Bræðrabandið - 01.11.1977, Page 25

lýtalausir." (Op. 14, 4. 5.).
Hér er „Mikill múgur, sem enginn gat tölu á komið,
af alls kyns fólki og kynkvíslum og lýðum og tungum.
Þeir stóðu frammi fyrir hásaetinu og frammi fyrir
lambinu, skrýddir hvítum skikkjum, og höfðu pálma í
höndum.“ (Op. 7, 9.). Hér eru þeir „sem unnið höfðu
sigur á dýrinu og á líkneski þess og á tölu nafns þess.“
(Op. 15, 2.).
Hér „eru þeir sem komnir eru úr þrengingunni
miklu, og hafa þvegið skikkjur sínar og hvítfágað þær
í blóði lambsins." (Op. 7,14.).
Og nú mun hinn mikli múgur, sem enginn gat tölu
á komið, sameina raddir sínar í hinum mikla
lofgjörðarkór. Englarnir eru hljóðir. Þeir geta ekki
sameinast hinum endurleystu í þessum söng inn
endurlausnina. Þeir hafa aldrei syndgað. Þeir hafa
aldrei stigið niður í hina köldu jörð í dauða. Þeir geta
ekki skilið til fulls þessa dásamlegu og undursamlegu
endurlausn keypta fyrir blóð Krists. Þeir hlusta í
undrun er hinir endurleystu sameina raddir sínar í
sínum „nýja söng.“ (Op. 14, 3.).
Mengunarvandamáliö leyst
Nú fá hinir réttlátu laun sín. Þau eru ekki
heimkynni sem eru óáþreifanleg og þar sem
líkamslausir andar slá hörpur um leið og þeir fljóta
stefnulaust um geiminn. Hinir endurleystu allra alda
munu vera raunverulegt fólk í raunverulegum
heimkynnum við raunveruleg störf.
„Og ég sá nýjan himin og nýja jörð, því að hinn
fyrri himinn og hin fyrri jörð var horfin, og hafið er
ekki framar til.“ (Op. 21,1).
„Því að Drottinn huggar Sion, huggar allar rústir
hennar; hann gjörir auðn hennar sem Eden og heiði
hennar sem aldingarð Drottins. Fögnuður og gleði
mun finnast í henni, þakkargjörð og lofsöngur.“ (Jes.
51,3.).
„Eyðimörkin og hið þurra landið skal gleðjast;
öræfin skulu fagna og blómgast sem lilja. Þau skulu
blómgast ríkulega og fagna af unaði og gleði.
Vegsemd Líbanons skal veitast þeim, prýði Karmels
og Sarons; þau skulu fá að sjá vegsemd Drottins og
prýði Guðs vors.“ (Jes. 35,1.2.).
íbúar hinnar nýju jarðar munu verða
hamingjusamt, heilbrigt og heilagt fólk.
„Því að þetta hið forgengilega á að íklæðast
óforgengileikanum, og þetta hið dauðlega að íklæðast
ódauðleikanum.“ (1. Kor. 15, 53.).
Þeir sem búa í heimkynnum hinna endurleystu
munu ekki segja, „Ég er sjúkur.“ (Jes. 33, 24.). Þeir
munu aldrei eldast né hrörna. „En þeir, sem vona á
Drottin, fá nýjan kraft; þeir fljúga upp á vængjum
sem ernir; þeir hlaupa og lýjast ekki, þeir ganga og
þreytast ekki. (Jes. 40,31.).
Fátœktarvandamálið loksins leyst
Hinir endurleystu Guðs munu verða við ánægjuleg
og arðsöm störf, rétt eins og Adam og Eva voru
athafnasöm í Eden-garðinum. „Og þeir munu reisa
hús og búa í þeim, og þeir munu planta víngarða og
eta ávöxtu þeirra.“ (Jes. 65, 21.).
Engin vandamál fátæktar framar. Enginn
uppskerubrestur. Enginn verður sviptur rétti sínum
til þess að leysa út veð í landi dýrðarinnar. „Eigi
munu þeir reisa og aðrir í búa, eigi munu þeir planta
og aðrir eta; því að aldur fólks míns mun vera sem
aldur trjánna, og mínir útvöldu skulu sjálfir njóta
handaverka sinna. Eigi munu þeir erfiða til ónýtis og
eigi börn geta til skammlífis, því að þeir eru kynslóð
manna, er Drottinn hefir blessað, og niðjar þeirra
verða hjá þeim.“ (Jes. 65, 22. 23.).
Hér er sannarlega stokkað upp á nýtt, sanngjarn
hlutur, stórkostlegt samfélag, og Guð hefur áformað
allt þetta — og vissulega óendanlega miklu meira!
Aldrei framar mun synd og sorg, sársauki hjartans
og vonbrigði, sjúkdómar og dauði setja blett sinn á
sköpun Guðs. „Og hann mun þerra hvert tár af
augum þeirra, og dauðinn mun ekki framar til vera,
hvorki harmur né vein, né kvöld er framar til; hið
fyrra er farið.“ (Op. 21, 4.). Dagar sársauka og dauða,
gráts og sorga, eru að eilífu á enda.
Engar heimsstyrjaldir, smærri styrjaldir,
borgarastyrjaldir munu framar vera til. Aldrei
framar verður blómi ungmenna brytjaður niður né
hinn ólánsami borgari.
„Hvergi á mínu heilaga fjalli munu menn illt
fremja eða skaða gjöra, segir Drottinn.“ (Jes. 65, 25.)
„Komið, skoðið dáðir Drottins,... hann stöðvar
styrjaldir til endimarka jarðar, brýtur bogann, slær
af oddinn, brennir skjöld í eldi.“ (Sálm. 46,9. 10.).
Það sem stjórnvitringum þessa heims hefur reynst
óframkvæmanlegt gerir Guð — hann stöðvar
styrjaldir.
í þessu dýrðarríki munu vitsmunahæfileikar okkar
vaxa og leita eftir nýjum sviðum til að glíma við.
„Sérhver hæfileiki fær að þroskast, sérhver gáfa að
eflast. Þekkingarleit mun ekki þreyta hugina né
reyna á kraftana. Þar verður hægt að vinna hin
veglegustu stórvirki og ná hinum æðstu markmiðum
og hefjast upp til hæsta frama. Og þrátt fyrir það
verða enn til nýjar hæðir að ná, nýjar dásemdir að
keppa að, ný sannindi að skilja, ný viðfangsefni til að
kalla fram orku huga, sálar og líkama.
„Allir sjársjóðir alheimsins verða opnir hinum
endurleystu til athugunar. Þar sem þeir eru óbundnir
af dauðanum, hefja þeir óþreytandi flug til fjarlægra
veralda — veralda, sem kenndu nístandi sorgir yfir
hinni mannlegu eymd og ómuðu af gleðisöngvum yfir
hverri endurleystri sál. Með ólýsanlegri gleði ganga
börn jarðarinnar inn í fögnuð og vísdóm hinna
óföllnu vera. Þeir deila með þeim fjársjóðum
þekkingar og skilnings sem aflað hefur verið um aldir
alda í íhugun um handaverk Gués. Með óskertri sjón
horfa þeir á dýrð sköpunarverksins — sólir og
stjörnur og vetrarbrautir, allt í sinni réttu skipan,
sem snýst um hásæti guðdómsins. Á alla hluti frá
þeim smæsta til hins stærsta er nafn skaparans
25