Akranes - 01.06.1947, Side 20

ANNÁLL AKPANESS
GJAFIR OG GREIÐSLUR TIL BLAÐSINS, SEM
ÞAÐ ÞAKKAR INNILEGA.
Ó. F., Akranesi, 100 kr. S. L. Akranesi, 100 kr.
Arngr. Fr. Bjarnason, 50 kr.
KIRKJAN.
Margt er nú ritað og rætt um þverrandi trú og
Kristindóm í þessu landi, og því miður er það á
allt of jniklum rökum reist, en þess meira gleði-
eíni og uppörvun vekur er það gagnstæða virðist
koma i ljós á alveg ótvíræðan hátt, eins og t. d.,
er kirkjum berast góðar gjafir, hvort heldur sem
er til skreylingar kirkjuhússins, eða til að auðga
kirkjuna og hlúa að henni sem stofnun á einn
eða annan hátt.
1 þessu samabndi vil ég geta þess, að á síðast-
liðnu hausti er ákveðið var, að taka í notkun hina
nýju sálmafcók, þá var einum sóknarnefndarmanni
falið að kaupa sálmabækur handa söngflokk kirkj-
unnar, sem hann og gjörði.
I síðast liðnum mánuði var aftur fjölgað sálma-
bókum á kirkjuloftinu, svo að nú er kirkjan vel
byrg af þessum bókum. En þegar gjaldkeri kirkj-
unnar, Viklor Bjömsson ætlar að fara að borga
reikninginn hjá bóksalanum, Andrési J. Niels-
syni, þá lýsir Andrés því yfir, að hann gefi kirkj-
unni allar sálmabækumar.
l'yrir þessa rausn vottast hr. Andrési Níelssyni
alúðar þakklæti, með þeirri ósk og von, að hann
og ástvinir hans fái ávallt að reyna þau sann-
indi er felast i áttugasta og fjórða sálmi Davíðs,
5.—11. v. Sælir eru þeir, sem búa í húsi þinu
o. s. frv.
Fyrir hönd sóknamefndar, og alls safnaðarins.
Akranesi, 28. febrúar 1947.
Jóhann B. Guðnason,
safnaðarfulltrúi.
★
Á páskadag s. 1. var i Akraneskirkju vigður
hinn nýi skírnarforjtur, sem kirkjunni hafði bor-
ist að gjöf 1. marz þ. á., frá hollvinum hennar i
söfnuðinum. Skimarfonturinn er mikið listasmið og
fagurlega útskorinn, enda gjörður af einum mesta
listamanni þjóðarinnar, Rikharði Jónssyni. Mun
engin kirkja i landinu eiga svo fagran skimar-
font, nema dómkirkjan i Reykjavík. Fonturinn
er i þjóðlegum stíl og gefur það honum alveg sér-
stakt gildi. Ber hann útskornar táknmyndir á öll-
um hliðurn. Takmarkast hliðarfletir af skomum
súlurn við hvert horn, en skorinn sveigur umlyk-
ur skirnarskálina. — Sóknarpresturinn, séra Jón
M. Guðjónsson, framkvæmdi vígsluna, þakkaði
fyrir hönd safnaðarins og kirkjunnar hina írá-
bæru gjöf, og skýrði fyrir kirkjugestum þær tákn-
myndir, sem skimarfonturinn ber. Sú hlið hans,
scm snýr fram í kirkjuna, sýnir skim á islenzku
heimili. Foreldramir og afi og amma eru við-
stödd, og heldur móðirin á barni sinu. Hann, sem
barnið skal vigt og helgað í skiminni, Frelsarinn,
er kominn á heimilið, og færir móðirin honum
bamið sitt, en hann laugar höfuð bamsins eins
og blessandi hendi. Myndin andar frá sér þeirri
gleði og loining, sem yfir hverri barnsskírn hvilir
og á að hvíla. Á þeirri hliðinni, er snýra að altari,
er fagurlega skorinn kross með ískornum stöfum:
I H. S. Á hinum tveimur hliðunum eru myndir,
nákvæmlega eins, af dúfu, með þöndum vængjum
yfír skimarskál.
Tvö böm, stúlka og piltur, voru skirð við font-
inn: Helga, dóttir Sigtryggs Jónatanssonar, stýri-
manns, og Snæborgar Þorsteinsdóttur, fædd á
Siglufirði 5. júli 1946, og Jón Sigþór, sonur Sig-
urðar Jónssonar, skipstjóra, og konu hans, Sig-
í'íðar Olafar Sigurðardóttur, fæddur í Stóru- Vog-
um, 3. okt. 1946.
SJÚKRAHÚSIÐ.
1 áttina miðar þar þó hægt faii, enda er þar
við ótal erfiðleika að etja, að því er útvegun efnis
snertir. Nýlega er t. d. komið gler, sem átti að
vera hér fyrir ári siðan. 1 þann veginn er að
koma miðstöðvartæki, sem lika áttu að vera komin
fyrir löngu siðan. Svona mætti lengi telja. Mjög
er því óvíst að húsið verði fullgert fyr en einhvern
tíman á næsta vetri. En þegar það kemur, verður
húsið i alla staði gott og fullkomið, og er það
mest um vert.
NÚ ER ÖLDIN ÖNNUR.
Umskiptin í hinni verklegu tækni hér á landi
hefur orðið ör og afdrifarík. Má sjá það t. d. i
gatnagerðinni hér undanfarið. Þar hefur grjót-
harður, maigborinn malarvegur verið spændur
upp eins og ný smjörskaka væri. Það hefur með
sama verkfau'i verið flutt til all langt, og búinn
til nýr vegur úr því sem hinn gamli lækkaði.
Með sama verkfæri hefur gatan verið breikkuð,
þar sem hólar og hæðir voru fyrir áður. Þetta
hefðu verið mörg handtök með mannshendinni og
gamalli „trcreku." Með slíkum flýti, — og kraft-
vélum — ætti að vera hægt að gera ýmislegt
fljótar og ódýrara en ella, ef allrar hagsýni er
gætt. Alls þessa er nú mikil þörf, þvi þai'firnar
vaxa við hvert þroskaskeið og nýja sigra. Og
skammt va:ri til „sigurheima" ef öll tækni og
þróun væri notuð til þess að þroska mennina og
auka andlega og menningarlega heill þeina og
möguleika.
TIL BJARNALAUGAR.
1 tilefni af afmælisdegi Bjarna heitins Ölafs-
sonar, vil ég festa í anddyri „Bjarnalaugar“ spegil
42X115 cm. að stærð, sem er gjöf frá mér, en á
að sýna þá réttu mynd komumanna, og minna á.
að þetta hús þarf að umgangast með viiðuleik.
Akranesi, 28. febr. 1947.
Enok Helgason.
★
Sama dag afhenti frú Emilia Þorsteinsdóttir
200 któna gjöf til Bjarnalaugar af tilefni dagsins.
Þessa rausn og hugulsemi þakkar stjórn laug-
arinnar inrilega.
HRYLLILEGT SLYS.
Við leikfimisýningu hinn 4. júni, vildi það til,
að einn þátttakandinn, Friðþjófur Danielsson,
slasaðist stórkostlega, af byltu. Hann var sam-
stundis fluttur á spitala í Reykjavík, og þar and-
aðist hann 6. júni. Friðþjófur var framúrskarandi
lipur íþróttamaður. Þó gat þetta farið svo. Þetta
sýnir að hætturnar eru margvíslegar, og dauðinn
við hvert fótmál. Ef til vill segir einhver að það
þurfi ekki að hreyfa sig á þennan veg. Þó að slys
sem þessi geti auðveldlega komið fyrir, eru þau
sem betur fer ekki almenn. En þar sem annars
staðar þarf að gæta hófs og allrar aðgæzlu. Þurfa
kennarar og umsjónarmenn að vaka vel yfir því.
FriðJjjófur var kvæntur, Sigriði Jónsdóttur. —
Þetta er crfið lifsreynzla fyrir hina ungu konu,
-— sem einmitt lá á sæng — þegar þetta skeði.
KVIKMYNDIN.
Nýlega er kominn úr framköllun í Svíþjóð það
fyrsta af því sem kvikmyndað var hér i vetur af
kvikmyndafélaginu „Saga.“ Hefur bæjarstjórn-
inni verið sýndur þessi Jjáttur myndarinnar. Virð-
ist hún hafa tekizt sérlega vel. Ef öll myndin
verður þessu lik má fullyrða að hún hafi tekizt
mjög vel, og verða bæði bænum og þeim sem tóku
til hins mesta sóma.
Kvikmyndatökumennimir Rúnar Ölafsson og
Sören Sörensson, hafa mjög lagt sig fram um að
þetta geti farið sem bezt úr hendi. Eru bæjarbúar
— Jjar sem um getur verið að ræða — beðnir að
hjálpa til að allt í þessu sambandi geti orðið sem
glæsilegast. I ýmsum tilfellum Jjarf til Jiessa
nokkurn undirbúning, jafnvel æfingar. Þáttuiinn
i frystihúsunum hefur tekizt vel.
Á AKRANESI, EFTIR NÆR 50 ÁR.
Matthias Þóraðarson, skipstjóri, frá Móum, og
kona hans, frú Sigriður Guðmundsdóttir frá Lamb-
húsum, voru hér nýlega á ferð. Þau voru gefin
saman í Akranesskirkju, — þá nýlega byggðri, —
i janúr 1897. Um siðustu aldamót fóru þau héðan
alfarin, en hafa lengst af, frá 1916, verið búsett
utanlands, í Englandi og Danmörku.
Þeim Jiótti gaman að koma hingað eftir hina
löngu útivist. Fannst mikið til um framfarirnar á
þessu timabili. Sérstaklega í hafnarmálunum, en
lika á öðrum sviðum, t. d. hinar miklu byggingar.
Siðustu dagana hefði ekki verið eins auðgert að
athafna sig á „görnlu" Krossvik. Þó )>ykir okkur
hafnarbótunum ekki nógu langt komið. Frú Sig-
ríði þótti „eyðileggingin“ oiðin mikil i Lamb-
húsum, þar sem búið væri að Jjurka út hið fallega
tún og steypa yfir varirnar, klettana og lónin. Af
sömu ástæðum segja stundum gamlir Akurnes-
ingar, að Akranes sé nú ekki eins fallegt og Jrað
var i gamla daga. Það er hægt að skilja þessa
kend Jieina, sem koma til æskustöðvanna eftir
tugi ára, til að minnast við fornar slóðir og rifja
upp yndisleg ár í heimahúsum i faðmi ástríkra
foreldra. En við, sem lifum ])ar allan aldur okkar
og ]>olum súrt og sætt, viljum óðfluga umbreyt-
ingar og umbætur, þar sem allt gamalt hverfi,
sem ekki hæfi. En hina nýju framtíðarhöll viljum
við um fram allt byggja á þvi sem eftir stendur
af föður og móður arfi eldri kynslóða. Það gerum
við einmitt með þvi að nota hin fornu óðul sem
traustar undirstöður þeirra miklu mannvirkja, sem
eiga í langri framtíð að metta menn og mennta,
og sanna, að hér hafi búið, og búi enn menn og
meyjar, sem horfðu fram, upp og áfram, án Jiess
að gleyma fornaldarfrægð eða sinu foreldri.
Allt er bezt heima. Hins vegar inegum við sizt
gleyma elju og afrekum þeirra landa, sem um
langa hrið eru útverðir lands og þjóðar hjá fram-
andi fólki. Matthias er einn i hópi þeirra, sem
alltaf eru með hugann heima, en vinnandi að mál-
um Islands og hagsmunum á erlendum vettvangi.
Hefur það lengi verið og er enn vandséð og metið,
hver meiia gagn gerir landi sinu og Jijoð, sá sem
heima situi eða úti dvelst.
STÚDENTAFÉLAG Á AKRANESI.
17. júní s. 1. komu stúdentar á Akranesi saman
á barnaskólablettinum og stofnuðu með sér félag.
Ber Jiað nafnið: Stúdentafélag Akraness. Stofn-
endur voru:
dr. med. Árni Árnason, héraðslæknir,
Egill Sigurðsson, stúdent,
Friða Proppé, lyfsali,
Guðlaugur Einarsson, bæjarstjóri,
Hallgrimur Björnsson, læknir,
80
AKRANES