Freyr - 01.08.1908, Qupperneq 7

FREYR.
87
Athugasemdir:
1. Adriance. Fingur eins og venjnlega
gerist á sláitvélum, eiun um blað, eu miklu
þynnri. (Allar þessar vélar voru útbúnar með sér-
staklega þunnum fingrum, 1/a þmi., til að kom-
ast sem næst rót). Slitplata (stál) er i hverj-
um fingri, er skrúía má lausa (og fasta) um
leið og fingurinn; hana má því skerpa eða
skifta um. Við hinar skörpu brúnir á plötum
þessum klippa ljáblöðin grasið. Vélin var nokk-
uð hávær í gangi.
2. Ðeering (díriug). Lengstur ljár (2 hesta
vél). Fingur hálfu þéttari en venjulega gerist,
2 um blað, og því miklu grennri. Engar sér-
stakar slitplötur; grasið klippist við undirbrún-
irnar á ljálegi fingranna, þegar ljárinn slær.
E>að, að hún sló eigi nær rót, virtist stafa af
lengd Ijásins (lagði sig siður eftir ójöfnum lands-
ins) og of bjúgum fingrum. — Virtist eins létt
í drætti og hinar.
3. Mc. Cormick (Kormákur). Fingragerð og
þéttleiki eins og Deerings, en minna bjúgir.
E>að, að hún sló einna loðnast, kom til af þvi,
að skórnir (innri og ytri) tóku meira niður en
fingurnir (of þykkir) og ytri skórinn (þumal-
fingurinn) var of beinn og vildi rekast i, ef
nærri lá. Ljályftingin (með fótlyfti og hand-
lyfti) mjög góð (getur lyfzt rétt upp),. er hefir
mikla þýðing, ef yfir þúfu, stein o. þ. 1. þarf að
lyfta. Virtist að ýmsu liðlega gerð.
4. Víking. Reynd hér í fyrra (sjá Búnað-
arritið o. fl.); nú með smáum, þéttum (2 um
blað) liðlegum fingrum (smiðastál), kjalmynduð-
um að neðan, er leggjast vel að rót. Engar
sérstakar slitplötur (fremur en á D. og M. C.).
Nokkuð láglyft. Slóg fult svo vel sem Adriance.
Fingralagið virtist mjög gott.
Þess ber að geta að vélarnar voru lítið
liðkaðar, áður en byrjað var að slá með þeim.
Naumast er að búast við að sláttuvélar slái
nær rót en 3/4—1 þuml. frá, eins og líklegt er
að allar þessar vélar geti gert bezt, með litlum
breytingum á D. og M. C.
Not vélanna er uudir því komið:
að þær séu vel liirtar,
að slægjulöndin ,-óu nógu mikil, grasgefin og
vel slétt.
Bj'órn Bjarnarson, Guðmundur Þorsteivsson,
VilhjáImur Bjat narson.
Guðmundur Þorsteinsson,
einn af dómenduuum um sláttuvólarnar,
kom frá Ameríku í vor með konu sinni, til þess
væntanlega að setjast hér að. Hann hefir ver-
ið 20 ár í Ameríku og haft þar meðgjörð með
sláttuvélar í 18 surnur. Aður en hann fór vestur
bjó hann nokkur ár á Heiðarbæ i Þiugvailasveit.
Hinir sláttuvéla-dómendurnir, Björn og Vil-
hjálmur eru svo kunnir, að ekki er þörf á að
geta þeirra frekar í þessu sambandi.
Ameriskar tilraunir með alifugla.
„Kansas State Agricultural Experiment
Station,11 fæst við alifuglarækt, eins og svo
margar tilraunastöðvar i Ameriku. Árið 19Q&
gerði hún íióðiegar tilraunir til að leiða í ljós,
hve lengi hani hefir áhrif á afkomendurna, og
í hve langan tima hænurnar verpa frjóvgum
eggjum eftir að hanarnir hafa verið teknir frá
þeim, og ennfremur, hve fljótt hænur verpa
frjóvgum eggjum eftir að f'arið er að hata hana
með þeim.
Tilraunir voru gjörðar á þann hátt, að
flokkur af hvítum ítölskum hænum var hafð-
ur mánaðartíma raeð ljósleitum Brahma-hana, en
að þeiin tíma liðnuir var hanu tekiun frá þeim.
20 dagana næstu voru hænurnar hanalausar en