Freyr - 01.01.1972, Blaðsíða 19

er samkv. Framleiðsluráðslögunum. Ég vil
vona, að þessi yfirlýsing verði látin gilda
í reynd meira en 4. gr. Framleiðsluráðs-
laganna um tekjujafnrétti bænda hefur
gert hingað til, og að ríkisstjórnin geri sér
það ljóst, að það kostar fé að bæta kjör
bænda og gefa þeim jafnréttisaðstöðu við
aðra þegna þjóðfélagsins. Það hefur hallað
svo á bændur í tekjuskiptingunni, að það
þarf mikið átak til að bæta þar úr og
þegar nýjar kjarabætur til annara stétta
eiga að koma, þá hlýtur það að auka veru-
lega á vandann. Ég vil með þessum orðum
mínum undirstrika nauðsyn leiðréttinga
hjá þeim, sem verst eru settir í launamál-
um, en ég tel vafasamt, að íslenzkt efna-
hagskerfi þoli 40 st. vinnuviku eins og
sakir standa, þó máske ekki sé fært að
spyrna þar á móti og það m. a. vegna þess,
að ríkið sjálft er búið að viðurkenna þá
reglu í öllum samningum við sitt eigið
starfsfólk.
Fleiri mál koma á næstunni til athug-
unar og breytinga, svo sem lánamál land-
búnaðarins o. fl. eins og ég hefi áður vikið
að.
Aðalvandi landbúnaðarins liggur á sviði
markaðsmálanna. Þar grípur inn í, hvernig
er háttað samkeppni frá öðrum vörum, svo
sem smjörlíki, gerfirjóma og jurtaís o. fl.
þessháttar. Einnig verðlagsþróun í helztu
markaðslöndum okkar. Því er það nú eins
og fyrr mjög þýðingarmikið, að dregið
verði úr verðþenslu, svo sem frekast er
unnt, um það ættu allar stéttir og atvinnu-
greinar þjóðfélagsins að geta sameinazt.
Stjórn Stéttarsambandsins hefur alltaf
verið reiðubúin til viðræðna um ráðstaf-
anir, sem stuðlað geta að efnahagslegu
jafnvægi og mun svo enn verða.
íslenzkir bændur hafa nú fengið eitt
bezta sumar, sem komið hefur um áratugi.
Það færir landbúnaðinum mikið öryggi,
hvað fóðuröflun snertir og slíkt hlýtur að
auka að mun bjartsýni bænda. Þó er ekki
hægt að loka augunum fyrir því, að aukin
heyöflun getur stóraukið framleiðslu á bú-
vörum og það aftur getur sett markaðinn
og verðlagskerfið úr skorðum sé þessari
auknu fóðuröflun ekki beint í ákveðna far-
vegi.
Eðlilegast sýnist að nota aukið gras til
að spara erlent kjarnfóður og þá gjarnan
með því að koma því fyrir í graskögglum,
sem reynsla í tilraunum tvö sl. ár sýnir
að nota má að verulegu leyti í stað erlends
kjarnfóðurs til fullkomins afurðafóðurs.
Ein tillaga stjórnarinnar fjallar um þetta
mál.
Þá er líka nauðsyn að beina aukningu
búvöruframleiðslu að þeim þáttum, sem
hagkvæmastir eru. Það er þá fyrst og
fremst kjötframleiðslu bæði kindakjöts og
nautgripakjöts. Og að sjálfsögðu eiga
bændurnir í landinu einnig að nota sjálfir
þann markað, sem orðinn er og fer vax-
andi fyrir svínakjöts- og alifuglaafurðir.
Sjálfsagt þarf að hafa markvissari stjóm
á þessum málum en verið hefur og gera
einhverjar skipulagsaðgerðir í því .efni
Þar hefi ég mesta trú á, að bændasamtökin
fái heimild til hreyfanlegrar skattlagning-
ar á erlent kjarnfóður. Féð yrði notað ým-
ist til fyrirgreiðslu við framleiðsluna á
þeim sviðum, sem talið væri hagkvæmast
hverju sinni, t. d. til að koma upp gras-
kögglaverksmiðjum o. fl. þess háttar, eða
þá í verðuppbætur á vörur, sem ekki skil-
uðu eðlilegu verði til framleiðenda að öðr-
um kosti.
Þetta atriði þarf að skoða vel við endur-
skoðun Framleiðsluráðslaganna.
F R E Y H
13