Ljósmæðrablaðið - 01.05.1960, Blaðsíða 10

32
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
hafa þurfti við börn. Ekki má fleygja málbeini fyrir
hunda eða í sorp, þar sem ómálga barn er á bæ, eða í
móðurkviði, því þá fær barnið aldrei mál sitt, heldur
skal stinga beininu í veggjarholu, eða geyma vel á
annan hátt, og fær barnið þá því fljótara málið. Ekki
má gefa ungbarni lifur, nema það geti nefnt „lifur“
annars getur það aldrei nefnt ,,1“. Ef snældu er snúið
eða spunnið niður í höfuð á barni, vex það ekki úr
því. Ef börn klippa mat sinn með skærum, í stað þess
að skera hann með hníf, þá vaxa þau ekki meira.
Ef börn blóta kemur svartur blettur á tunguna í þeim.
Ef börn syngja eða kveða yfir mat sínum, verða þau
jafnsvöng eftir sem áður. Ekki mátti klippa hár eða
neglur barns á fyrsta ári, og margt fleira slíkt mætti
telja.
Baldur Jónsson.
TUNGLFYLGJUR
Ýms ljós og glampar í mörgum myndum sjást á undan
mönnum, og þykja misjafnlega góðar fylgjur, eftir því, af
hvaða toga slíkt er spunnið. Eigi fylgir þess konar ætíð
mönnum, heldur stundum stöðum og jafnvel veðrum.
Ljós hefir þótt góð mannsfylgja, en aftur hefir tungl
og máni þótt versta fylgja. Máni kallast urðarmáni og
er sagt það komi til af því, að barnsfylgjunni hafi verið
kastað í urð.
Mýrarljós segja menn komin af því, að barnsfylgjum
var kastað í fen og foræði. Stíga þær upp og sýnast
sem blár logi. Tunglfylgjur erú bæði heil tungl og urðar-
máni.
J. F.