar var stillt út kjólum
ungra kvenna, hjá hverjum kjól voru
svo flöskur auðvitað flöskur, sem
minntu á áfengi og hjá sumum flösk-
unum tvö vínglös, reyndar tóm, enn-
fremur hjá hverjum kjól karlmanns-
gríma.
Hinn orðlausi boðskapur þessarar út-
stillingar til ungmeyja landsins, var
því þessi: Fáið ykkur fallegan ballkjól,
karlmann og áfengisflösku, og þá er
allt eins og það á að vera.
TJtstilling þessi vakti bæði athygli og
umtal, og þótti hin svívirðilegasta. Það
er ekki erfitt þeim mönnum, sem gera
vanþroska manna að tekjulind, að státa
af auðveldri leið til ríkidæmis. „Þeir
lifa af synd lýðs míns og þá langar í
misgerö þeirra,“ segir spámaðurinn. Svo
var þetta þá og svo er það enn. — Verið
er að kasta steini að ungri kynslóð, sem
býr við leiðsögn eins og þessarar út-
stillingar.
Hvað hefði konan með exina gert, ef
hún hefði staðið við þenna glugga? Og
glugginn hefði ekki átt neitt betra skil-
ið en exi hennar.
<=SII=JE=0
Engin hálfvelgja dugar
Einhver orðheppinn maður liefur sagt,
að ekki sé það garðyrkjumanninum nægi-
legt að elska blómin, hann verði einnig að
hata illgresið.
Það er nautn að geta hrósað því, sem vel
er gert, en það er eins nauðsynlegt að ávíta
ósómann.
Um Krist segir heilög ritning, að hann
elskaði réttlæti og liataði rangsleitni.
Hreinar línur, hvorki hirðuleysi né hálf-
velgja.
Ungtemplarar í Frakklandi
áforma að koma á þar í iandi alþjóðlegu
ungtemplaramóti árið 1963. Þeir eru nú um
eitt hundrað í Frakklandi. Þctta er merk
nýjung í sögu bindindismála. Frakkland er
að vakna af áfengisvímunni. Ungtemplur-
um fjölgar nú í ýmsum löndum.