Fylkir - 22.12.1958, Qupperneq 5

JÓLABLAÐ FYLKIS
1
Séra Jóhann S. Hlíðar:
F Y L L I M G T l' H A N S
„En þegar jylling timans
kom, sendi Guð son sinn, fœdd
an aj konu, freddau undir lög-
máli.“ (Gal. jj).
Jólaboðskapurinn lalar enn
Jrá, liánn talar með þeim mynd-
ngleik, þrátt fyrir aldur sinn. að
aliar aðrar raddir hljóðna. Svo
máttugur er hann í öiluin ein-
faSdleik sínum og svo voldugur
í opinberunarkrafti sínum, að
hann hcfur valdið þáttaskilum
í sögu mannkynsins, Þrátt fyrir
(neðursham árása og kenninga-
móldveðurs, sem mætt hefur
um jölaboðskapinn, og þrátt
fyrir æðandi strauma niðurrils-
afla, sem á honum hafa skollið
;i liðnuín öldum, stendur liann
enn í dag jafn tindrandi hreinn,
lýsandi sem viíi út í myrkur
mannlegrar syndaneyðar, von-
leysis og getuleysis. Og raust
lians berst jafti máttug upp yfir
allar raddir lieimsins í frelsandi
kærlcika sínum.
Hvernig má þetta vera? Hvað
an kernur Jressum hversdagslega
\ ið.burði, fæðingu barns fátækr-
ar konu undir fátæklegum kring
umstæðum, slíkur dýrðarkraftur.
að kynslóð eftir kynslóð millj-
ónanna hafa sótt til hans nær-
ingu trúarlífi sínu, liuggun í
baráttu lífsins og von cilífs frið-
ar og sælu?
Heilög ritning varpar ljósi
yfir Jretta furðulega updur með
orðunum: „En Jregar fylling
tímans kom, sendi Guð son
sinn.“
Á bak við Jtessi örlaga-
Jniingnu orð sjáum við sem í
leiftursýn eina mynd af annarri
úr hjálpræðissögu Guðs líða
l'ram hjá. Já, við sjáum sjálfan
hjálpræðisins Guð, fyrirgefning
arinnar Guð, Guð allrar huggun
ar, Guð vonarinnar og kærleik-
ans á ltak við alla sögu mann-
kynsins og við sjáum hann af
kærleika og miskunn til fall-
inna syndara fastsetja tíma, er
hjálpráð hans öllum rnönnum
til handa skyldi opinberað.
Við getum Jjví aldrei lagt
nógu rík'a áher/.lu á, að jólin
með boðskap þeirra eru koma
Guðs til syndugra manna. Og
að Jressi koma hans er náðar-
vitjun og náðarkall til þín, þér
| til hjálpræðis, sem heyrir fagn-
j aðarboðskap jólanua og veitir
barninu í jiitunni viðtöku í
trú, sem þínurn drottni og frels
ara.
Eg geri ráð fyrir, að mönnum
finnist svo sjálfsagt að veita
Jesúbarninu viðtöku, að það sé
fjarstæða, að maður segi ekki
blátt áfram móðgun, að halda
öðru fram. En nú vill-svo til,
að Guðs orð segir utn afstöðu
manna til komu Guðs í Jesú
Kristi:
„Hann hom til cignar sinnar
og hans eigin nienn lóku ehki
við honum.“
Þar segir líka:
„Hann var i heiminum . .
og heimurinn þekkti hann
ekki.“
Og enn segir:
„Ljósið skin í myrkrinu og
myrkrið hefur eklti tekið á
rnóti þvi.“
Hugieiddu þessi orð: Hans
'eigin menn tóku ekki við hon-
um — heimurinn þekkti hann
ekki — myrkrið helitr ekki tekið
á móti J)\í. Hugieiddu Jrau í
Ijósi líðandi stundar. Getum við
hræsnað fyrir sjálfum okkur
andspænis jólaboðskapnum um
fyllingu tímans — Guðs náðar og
kærleiksvitj'un — friðarboðskap
Guðs til stríðandi veraldar og
'einustu hjálpræðisvon okkar
mannanna og sagt: „Allt í lagi“?
Á ekki boðskapur jólanna
sama brýna erindið enn sem
fyrr lil þjóða og einstaklinga,
boðskapurinn um Guðs son, sem
læddist undir lögmáli, þ. e. varð
einn af okkur til að bera burt
okkar synd og taka á sig okkar
sekt, er hann í okkar stað gekk
út í dauða á krossi? Aðgætum
bað vel, að einangra ekki jóla-
boðskapinn frá boðskap föstu-
dagsins langa og páska, Jrví að
„fylling tímans'' felur í sér allt
líf, starf og kenningu Jesú,
já, allt líf hans frá fæðingu til
dauða á krossi.
Er Jrað Jaessi sæla vissa og
reynsla, sem myndar kjarnann í
jólahelgi og fögnuði okkar
hjartna?
Ef svo er, Jrá er vel.
En ennþá kemur Kristur á
þessum jólum með kraft síns
fyrsta upphafs — með íjós til
vegvilltra og lífsþreyttra sálna,
sem sitja í rnyrkri vonleysis,
ennþá vekur hann lífsvon og
lífsfögnuð með boðskap fyrirgef
andi náðar til handa hrelldum
syndurum. Hann kemur á þess-
um jólum til þín, sem sjúkdóm-
ar Iirjá, til þess að leggja líkn
og veita hugguir, hann kem-
ur til Jress að gefa frið og iögn-
uð síns hjálpræðis undir öllum
kringumstæðum lífsins. Veitum
honum viðtöku í trú og við
munum eiga
GLEÐILEG JÓL
i Jesú nafni,
Jóhánn S. Hlíðar.