Freyr - 01.05.1905, Blaðsíða 6

38
f’TEYR.
færri bæjum en árar eru á skipi og er slíkt
heldur tafsamt. Svo verður öll fjærvera bænda
og verkamanna því dýrari og tilfinnanlegri, í
öllu falli óbeinlínis, sem minni afii er eftir heima.
Auk þessa sem nú hefir verið til tínt, má
heita að allur þorri manna kringum Breiðafjörð
sé bundinn við viss kauptún, enda er verzlun-
in þar víðast svo lík einokuninni fornu, að
undrum sætir.
A þessum vankvæðum verður engin bót
ráðin fyr en nægar og hentugar gufubátsferðir
komast á um allan Breiðafjörð og nokkuð út
fyrir hann t. d. á veiðistöðvarnar í Vestur-
Barðastrandarsýslu og til Isafjarðar.
III.
Hvað liefir verið gj'órt til þess?
Margir hafa fyrir löngu séð, að gufubát
þurfti að fá á Breiðafjörð. Sýslunefndirnar
i Dala- og Austur-Barðastrandarsýslum hafa
oftsinnis látið í ljósi að nauðsyn bæri til þess
og óskað framkvæmdar á því. Sama mun
einnig sýslunefndin í Snæfellsnessýslu hafa gjört.
Eyrir forgöngu þingmannanna kringum Breiða-
fjörð, hét, alþingi 8 þúsund króna styrk úr land-
sjóði til gufubátsferða um fjörðinn árið 1903
og 10 þúsundum fyrir árið 1905.
Sumarið 1902 áttu 3 menn fund með sér
í Stykkishólmi til að ræða og undirbúa mál
þetta. Höfðu sýslunefndir Snæfellsness-, Dala-
og Austur-Barðastrandarsýslna kosið sinn hver
af þeim og var Lárus H. Bjarnason fulltrúi
Snæfellsnessýslu og forgöngumaður fundarins.
A fundi þessum var gjört frumvarp til áætlun-
ar og tillögur um farmgjald og mannflutnings-
gjald. Lárus sýslumaðurtók svo að sér fyrir bæn
hinna fundarmanna, að útvegareyna að gufubát
áfjörðinn sumarið 1903 samkvæmtfundargjörð-
inni og upp á hinu fyrirheitna fjárstyrk úr land-
sjóði. Hann mun hafa gjört það, sem í hans
valdi stóð til að útvega bátinn, en það kom
fyrir ekki.
Tilraunum sínum i þá átt hélt hann svo
áfratu eftir að fjárveitingin var endurnýjuð og
aukm, sem fyr segir. Báru þær að lokum þann
árangur, að stórkaupmaður Thor E. Tulinius
gjo ði sig Hklegan til að sinna málinu og ráð-
gjö.ði að senda skýrt tilboð til Lárusar sýslu-
manns kringum 17. jan. þ. á. um að halda uppi
gufubátsferðum á Breiðafirði komandi sumar.
Efndi þá Lárus sýslum. til fundar í málinu, en
þegar fundarmennirnir úr Dala- og Austur-Barða-
strandarsýslum komu til Stykkishólms á sett-
um tíma, vildi svo óheppilega til, að Lárus
sýslumaður var ekki heima og sátu því aðeins
tveir fundinn. Thor Tuliníus var þá einnig horf-
inn frá að gjöra nokkurt tilboð og bar það
einkum fyrir, að hanu hefði ekki getað fengið
bát trygðan til slikra ferða. Þar á móti kom
Pétur M. Bjarnarson kaupmaður frá Isafirði
með tilboð Um að halda uppi gufubátsferðum
á Breiðafirði í sumar, og þó hann ekki vildi
lofa eins stórum gufubát og menn höfðu áður
haft í huga (40—50 tons að minsta kosti), virt-
ist einsætt að taka tilboði hans, fremur en
stofna til þess, að enn þá liði svo eitt árið, og
hver veit hvað, að engin tilraun kæmist á. Þótti
það líka bót í máli, að hann var fús til að láta
bátinn koma miklu víðar við en áður haf'ði þótt
tiltækilegt að fara fram á. Þessir tveir menn
gjörðu þvi samning við Pétur M. Bjarnarson,
sömdu áætlun fyrir bátinn og tiltóku farmgjald
og mannflutningsgjald. Var farmgjaldið sett
miklu lægra en áður hafði verið gjört ráð fyrir.
Enn fremur lögðu þeir til, að hann fengi
hinn lofaða styrk úr landsjóði.
IV.
Hvernig fer nú?
Þetta mikilsverða mál virðist því ætla að
komast á rekspölinn í ár, enda væri óskandi,
að ekki hlypi nein snurða á það úr þessu.
Breiðfirðingar hafa sömu þörf og ekki minni
rétt til samgöngubóta en menn í öðrum héruð-
; um landsins, sem meira hefir verið hugsað um
til þessa. Ekki þarf heldur að efast um að
þingi og stjórn sé alvara með að fá þessu fram-
| gengt. Þótt sitt muni hverjum sýnast um und-
j irbúning irialsins, verður það vonandi ekki að
j meini, því öllum má vera það ljóst, að mestu
J varðar að fara varlega á stað og hafa ekki
j meira í hættu en nauðsyn krefur; ef ekkert ó-
happ kemur fyrir í upphafi, mun auðvelt að
færast meira í fang síðar. Þegar stundir líða
má búast við mjög miklum vöruflutningum um
Breiðafjörð, en á fyrsta sumri hljóta þeir að