Ljósmæðrablaðið - 01.10.1922, Blaðsíða 17

Ljósmæðrablaðið
13
1. í J?eim umdæmum, J?ar sem fólkstal er 300 eða minna,
skulu árslaun yfirsetukonu vera 200 kr.
2. í umdæmum þeim, sem hafa fleiri en 300 manna, skulu
árslaunin vera 200 kr., að viðbættum 10 kr. fyrir hverja fulla
5 tugi manna, sem fram yfir eru 300, þó svo, að launin fari
aldrei fram úr 1000 kr.
3. í kaupstaðaumdæmum, þar sem eru tvær eða fleiri yfir-
setukonur, skal deila íbúatölu jafnt milli þeirra, og því næst
reikna þeim laun á sama hátt og öðrum yfirsetukonum, þó aldrei
yfir 1000 kr.
Laun allra yfirsetukvenna skulu hækka fimta hvert ár um
25 kr., uns launabótin nemur 75 kr., og hafa þær þá náð há-
marki launa sinna.
2. gr.
Aftan við 5. gr. bætist:
Eftirlaun greiða sömu aðiljar og launin greiða, í sama hlutfalii.
3. gr.
7. gr. laganna orðist þannig:
Yfirsetukonum ber sanngjörn þóknun fyrir yfirsetu og að-
hjúkrun sængurkvenna, og að auki ókeypis fararbeini báðar
leiðir. pessi þóknun skal vera eigi minni en 7 kr. fyrir að sitja
yfir og kr. 2,50 fyrir hvern dag, sem yfirsetukona dvelur hjá
sængurkonunni, nema þann dag, er hún tekur á móti barninu,
en 1 kr. fyrir hverja vitjun í kaupstað eða kauptúni, þar sem
yfirsetukona býr.
Ef sængurkona þiggur af sveit eða er svo fátæk, að hún getur
ekki borgað, þá á yfirsetukona heimtingu á, að sveitarsjóður
greiði henni þóknunina fyrir yfirsetustarfið og nauðsynlega að-
hjúkrun, og skal ekki telja þau gjöld sem veittan sveitarstyrk.
4. gr.
Lög þessi öðlast gildi 1. janúar 1920.