Freyr - 01.04.1938, Blaðsíða 18

64
F R E Y K
Búfræði ngurinn.
Árið 1934 hófu þáverandi kennarar Hvann-
eyrarskólans, þeir Guðm. Jónsson og Þórir Guð-
mundsson, að gefa út ársrit, er þeir kölluðu
Búfræðinginn og héldu svo fram í 2 ár, en þá
varð G. J. einn útgefandinn.
Fjögur fyrstu árin var Búfræðingurinn fjöl-
ritaður, vegna þess að það varð útgef. ódýrara,
þareð þeir gátu þá sjálfir annast „prentunina“
að mestu eða öllu leyti, en hins vegar óvíst um
kaupendafjöldann í byrjun, og þeir komust þá
hjá því að binda sér þunga fjárhagslega bagga
með útgáfu ritsins, enda allt í óvissu í byrjun
um kaupendafjölda og viðtökur að öðru leyti.
Úr þessu hefir nú ráðist svo — og að verðugu —
að kaupendum mun hafa fjölgað ár frá ári og
vinsældir ritsins vaxið jafnframt. Þegar sýnt
þótti að ritið ætti framtíð fyrir höndum, var þess
leitað að nemendasambönd bændaskólanna tækju
að sér útgáfuna. Því máli vildu Hólamenn ekki
sinna að svo komnu, en nemendasamband Hvann-
eyrarskóla hefir nú keypt ritið og er það útgef-
andi 5. árg., sem nú er nýlega kominn út og í
nýjum og betri búningi en áður, þar sem það er
nú prentað og einkar vandað að öllum frágangi
og fjölbreytt að ,,lífrænu“ efni, er bændur geta
„tekið með sér út í mýrar og móa, tún og engi,
súrheysgryfjur og hlöður og notað þar“, eins og
ritstjórinn kemst að orði í ávarpi til lesenda. —
Ritið er 10 arkir í Skírnisbroti og kostar aðeins
kr. 3,00 fyrir meðlimi Hvanneyrings, en kr. 3,50
fyrir aðra. I ritinu er birt venjuleg skólaskýrsla
Hvanneyrarskóla 3 s.l. ár, og verður það gert
eftirleiðis, árlega eða annaðhvert ár.
Vonandi taka Hólamenn höndum saman við
Hvanneyringa um útgáfu Búfræðings áður en
langt liður, því að varla er vansalaust fyrir þá
að skerast úr leik, en hitt „ofmetnað ttr“, að þeir
fari að gefa út annan „Búfræðing", þótt héraðs-
skólar sumir hafi nú tekið upp þann háttinn, að
gefa út hver sitt ársrit.
smitun veitir árleg vetrarúðun með 3 %
blásteinsvatni. Skal úða í frostlausu veðri
áður en trén byrja að lifna að vorinu. Not-
ið þessi varnarráð og veitið reyninum góð
lífskjör (góðan jarðveg og skjól), þá
þrífst hann víðast hvar og prýðir borg
og bæ.
Ingólfur Davíðsson.
Búfræðingurinn hefir nú 800—900 kaupend-
ur, en upplagið hefir verið aukið úr 1000 upp í
1650 — og ætti ekki að vera ofmikið. Ritstjóri
er Guðmundur Jónsson, kennari á Hvanneyri.
Til hans geta nýir kaupendur snúið sér og fá
þeir þá Búfræðinginn sendan með póstkröfu.
Ærnöfnin enn.
Fyrir ári síðan sendi hinn þjóðkunni bænda-
öldungur, Björn hreppstjóri Bjarnarson í Graf-
arholti, blaðinu eftirfarandi „bragarbót":
/ERNAFNA VÍSURNAR
í Frey hefir mér þótt gaman að lesa. Þar kannast
ég við mörg af þeim nöfnum, er ég notaði á smala-
mennskuórum mínum; þótti sjálfsagt að nefna
æmar, meðan tíðkaðist að mylka þær í kvíum. En
síðan fráfærur lögðust niður, mun víða minna
hirt um það.
Vísurnar í Frey XXXII., 3. (marz 1937), I. og
II., eru sléttubönd, og flestar vel gerðar. Smágall-
ar eru þó á Ijóðhætti sumra. T. d. nokkur hljóðrof,
hljóðstafahenda (návígi) : „Eygló Ör“, „Gríma
Erla“, „Roka Ýra“, „Fjósa Elja“; en það fer ekki
vel í kveðandi. Betra t. d. Errin, Ör. — Ljóðgalli
er einnig að nota h í stað k við hljóðstöfun (Karta,
Hvít, ætlað að bera fram: Kvít; hví þá ekki
Krít ). Annar (II.) vísnaflokkurinn þarf smá-
breytingar til þess að hann verði aldýr vatnsfeld
sléttubönd (með fléttubanda miðrími) :
1. Skvetta Króna Dúðá’ Dáð Dýna Hempa'Læða
Hetta Ljóma Brúða Bráð Blína Kempa Hræða.
2. Dóra Kola Rósa Rögg Rjúpa Gríma Kerla
Móra Rola Ljósa Lögg Lúpa Króna Perla.
3. Njóla Linja Sokka Svöng Silja Roka Týra
Fjóla Brynja Lokka Löng Lilja Þoka Spíra.
4. Fála Briðja Gusla Gljá Gnudda Fjósa Þelja
Gála Hriðja Busia Brá Budda Þjósa Selja.
5. Rella Nurta Snareyg Snör Snarta Brana Lukka
Brella Urta Vareyg Vör Varta Svana Fukka.
6. Gríður Róla Hnýsa Hvöt Hoppa Skráma Fluga
Fríður NjólaLýsa’ Löt Loppa Ráma Smuga.
7. Háleit Krubba Ræna Rönd Raga Menja Krækla
Smáleit Dubba Væna Vönd Vaga Fenja Hækla.
8. Lotta Tinda Hrefna Hrein Hremsa Kúfa Dæla
Motta Vinda Gefna Grein Gemsa Dúfa Sæla.
Og svona mætti lengi áfram halda. — Þannig
gerðum vísum má breyta á 96 vegu með sömu orð-
um, og mun slíkt vera einstæð íslenzk list. ASrar
þjóðir hirða ekki um Ijóðstöfun (allitteration) í
svo föstum skorðum, sem fögur íslenzk ljóðagerð
útheimtir. B. B.