Neisti - 15.11.1979, Side 2

2
NEISTI
útgefandi: Alþýðuflokkurinn, Nl. vesfra
Ritstj. og ábyrgðarmaður: Jóhann G. Mðller
Viljinn, stefnan,
þorið
Ýmsir hafa orðið til þess að átelja Alþýðuflokkinn
fyrir að slfta vinstri stjórninni. Og víst er það að margir
gerðu sér vonir um betri og stærri árangur af störfum
þeirra stjórnar en raun varð á. Menn hafa rætt um að
kosningar nú séu áhætta fyrir Alþýðuflokkinn því að
hugsanlegt sé að hann tapi atkvæðum. Þá hafa menn
bent á að mun hægara hefði verið fyrir flokkinn að sitja
áfram og njóta ráðherrastólanna út kjörtímabilið.
Víst er það að það hefði verið í samræmi við háttu
fyrri ríkisstjórna að láta stefnuna fyrir stólanna. Vinstri
stjórnin gamla sat í dýrtíðinni í 3 ár og hafðist ekki að.
Hægri stjórnin sem þá tók við sýndi enn meiri þrautsetu
og gaufaði í árangursleysi í 4 löng ár áður en kjósendur
ráku hana frá völdum. Almennt er ekki unnt að neita því
að það hefur yfirleitt verið regla ríkisstjórna að hafa það
sem fyrsta boðorð að sitja sem lengst, en láta það að
öðru leyti ráðast hvort einhver árangur næst.
Alþýðuflokkurinn hefur tekið sér það bessaleyfi að
líta öðru vísi á þessi mál. Fyrir honum er það aðalatriði
að ná árangri; að koma fram stefnumálum sínum.
Langlífi í ráðherrastólum er aukaatriðið. Náist enginn
árangur í ríkisstjórn sem Alþýðuflokkurinn situr í þá
hættir flokkurinn þátttöku þar og leitar annarra úrræða
til að koma málum sínum fram, jafnvel þótt stjórnin
heiti því fagra nafni, vinstri stjórn. Það er mikilvægt að
kjósendur geri sér grein fyrir þessu, því hér er sérstaða
Alþýðuflokksins alger.
Eins og kunnugt er fór svo um stjórn efnahagsmála,
ríkisfjármála, peningamála, verðlags og kaupgjalds-
mála. Alþýðubandalagið barðist gegn þessu í öllum
greinum og vildi ekki hafast að. Framsókn eins og
vanalega hafði ekki skoðun á málinu, en hallaðist
stundum að Alþýðuflokki og þess á milli að
Alþýðubandalagi. Rétt er þó að unna Framsókn þess að
undir það síðasta viðurkenndi hún það að stefna
Alþýðuflokksins væri hin eina raunhæfa lausn og flokk-
urinn hallaðist í æ ríkari mæli í þá átt. Það grundvall-
aratriðiFramsóknar, að leggja meiri áherslu á að sitja en
stjórna, breyttist þó ekki. Þess vegna var hún jafnan
reiðubúinn að láta Alþýðubandalagið eyðileggja vonir
um árangur, ef vera mætti að það fengist til að sitja
örlítið lengur. Þess vegna m.a. lagði Framsókn sig undir
þá auðmýkingu í annað sinn að leggja fram fjárlaga-
frumvarp sem ríkisstjórnin öll stóð ekki að og var
þannig ekki stjórnarfrumvarp. Þess vegna þoldi Fram-
sókn það í mörgum dæmum að mál voru afgreidd með
atkvæðagreiðslu í ríkisstjórn, sem þýddi að ríkisstjórnin
stóð ekki öll að niðurstöðum og að baki þeim lá ekki
þingmeirihluti.
Um þessa frammistöðu má almennt segja að Fram-
sókn er flokkur sem unnt er að ná árangri með, þótt
tæpast sé þaðan forystu að vænta. En ef réttur flokkur er
með henni getur allt gerst.
Þá hljóta menn að spyrja hvaða flokkur það sé, sem
veitt getur Framsókn slíka forystu. Er það ef til vill
„Flokkur allra stétta“, Sjálfstæðisflokkurinn, sem nú
berst undir slagorðunum „Efliim einn flokk til ábyrgð-
ar“ og hefur steingleymt þátttöku sinni í hægri verð-
bólgustjóminni. Getur Sjálfstæðisflokkurinn talað af
töluverðri kokhreysti um þessi mál, þar sem honum
hefur nú tekist að koma fram sameiginlegum framboð-
um í sex af átta kjördæmum, sem telja má góðan ár-
angur eftir atvikum. Þá hefur það tekist fyrir fórnfýsi
eins’sigurvegara í prófkjöri flokksins í Reykjavík að
koma saman framboðslista þar sem átta efstu sætin
mi skipuð sex lögfræðingum, einum heildsala og einum
fulltrúa sjómanna.
Þótt þessi mál hafi þannig færst til hins betri vegar hjá
Sjálfstæðisflokknum þá er ljóst að hann mun enn um
hríð vera of upptekinn af sínum innri málum til að skipta
sér af landstjóminni að ráði. Skynsamir menn og vel-
viljaðir Sjálfstæðisflokknum hafa talið það flokknum
hollast að vinna að þeim málum fyrst og þjóðmálunum
svo. Jafnvel kæmi til álita að endurskoða kjörorð
flokksins í því skyni. „Eflum sundmng til ábyrgðar“
gæti til dæmis komið að góðum notum. „Flokkur allra
lögfræðinga“ mundi líka hljóma mun meira sannfærandi
en gamla slagorðið.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekki getað veitt sjálfum
sér forystu og því ekki líklegur til að veita öðmm
forystu f ríkisstjórn, hvað þá heldur allri þjóðinni. Vilji
þjóðin forystu út úr efnahagsöngþveiti síðustu ára er
' hana að finna hjá Alþýðuflokknum. Hann hefur sýnt
það með þátttöku sinni í síðustu ríkisstjórn að hann
hefur viljann og stefnuna. Hann sýndi með stjórnarslit-
nnum að hann hefur þorið. En þetta er það þrennt sem
til þarf að vinna á dýrtíðinni. Viljann, stefnuna og þorið.
Alþýðuflokkurinn hefur það. Aðra flokka skortir það.
Stuðningsfólk
A-listans
Minning
d.'5.'okóu9TO Einar Ásgrímsson
Einar Ágrímsson var fæddur
að Nefstöðum í Fljótum 6.
nóv.1896 og voru foreldrar
hans Margrét Sigurðardóttir og
Ásgrímur Guðmundsson Ólst
hann upp í hópi sjö systkina og
er Helgi, fyrrverandi banka-
maður góður maður og vel lát-
inn búsettur hér í Siglufirðieinn
á lífi af þeim dugmikla syst-
kinahópi.
Hingað til Siglufjarðar flutt-
ist Einar tvítugur að aldri og átti
hér heima ávallt síðan. Árið
1925 kvæntist Einar eftirlifandi
konu sinni Dorotheu Jónsdótt-
ur. Með Einari Ásgrímssyni er
til foldar hniginn merkismaður
úr alþýðustétt. Maður sem allt
sitt líf meðan heilsan entist,
vann hörðum höndum fyrir sér
og sínum og með hjálp dug-
mikillar konu sinnar tókst það
vel og með sæmd.
Fyrst eftir að Einar kom
hingað stundaði hann alla al-
menna launavinnu og einnig
sjósókn.
Eftir að síldarsöltunin varð
snarasti þátturinn í atvinnulífi
Siglfirðinga vann hann sem
matsmaður, verkstjóri eða
beykir. en það þótti mjög
vandasamt starf og aðeins fyrir
harðduglega menn. Til þessa
starfs var Einar eftirsóttur, enda
ósérhlífinn og vann sín erfiðu
verk með létt ri lund.
Einar var einn af forustu-
mönnum um tunnusmíði hér í
Siglufirði, og vann marga vetur
í Tunnuverksmiðju sem var
sameign þeirra, sem þar unnu,
og síðar hjá T.R.
Hann var félagslyndur og
stéttvís maður og um áratuga-
skeið tók hann virkan þátt í
starfi verkalýðshreyfingarinnar
hér og gengdi ýmsum trún-
aðarstörfum á vegum hennar.
Nú síðustu árin er veikindin
voru farin að þjá Einar var eld-
móáurinn samt sá sami og áður,
sífellt hvetjandi að verkamenn
stæðu saman og létu ekki und-
an síga, heldur sæktu fram til
meiri réttinda og betra þjóðfé-
lags. Slíkur baráttumaður og
Einar var um velgengni verka-
manna skipaði hann sér
snemma undir merki jafnaðar-
stefnunnar og Alþýðuflokksins
og var þar ávallt einn af bestu
liðsmönnum ávallt reiðubúinn
til starfa fyrir hugsjónir sínar.
Einar Ásgrímsson var vinsæll
af öllum sem nokkur sam-
skipti eða kynni höfðu af hon-
um og bar þar margt til.
Hann var glaðvær og hjálp-
samur reifur heim að sækja, en
fyrst og fremst var hann dreng-
ur góður og svo gegnvandaður
að hann vildi í engu vamm sitt
vita. Slíkum manni var gott að
kynnast og eiga að kunningjgi
og vini.
Þau Einar og Dorothea eign-
uðust sjö ipannvænleg börn,
sem öll eru á ^ífi. Ástvina hópur
Einars er stór og samstilltur og
með Dorothleu í fararbroddi
léttu þau holnum síðustu ævi-
sporin, og þ^u munu hlúa að
minningu ha[ns af ást og alúð
um leið og þau minnast þess að
dauðinn er engin endalok,
heldur umbrbyting til æðra og
betra lífs.
Ég kveð feinar Ásgrímsson
með einlægri þökk fyrir langa
og hugþekka samleið og fyrir
ógleymanlega vináttu.
í guðs friði
Jóhann G. Möller.