Símablaðið - 01.01.1945, Blaðsíða 4

SÍMABLAÐlÐ
2
Elliðahvammur seldur.
Loks hefur þá veriÖ stigiÖ þaÖ spor,
sem um fleiri ára skeið hefur legiÖ viÖ borð
aÖ stigið væri, en jafnan hikað við: Félagið
hefur selt eign sína i Elliðahvammi.
Kaupandi var Pétur Snæland, en hann
seldi ríkinu eignina litlu síðar, og mun nú
ætlunin að þar verði barnaheimili á sumr-
um. Muu stjórn fél. áður hafa haft í hyggju
að selja því opinbera húsið til einhverra
slíkra afnota, en úr því varð þó ekki.
Húsið í Elliðahvammi var fyrsti sumar-
hústaðurinn sem félagið hyggði, og hafði ver-
ið endurbætt og gert hæft til íbúðar árið um
kring. Þegar húsið var byggt sumarið 1931,
rnunu aðeins 2 sumarbústaðir aðrir hafa
staðið við vatnið. Nú eru þar tugir fallegra
sumarhúsa, enda er þar einhver mesta nátt-
úrufegurð í umhverfi höfuðstaðarins. En á
fegursta og sólríkasta staðnum þar, stendur
„Elliðahvammur", hús F. í. S.
Það er von að margur spyrji, hvers vegna
í ósköpunum félagið sé að selja þetta mynd-
arlega heimili sitt á svo fögrum stað, og svo
mátulega langt frá höfuðstaðnum. Og einmitt
nú, þegar hver sem getur, — einstaklingar
og félagssamtök koma sér upp sumarhúsum,
þar sem hægt er að njóta frístundanna fjarri
erli höfuðstaðarins, og úti í náttúrunni.
Hún var ekki svo litil gleði símafólksins,
þegar það með öflugum samtökum hafði
komið sér upp þessu heimili, og þar sem
margar konur og karlar eyddu flestum fri-
stundunr sínum heilt surnar, í sjálfboðavinnu,
við srníðar, vegagerð og jarðyrkjustörf. Þar
sem félagið lifði sína stoltustu stund, á 25
ára afmæli Landssimans, — þegar á annað
hundrað rnanns var þar samankomið til að
vigja húsið. Enda var svo fyrstu árin, að
þar var jafnan fullskipað, og þangað lá
straumurinn á „frívaktinni“. Þaðan var far-
ið í skíðaferðir og fjallgöngur, þar voru
haldnir fundir og aðrar samkomur. Þar
eyddu menn sumarfríi sínu með fjölskyldu
sinni, og unnu þá oft að því að prýða staðinn,
utan húss og innan.
En svo fór að draga úr aðsókninni Örfáar
fjölskyldur og sára fáir einstaklingar héldu
tryggð við staðinn. Allur fjöldinn leitaði
annað í frístundum sínum og sumarleyfum,
þrátt fyrir það að stjórnir félagsins reyndu
á allan hátt að laða fólk þangað. Og loks kom
að því, að flestir töldu kostnaðinn af viðhaldi
eignarinnar of mikinn bagga á félaginu, sam-
anborið við notkunina.
Og nú hefur það verið selt.
Þar með er draumurinn búinn.
Okkur símamönnum, sem komnir erum
af unglingsárum og sáum þennan, þa
ótrúlega draum félagsins rætast, •—• okk-
ur, sem í mörg sumur eyddum flestum
frístundum okkar við að gera Elliða-
hvamrn að fögru heimkynni, —• okkur, sem
jafnt í sólskini og slagviðris rigningu unn-
um að því að leggja akfæran veg að hús-
inu, og gera þar jarðabætur,—■ og sáum þa
árangur af starfi okkar í betra félagslifi, sarn-
stilltari félagsskap, sem hafði þarna eignast
sameiginlegt heimili, — okkur verður ekkt
láð þó við skiljum ekki þá æsku símans, sen’,
ekki hefur getað notað sér þetta heimili fc
lags síns til gagns og gleði. Hennar var að
taka við, og láta af hendi sjálfboðavinnti-
En hún hefur leitað anriað. Og henni ber þa
likai skylda til þess, að skapa slíkt verðmadt
fyrir félagslíf okkar og samtök, sem félags-
heimili okkar í EHíðahvammi var á símim
tírna, og því var ætlað að verða um langan
aldur. Eg vona að hún bregðist ekki þcirri
skyldu sinni. A. G. Þ.
Sumargestir í Elliðahvammi.