Freyr - 01.01.1972, Qupperneq 8

Tilraunir og rannsóknir hér á landi eiga
stutta sögu, en eigi að síður eru þó niður-
stöður á ýmsum sviðum til eftirbreytni og
hagnýtra nota þaðan komnar. Aðrar nið-
urstöður eru að sjálfsögðu til aðvörunar,
það kennir reynslan.
Allt þetta, úr lífi og starfi okkar og
annarra þjóða, ber að hafa til meðferðar
og meta og vega hvað telja má frásagnar-
vert og hvað megi liggja utan gátta þegar
fœra skal á prent það, sem lesendum skal
bent á til framfara í búskap, félagsskap
eða öðrum þáttum tilverunnar, sem bænda-
stétt landsins er virkur og sívirkur þátt-
takandi í.
* * *
Nú eru liðin 90 ár síðan eiginlegir búnað-
arskólar hófu störf hér á landi. Hlutverk
skólanna hefur alla tíð verið að búa unga
menn undir œvistörf, miðla þeim þekkingu
frá ferli genginna kynslóða, sem geti aúkið
skilning þeirra og treyst grundvöllinn
undir störfum þeirra um komandi ár —
hjálpað þeim til að rækja hlutverk bú-
skaparins með eðli landsins og náttúrunnar
allrar sem grundvöll undir daglegum störf-
um og að haga öllum athöfnum af þekk-
ingu og vizku í samræmi við það, sem
mest og helst má vænta til árangurs.
„Það ungur nemur gamall temur“ segir
máltækið. Vafalaust er það rétt og satt,
en í búskap stoðar ekki að viðhafa á efri
árum allt það, sem numið var í æsku. Bún-
aðarskólarnir kenna á hverjum tíma þær
staðreyndir, sem þá eru bezt þekktar og
nýttar, en timarnir breytast og mennirnir
þurfa að gera það líka. En gera þeir það?
Svo ört rennur straumur tímans á okkar
dögum, að sumt, sem var gott og ágætt í
fyrra og rann í timans haf, er fánýtt í ár.
Þessvegna má ekki búast við, að það, er
numið var í búnaðarskóla fyrir mörgum
árum eða áratugum, sé sívirkt og tímabært
nú. Með öðrum þjóðum þykir eðlilegt og
sjálfsagt að endurnýja og aúka þekkingu
sína á fárra ára fresti, til þess að vera og
verða á bylgjulengd við samtíðina. Fagblöð
landbúnaðarins eiga að vera framhalds-
skóli fyrir bœndastéttina, flytja bændun-
um boðskap frá tilraunum og rannsóknum,
erlendum og innlendum, og leggja mat á
niðurstöðurnar ef fært þykir og tjá jákvœð
eða neikvœð viðhorf til þess, sem nýir
tímar færa inn í sviðsljósið.
* * *
Þetta er hlutverk FREYs eins og fagblaða
annarra, og meginmál hans hefur jafnan
snúist um þessi efni, til hugraunar fyrir
þá lesendur, sem einskis meta fagleg fræði
en heldur vilja fá til lestrar „dagblaða-
snakk“ og álíka léttmeti.
Þesskonar efni hefur FREYR lítt sinnt
því að nógu er af að taka af hagnýtari
viðfangsefnum. Útgáfustjórn og ritstjórn
er á einu máli um, að vettvangur fagmál-
anna sé svo viður, að út fyrir hann sé
naumast eða ekki hægt að seilast, og dag-
blöðin eru sá vettvangur, sem flytur fréttir
og fleypur svo sem í þeim búðum þykir
viðeigandi.
Lesendahópur FREYs telur fyrst og
fremst vel menntaða bændur, leiðtoga
þeirra í fagmálum og félagsmálum, og svo
ýmsa aðra, sem vilja fylgjast með því, er
gerist á vettvangi bænda og búskapar.
Boðskapurinn, sem ritið flytur, hlýtur
því að vera mótaður og myntaður fyrir
þennan hóp sérstaklega. Boðskapurinn á
að vera lestrarefni, brunnur þekkingar,
fyrir þá, sem vilja fylgjast með tímanum
á fagsviðum — framhaldsskóli fyrir þá, er
eitt sinn sátu í búnaðarskóla og garðyrkju-
skóla og svo hina, sem aldrei hafa þangað
komið til náms, sem því miður eru líklega
um 80% af hópi bœndastéttarinnar, ef ekki
enn fleiri.
Að einum og öðrum þykir stundum of
mikið rœtt um ákveðið efni og annað haft
útundan, það eru eðlileg sjónarmið; menn
,líta ýmsum augum á umhverfið og frá
sama sjónarhóli sjá menn hlutina i ýmsu
2
F R E Y R