Símablaðið - 01.01.1957, Qupperneq 9

SÍMABLAÐIÐ
7
óminnishöfginn rann af honum. Enda
heimilisfang viðtakanda nokkuð óljóst.
Sleppum þessu, margt þarf að gera
og mörgu þarf að sinna. Veðurskeytin
þarf að sjá um. Þau verða að berast á
réttum tíma, því Veðurstofan gengur
ríkt eftir þeim.
Annast þarf um fjarritara við Kefla-
víkurflugvöll, Loftskeytastöðina, Lands-
bankann og SlS. Töluvert hefir safnast
fyrir um daginn af svokölluðum ELT
skeytum; lagt er fyrir næturvörðinn,
ef nokkur tími vinnst til, að senda þau.
Fréttaskeytin til skipanna, tvisvar á
nóttu. Annast um afgreiðslu við New
York, sem oft tekur æði tíma því sam-
bandið á stuttbylgjunum er oft svo lé-
legt að töf er að, þó oft sé ekki um
mikla sendingu að ræða.
Svo er höfuðverkefnið: Afgreiðslan
við London. Mörg hundruð orða dulmáls-
skeyti berast oft að. öll þesskonar skeyti
verða að tvísendast til að fyrirbyggja
misritun. Einnig verður að bera ná-
kvæmlega saman þau skeyti, sem mót-
tekin eru á dulmáli. Sum af þessum
skeytum eru afar áríðandi og verður að
afgreiða þau strax og símsenda til við-
takanda, þó um hánótt sé. Hafa sím-
ritarar orðið að hlíta viðurlögum ef út
af er brugðið.
Nú er svo komið að unga menn fýsir
ekki að leggja fyrir sig þetta starf. Á
undanförnum árum hafa margir ungir
og efnilegir menn hætt störfum við rit-
símann. Sumir hverjir búnir að vinna
þar um árabil og orðnir dugandi starfs-
menn. Þeir undu ekki starfinu; þótti
það þreytandi og illa launað. Má segja,
að nú séu aðeins eldri menn eftir, sem
sitja af gömlum vana, finnst þeir vera
of gamlir til að breyta til um starf. Ný-
lega var auglýst laus staða við ritsím-
ann hér í Reykjavík. Ekki hefir heyrst,
að neinn hafi sótt um starfið.
Næturvöktunum hefir verið lýst að
nokkru. Of mikið er lagt á hvern ein-
stakan starfsmann, sem verður, vegna
mannfæðar, að vinna eins og hann mest
fær orkað. Það getur gengið um stundar-
bil en ekki þegar til lengdar lætur, eins
og verið hefir um langt skeið. Heilsan
þolir það ekki. Margir hinna eldri sím-
ritara eru orðnir heilsuveilir. Reynslan
hefir sýnt, að símritararnir eldast illa.
Næturvaktirnar eru orðnar hrein plága
fyrir hina eldri. Margir eiga erfitt með
svefn að degi til. Svefnlaus nótt, svefn-
laus dagur, segir til sín. Hvað er hér til
úrbóta? I fyrsta lagi, að gera starfið
léttara; viðhafa meiri verkaskiptingu.
Láta eldri mennina hætta næturvöktum,
en bæta laun þeirra á annan hátt. Leggja
meiri áherzlu á að fá unga menn til
starfsins. Láta þá annast næturvakt-
irnar og hækka greiðsluna fyrir þá
vinnu. Yfirleitt að gera vinnuskilyrðin
betri en þau eru nú.
Eitt er ónefnt, sem þreytir mjög fólk-
ið, sem vinnur við símaafgreiðsluna, það
eru hinar tíðu línubilanir.
Eins og allir vita, liggur sæsíminn
á land á Seyðisfirði og er tengdur þar
við landlínukerfið, sem stöðugt er að
bila. Gerir það alla afgreiðslu erfiða,
ogþreytir fólkið úr hófi fram. Venjulega
er það fyrsta spurninginn þegar komið
er á vakt: „Hvernig er sambandið í
dag?“
Ritsíminn er ein af elztu deildum
landssímans og ein af þeim, sem gegn-
ir erfiðasta og vandasamasta starfinu.
Fyrr á tímum þótti sjálfsagt að símrit-
ararnir sætu fyrir, þegar um veitingu