Símablaðið - 01.01.1957, Blaðsíða 6

4
SÍMAB LAÐIÐ
HftaÍ et fraftuindaH ?
Fyrir rúmum mánuði var skipað í stöðu
póstafgreiðslumanns og simstöðvarstjóra í
Vestmannaeyjum. Urðum við símvirkjar
harla glaðir yfir þvi, að einn úr okkar hópi
skyldi verða fyrir valinu. Grunaði okkur
sízt, að hér lægi nokkuð á bakvið, en síðan
hefur ýmislegt komið fram, er vakið hefur
okkur til íhugunar um mál þetta.
Magnús Magnússon, núverandi stöðvar-
stjóri í Vestmannaeyjum, sótti á sínum
tíma, um umdæmisstjórastöðuna á fsafirði.
Hafði hann ýmsar ástæður til að sækja um
það- embætti, bæði persónulegar og starfs-
legar. Hafði hann t.d. skömmu áður gert
tillögur um flutning og endurbætur á loft-
skeytastöðinni á Isafirði og verið þar um
tíma og séð um verkið af sérstakri alúð og
dugnaði. Til þessa verks þurfti hann auð-
vitað að kynna sér alla staðháttu og störf,
þessu viðkomandi. Mátti segja, að þar var
hann sérstaklega vel kunnur öllum stað og
starfsháttum. En tekinn var fram yfir hann
Emil Jónasson, varðstjóri á Seyðisfirði. Ég
vil strax taka fram að á fsafirði er einnig
þörf fyrir tæknilærðan mann, eins og í
Vestmannaeyjum, því enginn slíkur er til á
öllum Vestfjörðum, og samgöngur héðan
enn erfiðari en við Vestmannaeyjar og mik-
ið um notkun allskonar radío-tækja þar.
En þegar kemur til að veita stöðuna í
Vestmannaeyjum, snýst blaðið allt í einu
við. Emil Jónasson kemur að vísu til greina,
frá hendi Starfsmannaráðs, enda annað tæp-
lega hægt, eftir það, sem á undan var geng-
ið. En ekki fær hann samt stöðuna. Nú er
það Magnús, sem ekki kom til greina við
ísafjarðar-veitinguna — ekki einu sinni hjá
Starfsmannaráði, — sem fær hana. Þó hafði
Magnús verið hækkaður, mjög skyndilega, i
1. fl. fulltrúa á Radíóverkstæðinu, seinni-
hluta síðasta árs. (Svo mikið lá við, að ekki
var hægt að bíða til áramóta, þó aðeins 3
mánuðir væru eftir af árinu).
Ég hefi, fyrir hönd meðstarfsmanna
minna á Radíóverkstæðinu, nokkrum sinn-
um innt yfirverkfræðing Radiódeildarinnar
eftir því, hvenær auglýsa ætti stöðu þá er
Magnús hafði á verkstæðinu. Hefur hann
svarað því til — þangað til í gær, 5. des. —
að það yrði sjálfsagt bráðlega, og aldrei talið
neinn vafa á, að hún yrði auglýst, en i gær
upplýsti hann, að staðan yrði lögð niður,
fyrst um sinn, að minnsta kosti.
Dæmið liggur þá svona fyrir, frá okkar
sjónarmiði:
Við Radíódeildina eru nýlega ráðnir 3
nýir verkfræðingar. Allir ágætis menn, af
þeirri viðkynningu er ég hef af þeim, enda
koma þeir persónulega ekki þessu máli við.
Þar voru fyrir tveir 1. fl. fulltrúar, sem
hafa skift með sér verkum við daglega stjórn
verkstæðisins og framkvæmd ýmissa tækni-
legra verkefna. Eðlilega finnst þessum full-
trúum að þeir eigi að sjá um þau viðfangs-
efni áfram, eða minnsta kosti eitthvað af
þeim, sem þeir hafa dyggilega unnið að og í
mörgum tilfellum byggt upp frá grunni. En
nú vandast málið. Ekki er hægt í einni svip-
an að fá ný verkefni handa þremur verk-
fræðingum, ungum framtakssömum mönn-
um. En lausnin er ekki langt undan, verk-
fræðingarnir eru slungnir reikningsmenn.
Losa sig við Magnús, og fá þar með hans
verkefni, og setja svo hinn fulltrúann, sem
eftir er, einan yfir allt verkstæðið, sem er
meira en nóg starf fyrir einn mann, en losa