Bræðrabandið - 01.11.1977, Blaðsíða 23

ummyndaður. í þessu er hann fyrirmynd okkar sem
erum að búa okkur undir endurkomuna.
Sá sem undirbjó fyrstu komu Jesú — Jóhannes
skírari — átti aó ganga „í anda og krafti Elía.“ Hann
kallaði karla og konur til þess að búa sig undir ríki
Krists með því að segja skilið við siðvenjur og
málamiðlun. Eins og Elía, á fólk hinnar spádómlegu
hreyfingar að reisa „við altari Drottins, er niður hafði
verið rifið.“ (sbr. 1. Kon. 18, 30.). Samkvæmt Jes. 58,
eiga þeir að „byggja upp hinar fornu borgarrústir," og
„reisa af nýju múrveggina, er legið hafa við velli
marga mannsaldra." (12. vers).
Móse hafnaði auðæfum Egyptalands til þess að
ganga með fólki Guðs til hins jarðneska
Kanaanlands. Þótt Móses og fólkið hafi á stundum
misst sjónar á arfleifðinni, leiddi Guð hina hlýðnu á
ákvörðunarstað. Hver vill nú yfirgefa jarðnesk
auðævi og ganga með hinni spádómlegu hreyfingu
inn í hið himneska Kanaanland? Hver vill nú horfa
stöðugt á hlutverk sitt og hina dýrlegu arfleifð?
Enok var uppi á dögum skefjalauss óguðleika.
Hann var „óhræddur við að átelja synd... í þrjú
hundruð ár hafði Enok leitað eftir hreinleika
sálarinnar, svo hann gæti verið í samræmi við
himininn." — Patriarchs and Prophets, bls. 86, 87.
Hver vill nú, eins og Enok, kalla syndina sínu rétta
nafni og gefa gaum að hinum hreinsandi boðskap
„hins sanna og trúa vottar“?
Móses, Enok og Elía voru boðberar Guðs til
fólksins á þeirra dögum. Þeir voru prédikarar
réttlætisins, og þegar fólkið gal gaum að boðskap
þeirra þá varð vakning. Hver vill nú gefa gaum að
boðbera Drottins til safnaðar leifanna? Hver vill
reyna vakningu guðhi-æðslu góðra verka?
Elía, fylltur krafti Drottins Guðs himinsins, skók
undirstöður skurðgoðadýrkunarinnar sem var alls
ráðandi á hans dögum. Á Karmelfjalli horfðist hann í
augu við dauðann og skoraði á mannfjöldann sem var
saman kominn að þjóna Drottni. Hver vill nú boða
boðskapinn fyrir okkar tíma „í anda og krafti Elía“?
Hver vill steypa niður sérhverju eigingjörnu
skurðgoði og biðja um haustregnið?
Til umrœdu
1) Hvað þýðir það að kjósa Jesúm Krist sem
frelsara og konung? (Vegurinn til Krists, bls.
55—56).
2) Hvaða kenningar felast í boðskap englanna
þriggja? (Op. 14, 6—12.).
3) Hvaða leiðbeiningar eru gefnar söfnuðinum í
Laódíkeuboðskapnum? Skilgreinið „gull, brent í
eldi,“ „hvít klæði,“ og (augn)„smyrsl.‘
4) Hvenær mun haustregnið falla og á hverja?
(The Acts of the Apostles, bls. 47—56.) Boð-
skapur til safnaðarins bls. 71—72.
5) Hvernig birtist kraftur Heilags Anda á
dásamlegan hátt áður en Kristur kemur aftur?
(Deilan mikla, bls. 638—640).
Hvíldardagurinn 5. nóvember
HA NDA N END URKOMUNNA R
Dýrð hins komandi heims mun taka langt
fram okkar hjartfólgnustu vonum og
auðugasta ímyndunarafli.
Með fögnuði og eftirvæntingu skulum við gera
okkur í hugarlund að dagur endurkomu frelsara
okkar sé upp runninn. Þetta er dagurinn sem við
höfum þráð, beðið fyrir, lifað fyrir og unnið að.
Loksins er hann runninn upp.
Hvílíkt ægilegt sjónarsvið! Þessi reikistjarna,
jörðin, lyftist og þenst allt í kring um okkur og undir
fótum okkar. Allt í náttúrunni er úr skorðum.
Fjallgarðar skjálfa og hrynja fyrir augum okkar.
Obyggðai- eyjar hverfa í öldur hins æsta hafs. Stoltar,
óguðlegar borgir, bæli lasta og glæpa, hrapa niður í
gínandi sprungur í jörðinni, og einnig í hafið.
Festingin er í reiói-uppnámi. Þrumurnar æða og
skella saman með ægilegum gný. Skjannahvítar,
ógnandi eldingar lýsa upp hið dimma landslag með
breiðum, hrollvekjandi logum.
Það er komið að þeim degi er Guð mun gera upp
reiknirg sinn á iörðunni!
Á austurhimninum birtist lítið ský — á stærð við
mannshönd — vafið myrkri. Guðs sanna fólk kannast
við þetta sem tákn manns-sonarins er brýst þarna í
gegnum myrkrið.
Þeir horfa upp, hið konunglega fylgdarlið kemur
nær, skýið stækkar. Það verður skærara og skærara
þar til það hellist í hátignarlegu geislaflóði yfir
heiminn fyrir augunum á þeim. Jesús konungur
kemur í hátign konungslegs dýrðarljóma niður
hvelfingar himnanna framhjá stjörnukerfum
óteljandi heima.
Dýrleg stund — þetta er dagurinn — Hann er að
koma! Augu þeirra sjá hann.
í hinu æðisgengna uppnámi, allt í kring um hina
heilögu, eru hinir óguðlegu, skelfingu lostnir, að
kalla á fjöllin og hamrana að falla yfir sig
— til þess að fela þá fyrir návist hans sem hefur talað
23