Freyr - 01.11.1925, Blaðsíða 9

Í’REÝR
95
að jarðrækt og kæfir þó langtum meira
í fæðingunni. Meðan ísl. bændur eru svo
fátækir, að þeir geta ekki af eigin ramm-
leik lagt mikið fje í jarðrækt, þá verða
þeir að eigi kost á fé með góðum lánskjör-
um til þess. En til þessa tíma hefir ver-
ið langt frá því að svo væri.
í þriðja lagi, og umfram alt, er það
hugsunarháttur þjóðarinnar sem þarf að
breytast, ef nokkru verulegu á að verða
áorkað. Straumhvörf þurfa að eiga sér
stað. Hugurinn er það regin afl sem mestu
ræður um þetta sem annað. »Hugur ræð-
ur hálfum sigri«.
Þjóðin á ekki nógu öfluga trú og von
á landið og framtíð þess. Framíið land-
búnaðarins álítur alþjóð manna litla eða
enga, Lítur jafnvel niður á þá menn er
þann atvinnuveg stunda, s. s. bændur og
vinnuhjú. Bændur eiga að nokkur sök
á þessu sjálfír. Jeg held næstum því, að
þeir hafi álitið sig óæðri verur en menn
í kaupstöðum, t. d. kaupmenn og versl-
unarfólk alt. Þetta er eitraður hugsun-
arháttur, sem verður að hverfa það fyrsta.
Bændurnir verða að fá virðingu fyrir
sjálfum sér og trú á starf sitt og framtíð
þess. Meðan að þeir gera það ekki, þá
er ekki von á góðu. Þeir stunda þá rán-
búskap og ræktunin verður hægfara. 0g
á meðan svo er, er ekki að búast við að
þeir ætli efnilegustu börnunum sínum að
taka við jörðinni eftir sinn dag.
En þetta má ekki svo til ganga. Menn
verða að skilja það, að ef við viljum
halda því heiðursheiti í framtíðinni, að
heita menningarþjóð, þá er fyrsta skilyrð-
ið fyrir því, að svo geti verið, að við
stundum jarðrækt og búskap. Og fyrsta
skilyrðið fyrir góðri afkornn í búskapnum
er, vaxandi jarðrækt en minkandi jarðrán,
Hugarstefnan verður að breytast. Menn
verða að kasta víkingshamnum og vikings-
lundinni, og leggja niður herferðir í ríki
nábtúrunnar. En taká upp siðu og háttu
hins starfsama og friðsama bónda. Bónd-
ans, sem er það fyllilega ljóst, að hann
á að starfa í sem "mestu samræmi við
náttúruna og hjáipa henni til að græða
landið og gera það^fegurra.
Alla krafta þjóðarinnar á að taka í þjón-
ustu þess máls. Einskis má láta ófreistað
til að beita hugarstefnu þjóðarinnar frá
ránum og drápum, og að friðsamlegri
störfum.
Skólarnir eiga hjer að ganga á undan
með góðu eftirdæmi og benda þjóðinni á
hlutverk sitt. I hverjum einasta barna-
og unglingaskóla ætti að kenna undirstöðu-
atriðin í jarðræktar- og garðræktarfræði.
Og það ætti að vera ein hæsta námsgrein-
in í héraðsskólunum,1'sem nú eru á upp-
siglingu.
Þjóðin þarf að eignast þá lífsskoðun, að
ekkert só göfugra'en að vinna »að rækt-
un með sumri og sól«. Það sé það eftir-
sóknarverðasta sem hægt sé að keppa
eftir. B. Sk.
„Biluð herfi“
Það er ekki ótítt að menn kvarti yfir
þvi, að spaðaherfi og diskaherfi »bili« á
þann hátt, að ^spaðarnir eða diskarnir
losni á öxlunum, og'skrölti til og frá. —
Sama er að segja um nýju spaðaherfin,
»Hankmo-herfin«.
Þessi bilun er þannig tilkomin að enda-
rærnar á öxlunum losna við notkun og
hnjask, skrúfast blátt áfram fram af öx-
ulendunum. Ef ekki'er aðgert slitst bráð-
lega skrúfugangurinn af öxulinum og inn-
an úr rónni. Ef svo er komið, er
ekki hægt aðjgera við þetta nema að