Fylkir - 23.12.1965, Blaðsíða 3

JOLABLAÐ FYLKIS 1965

við yerðum að árum.
Alll þelta, sem i bernsku hreif okkur
dýpsl, var að vt'su barnaskapur, en eklii
sá barnaskapur, er við átlurn að vaxa
frá með aldri og proska, svo að í sjálfu
sér getum við líklega sagt, að petta hafi
Ennpá einu sinni eru jólin að nálgast.
Ósjálfrált finnutn við pau kotna, fagn-
andi og með sigursöng: — Verið óhrœdd-
ir, pví sjá, ég boða yður rnikinn fögnuð,
sem veitast mun öllurn lýðnurn. Yður er
i dag Frelsari freddur, sem er Kristur
Drottinn —.
Þessi komancli jól yrðu mikil gleð-
innar hátið og sérstaklegu athyglisverð,
ef rnenn alrnenul kostuðu kapps wm
pað rncir en nokkru sinni fyrr að ganga
lil rnóls við komu jólanna rneð lotningu
og trú, sem vex að sama skapi Jjví meir,
sern hátiðin sjálf fcerist okhur nœr með
degi hvcrjurn,
Vonandi höfum við öll gjört þctta,
rrieðan við vorum börn, og vonandi
gjöra börnin petta enn í dag. En hvað
hefur pá gjörzl. i okkur, sem erurn orð-
in fullorðin, reynd og ráðsett?
Er eliki sern lifið hafi kennt okkur
pað, mörgurn, að hverja frá pessurn
barnaskap að vera að trúa á Guð og
allt pella, sem fíibiian og prestarnir eru
að kenna okkur? — En svo á hinn bóg-
inn preifuin við hvað eftir annað á, að
við erurn leidd og löðuð margvislega lil
pess uð leggja samt ekki niður allan
barnaskapinn, sízl af öllu hrifnæmið,
sern heldur okkur jafnari ungurn og
ferskum, hversu rniklir öldungar, sem
SÉRA ÞORSTEINN L. JÓNSSON:
Jólin 1965
reyndar ekki verið neinn baruaskapur,
hcldur rneðfredd vöggugjöf, sern skyldi,
óbreytl að rnestu, fylgja okltur ccvilangt,
að öðrum kosti yrðurn við að andlegum
staurkörlum og kerlingum, er ekki gœtu
átl. sarnleið rneð sarnfélagsverum og til-
finningarnönnum. Það er nefnilega eng-
iun barnaskapur að vera einlœgur, sann-
ur og opinskár.
Þessi barnaskapur, eða hvað við köll-
uin paö, er tvírnælalaúsl stærsta gjöf lífs-
ins. í pessari vöggugjöf hljórnar nefni-
lega hiiin innsti og sannasli slrengur
sálarinnar, okltar rneðfæddi „radar”, sern

örugglega sendir hin dýrrnætustu boð
iun i sálarfylgsnin. Komist hann við af
hryggð vegna pess, sern miður fer, pá
litrar strengur sarnúðar og skilnings i
hjörtum oltkur, svo að við verðurn pcss
■umhomnari að setja oltkur í spor ann-
arra, hugga og styrkja. En pegar „rud-
ariiin” sér inn í djúp hiinnannu, sér
hina takrnarkalausu, alrnáttugu, skap-
andi náð og kærleika Drottins, ásamt
öruggri handlpiðslu hans, pá hljómar
strengur trauslsins og trúarinnar, sern
pekkir hið cina örugga alhvarf, cr læt-
ur sviprnót glcðinnar lýsa frá hug okkur
og hjarta og glæðir allt helgun, ham-
ingju og liátíðarvarma.
Þetta er mikill dýðarboðskapur i okk-
ar heirni , par sern pessi visuorð eru
raunsæ lifsspeki:
„Gcngi er valt, par fé er falt,
fagna skult í hljóði.
Iiitt varð aftur hundraðfalt,
sern hjartað galt ú sjóði.”
E. fíen.
Ekliert hrærir ohkur. meir né hrífur
eins og pegar hjörlun taka að slá,
svo að hið kalda bris, er lífsbaráttan oft
selur par, klökknar til gleði og sannrar
hrifningar, einmitl pá rnest, pegar engla-
radclir jólanna berast inn i hibýli okkar
°g gjöra jafnvel hreysin að höllum.
,,Dýrð sé Guði i upphæðurn og frið-
ur á jörðu og velpóknun yfir mönnun-
11111.”
Gefi jólin okkur pessa gleði og pennaii
frið.
GLEDILEG JÓI.