Freyr - 01.09.1952, Blaðsíða 16

298
FREYR
skömmum tíma með gervisæðingu. Oft lá-
ist mönnum að hafa það hugfast, að í kjöl-
far aukinna afkasta eykst möguleiki alls
konar kvillasemi. Ef meðferð dýra batnar
ekki samfara auknum afköstum þeirra, þá
gæti gervisæðing orðið til ills eins. Þar sem
landgæði eru af skornum skammti, væri það
ábyrgðarhluti að ætla að bæta stofninn
skyndilega með gervisæðingu.“
Að lokum leyfi ég mér að tilfæra orð
kennara míns, próf. Götze, en hann er einn
af frumkvöðlum gervisæðingar. Próf. Götze
lagði alltaf ríka áherzlu á þetta: „Takmark
gervisæðingar má ekki vera það að útrýma
náttúrlegri eðlun að öllu.“
Álit mitt um gang þessara mála á íslandi
hefi ég byggt á reynzlu vísindamanna á
sviði gervisæðingar, en til orða þeirra hefi
ég vit^að örlítið hér að framan. Gervisæð-
ing nautgripa á íslandi verður áhættusöm
svo lengi sem íslenzki stofninn hefir ekki
verið ræktaður sjálfur, meðan veður og veg-
ir geta spillzt, svo að samgöngur teppast og
hörgull er á kunnáttumönnum, svo sem nú
á sér stað. Ætti heldur ekki að loka aug-
unum fyrir þessum staðreyndum.
Hér með tel ég mig hafa gert gervisæð-
ingu nautgripa nokkur skil.
Með þeirri ósk að eiga þess kost að ræða
persónulega þessi mál við yður, kveð ég
yður með virðingu.
Hellu, 12.6. ’52
dr. Briickner.
Ritstjóri Freys hefir sýnt mér ofanritað
bréf dr. Bruckners til mín og gefið mér þess
kost að gera stutta athugasemd við það.
Kann ég honum þakkir fyrir.
Um leið og ég þakka dr. Briickner bréf
hans, vil ég láta í ljós ánægju mína yfir
þeim framförum, sem hann hefir tekið í
málflutningi. Reyndar víkur hann nokkuð
frá réttu máli í byrjun bréfsins, þar sem
hann gerir mér upp skoðanir. Þetta sakar
þó ekki, þar sem hver, sem les grein mína
í marz-hefti Freys, getur auðveldlega dæmt
um það, hvort ásakanir doktorsins eru rétt-
mætar eða ekki. Hitt er meira virði, að
uppistaðan í bréfi hans nú eru tilvitnanir
í ummæli nokkurra vísindamanna í stað-
inn fyrir oft mjög vafasamar fullyrðingar
sjálfs hans í fyrri grein. Við lestur fyrr-
nefndrar greinar minnar munu menn
einnig sjá, að þessar tilvitnanir stangast
hvergi á við þær skoðanir, sem fram komu
í henni, sum atriðin í þeim hafði ég meira
að segja getið um.
Annars er ekkert í bréfi dr. Bruckners,
sem gefur tilefni til frekari málefnalegrar
umræðu, og verður heldur ekki út í hana
farið hér. Hins vegar vonast ég til þess að
geta fljótlega skýrt bændum frá aðalvið-
fangsefnum og niðurstöðum alþjóðaráð-
stefnu um tæknifrjóvgun, sem nýlega var
haldin í Kaupmannahöfn. Á ráðstefnunni
voru rædd ýmis málefni, sem bæði væri
fróðlegt og gagnlegt fyrir bændur að lesa
um.
Ég mun með ánægju ræða persónulega
'við dr. Bruckner um tæknifrjóvgun, ef
tækifæri gefst, og virðist mér eftir lestur
bréfs hans, að okkur beri ekki eins mikið
á milli og áður, heldur verði að líta þann-
ig á, að tungumálaerfiðleikar hafi átt sinn
þátt í því, hve fjarstæðukennd fyrri grein
hans var.
Reykjavik, 28.8. 1952
Ólafur E. Stefánsson.
Umræðum um málið á vettvangi þessum er hérmeð
lokið, en á faglegum forsendum mun það tekið til með-
ferðar á næstunni, eins og um getur í svari Olafs Stefáns-
sonar, ráðunauts. Ritstj.