Bílddælingur - 20.08.1950, Side 2
Ingivaldur
Nikulásson:
Ö R B I R G Ð.
Ö, þú Örbirgð,
hin illa norn!
Ein ert þú móðir
allra lasta.
Illvirkjum flestum
og örgum bjófum
bú hefur kennt
£ þínum skóla.
Vesöld, volæði,
og Vítis ógnir
allar vakna
við ásýnd þína.
Állt ömurlegt
augum mætir-
á þínum xsköldu
eyðimörkum.-
Lít eg í anda
í lágu koti
barnamann
bjargarlausan,
hungrúð börn,.
helsjúka móður
af basli, bágindum,
böli og hörmum.
Heyrir hann börn
eftir brauði gráta,
ægir honum kvalaóp
konu sinnar.
Fæst ei læknir
sem lina vilji
eymdir hennar
fyrir ekki neitt.
Brýzt sem örvita
hinn bjargarlausi
inn, þar sem einhver
auðkýfingur
geymir rangfengið
gull og silfur, -
og stelur þar sárfáixm
silfurdölum.
Sé ég síðar
hinn sama mann
örendan hanga
á háum gálga,
en grátin börn
ganga þaðan
að móður líki
£ myrlcu hreysi.
46
Bílddælingur - ág. 1950
Sé ég fáklædda
förukonu
einmana á ferð
í óbyggðum.
Fagrar eru rósir
á rjóðurn vön^um,
hrynur gullhar
xun herðar niður.
Heima á ríkum
rausnargar ði . -
hefur hún við bóndason.
bundið ástir,
en faðir hans
fólsku trylldur
barði hana
og á húsgang rak.
Styðst hún að steini
og starir frarn.
Langt er byggð
að baki horfin.
Þrotnir eru kraftar,
hún krýpur niður
og elur barn,
en enginn hjúkrar.
■Hvar láser hæli
hin hælislausa
finna með nöktum
nýklakningi? -
Vaknar enginn
vonarneisti.
Hinn veika lífsþráð
hún lætur slokkna.
Andvarpar þungt
hin yfir^efna:
"Lát mig,éi,guð,þeirrar
gjalda syndar!
Veit ég þú breiðir
mót börnum faðm,
og ástæður mínar
einn þú sérð."
Sé ég síðar
hina sömu konu
lagða á harðan
höggstokk niður,
og höfuð hárfagurt
eftir hörðum lögum
með böðulsexi
frá bolnum klippt.
Sé ég dýsjað
hið dauða lík
á beru holti
sem hundur væri.
PZroppar hrafn
hvössu nefi
höfuð afmyndað
á hárri stöng.
Heyri é^ einnig
harða doma
þeirra, er aldrei
Orbirgð þeklctu,
og fyrirlitning
fyrirmanna
er máski sekari
sjálfir voru.
Sé ég á ströndu
eftir stórbrims-nóttu
lemstruð lík
á land rekin;
þeim hefur Órbirgð
frá ástvinum
söickt í mar
af manndrápsfleytu.
Heyri ég kveinstafi
kvenna og barna
er athvarfslaus
eftir þreyja.
Sé ég þau öll
á uppboðsþingi
löglega seld
lægstbj óðendum.
Sé ég hamast
■í hörðum böndum
vitfirringa
með voða £ augum;
þann hefur Örbirgð,
hinn illi fjandi,
mjöð meinblandinn
mörgum gefið.
Miklu hefðu orkað
hinir mörgu kraftar
er út hafa dáið
í allsleysi;
mörg hefur elskenda
ástrílc hjörtu
Örbirgð sár
sundur slitið.
Ö, þú Örbirgð
sem öllu spillir,
mectur meinvættur
fyrir mold ofan!
ó, að þú upprætt
raeð öllu værir!
Þá mundi heimur
hýr og fagur.