Freyr - 01.05.1905, Blaðsíða 14

46
FREYR.
á leugd, og er rakstragrindin fest við þá.
Þeir slá raeð þessum útbúnaði 2 dagsláttur á
dag á sléttri jörð eða „flám“. Vanalega „þurfa
tvær röskar stúlkur til að raka þennan blett“,
skrifar Sigurður mér, „en með rakstrakonunni
dugar ein stúlka til þess, og þarf liún eigi að
vera dugleg til að koma því af“. Er því auð-
séð, að hún ávinnur 2 kr. á dag hverjum, sem
nennir að brúka hana, því kaup og fæði stúlku
má reikna 2. kr. á dag um sláttinn.
Verulega útbreiðslu hefir þetta áhald ekki
fengið enn sem koinið er, enda kvartar Sigurð-
ur yfir því, hve menn séu tregir að taka hana
upp og nota.
„Rakstrakonan þykir þung i slætti“ segir
Sigurður „en það fer af ef meuu venjast henni“.
Annars er hún notuð á nokkrum bæjum í
Skagafirði, og líkar flestum vel við hana.
Menn ættu, þar sem svo hagar til, að engj-
ar eru sléttar, að nota þetta áhald, því áreið-
anlega sparar það eftirvinnu, en dregur ekkert
úr slættinum þegar æfingin er fengin.
Rakstrakonan er til sýnis ásamt fleiri
verkfærum í Gróðrarstöðunni, og geta þeir sem
vilja séð hana þar. S. S.
Islandska Foder- och Betesváxtar II. Eft-
ir Stefán Stefánsson og H. G. Söderbaum.
Stokkhólmi 1904. £>etta er annar partur af
riti þessara tveggja manna um íslenzkar fóð-
ur- og beitiplöntur, sem birtist í skýrslum hins
konunglega visindafélags í Stokkhólmi. Eyrri
hlutinn er prentaður í Búnaðarritinu 17. ár og
væntanlega kemur þessi þar líka.
I fyrra hlutanum voru teknar hinar þýð-
ingarmestu fóðurjurtir; þessi ræðir um aðrar
þýðingarminni en flestar eru þó annaðhvort al-
gengar í slægju- eða beitilöndum. I skýrslunni
eru þessar tegundir taldar:
Varpasveifgras, fjallasveifgras, varpakorn-
puut;ir, hálmgresi, finnungur, ilmreyr, fjalla-
faxgias, hvassanál, móasef, vallhumall, smári,
um&ðmingsgras, túnsúra, kornsúra, vegarfi (mús-
areyia), gulmaðra, horblaðka, engjarós, fjall-
dalaí'ifill, skarifífill, jakobsfifi.il, loðvíðir, grávíð-
ir, grasvíðir, beitilyng, sauðamergur.
Eins og vænta má eru þessar ritgjörðir
Stefáns bæði gagnlegar og fróðlegar; tegund-
unum er lýst ljóst og nákvæmlega, skýrt
frá í hverskonar jarðvegi þær helzt vaxi, hvaða
álit almenningur hafi á þeim til fóðurs o. s. frv.
Þetta rit ætti sérstaklega að vera kærkomið
þeim, sem hafa þau störf á hendi, að leiðbeina
almenningi í jarðyrkju.
Smælki,
Tala búpening'S i Banmörku.
Nýlega er út komin í Danmörku skýrsla
um tölu búpenings þar 15. júlí 1903. Slíkar
skýrslur eru teknar þar 5. hvert ár, og skulum
vér setja hér aðaltölurnar úr þrem síðustu
skýrslunum: 1893 1898 1903
Hestar . . 410,639 449,329 486,935
Nautgripir . 1,696,190 1,744,797 1,840,466
Sauðfé . . 1,246,552 1,074,413 876,830
Svín . . . 829,131 1,168,493 1,456,699
Geitfé . . 25,266 31,822 38,984
Hænsni . . 5,855,999 8,766,882 11,555,332
Sjeu tölurnar bornar saman, sjest að hest-
um hefur stöðugt fjölgað og nemur fjölgunin
á 10 árum 76.296 eða framt að fimtungi.
A sama tímabili hefur nautgripum fjölgað
um 144.276 eða nálega um l/12
Sauðfé hefur aftur á móti um mörg ár
farið fækkandi, en aldrei eins mjög og síðustu
10 árin, er fækkunin nemur 369,722, eða næst-
um þriðjungi.
Svinum hefur fjölgað um 627,568 og nem-
ur fjölgunin rúmlega s/t á þessu 10 ára bili.
Geitfé fjölgaði um 13.718 á sama tímabíli.
Tala hænsnanna hefur nær því tvöfaldast,
þar sem fjölgunin neinur 5,699,333, og sýnir
það, hvaða álit Danir hafa á hænsnarækt.
Af Evrópu-þjóðunum eru Irar einir gripa-
fleiri en Danir, þegar miðað er við lólkstöluna;
en sé miðað við flatarmál landanna er gripa-
eignin álíka á írlandi og Danmörku.
Yerðlag- snijörmatsnefndarlnnar.
ia/3 ’05. Bezta Biujör
30/ ___ ________ _______
/3
Vi - -
‘74 - -
95—96 kr. 100 pd.
93—94 — — —
89 -90 — — —
89-90 —----------