Fylkir - 23.12.1965, Blaðsíða 20

20
JÓLABLAÐ FYLKIS 1965
Framhald af 19. síðu.
um vik. Það hefði kostað okkur
700 ár að losna undan verndarvæng
litlu herraþjóðarinnar við Eyrar-
sund. Svo væri ég hreint ekki viss
um, hvort Færeyingar sjálfir væru
mjög ginkeyptir fyrir frelsinu. En
Bandaríkin væru stórveldi og kæmi
víða við; þarna væri verkefni. Ekki
leizt Mr. Eichort á þessa uppá-
stungu. Bandaríkjamenn hefðu
fæstir hugmynd um þessa kletta-
dranga úti í Atlantshafi og hæpið,
að unnt væri að vekja áhuga þeirra
á þeim, og þeim 30 þúsund sálum,
sem þar príluðu.
Þá heimsótti okkur kona nokkur,
Dorothy Cruse. Hún hafði eigi fyrr
litið íslending augum, en var sjálf
af íslenzkum ættum, frá Jökuldal.
Sýndi Miss Cruse mér handrit
nokkurt, er hún varðveitir sem
hvern annan kjörgrip, en þetta var
ættartala hennar rakin til land-
náms. Miss Cruse er ritari hæsta-
réttar. Sýndi hún okkur húsakynni
réttarins, sem er stór bygging. Þar
eru gólfin gleri lögð. í bókasafni
stofnunarinnar eru 70 þús. bindi
lagasafna allra fylkja og lögfræði-
rita ýmissa.
Við gistum eina nótt við Ozark-
vötnin. Þetta er firna stórt vatna-
svæði, en milli vatnanna skógi
vaxið land, mjög mishæðótt. Hing-
að sækir mikill mannfjöldi að sum-
arlagi. Veitingastaðir og mótel eru
um 400. í vötnunum er mikil veiði
og hvarvetna má fá báta leigða.
Hellar eru hér fjölmargir. í sumum
þeirra eru framdar hjónavigslur.
Hellagiftingar þykja nefnilega fín-
ar. Kannski verður einhvern tíma
farið að gifta hér í Strembuhelli?
Hér eru verzlanir óteljandi og opn-
ar lengi kvölds, ef eitthvað skyldi
drjúpa úr buddu ferðamanna. En
þetta eru mestpart skriflabúðir
með fánýtt minjadót, en þó að
nokkru einskonar söfn (museum).
Þarna var líka urmull skemmti-
staða og skemmtitækja, ekki ósvip-
að Tivoli.
Eitt sinn var farið í ökuferð til
Missisippi, þar sem Missouri fellur
úr fljótinu. Við ókum fram bryggju
alllanga, er hefur verið byggð út í
fljótið. Fremst á bryggjunni er
stórt líkneski af heilagri jómfrú
Maríu guðsmóður, reist til verndar
þeim er ferðast á fljótinu. Stallur-
inn er hár og gengið upp stiga, en
ekki fórum við upp því líkneskið
var svart af ógeðslegum flugum.
Loks kom maður með stóran kúst
og sópaði þessum fénaði burtu.
Líka setti hann í gang spilverk
þarna uppi og hljómaði þá músík
með ljúfum tónum. — Á einn flöt
stöpulsins er letrað: OUR LADY
OF THE RIVERS PRAY FOR US
(Ileilög jómfrú fljótanna bið fyrir
oss).
Frá Jefferson City héldum við til
St. Charles, sem er fremur lítill
bær frá tíð Spánverja, skammt frá
St. Louis. í útjaðri bæjarins er stórt
hverfi húsvagna (trailors). Við
vorum boðin til kvöldverðar hjá
bókaverði, sem bjó í trailor. Þótti
okkur forvitnilegt að skoða þessar
íbúðir, sem eru mjög svo vistlegar,
en allt er miðað við það praktíska,
þ. e. að nýta plássið sem bezt. Það
er mikum mun ódýrara að eignast
trailor, heldur en jafnvel lítið hús.
Stór húsvagn með öllum þægindum
kostar um 5 þús. dollara (rúml. 200
þús. kr.). Víða mátti sjá fallega
garða við húsvagnana.
Við sátum fimm saman fyrir ut-
an húsvagninn í kvöldblíðunni. Hús
bóndinn griliaði nautakjöt. Svo
var borðað úti, en að borðhaldi
loknu sýndi gestgjafi okkar lit-
skuggamyndir frá ferðum sínum í
Mexiko.
Við heimsóttum meðalstóran bú-
garð, Eagle Fork Farm, þar sem
heitir Moskow Mill ekki langt frá
St. Charles. Þar búa þrjú systkini
af þýzkum ættum, tvær systur og
bróðir þeirra. íbúðarhúsið er stórt
timburhús og hefur verið vapdað
að viðum, því það er byggt 1852.
Var áður fyrr pósthús sveitarinnar
og veitingastaður.
Meyer-systkinin tóku okkur af
mikilli gestrisni. Var morgunverður
á borð borinn, en að honum lokn-
um var farið í ökuferð um landar-
eignina. Kýr og geldneyti voru í
girðingu stórri, 104 talsins. Þá voru
skoðaðar kornhlöður bónda og litið
á vinnubrögð við kornuppskeruna.
Eg þóttist verða þess vísari, að
landbúnaður þar og hér eigi við
ýmsa hina sömu erfiðleika að
stríða. Vinnuaflið hverfur úr sveit-
unum til borganna. Vinnutími hjá
sér sagði bóndi að væri 10—12
stundir á dag meira en hálft árið,
en með nóvember og fram á vor-
ið styttist hann niður 6 stundir.
Vinnuvélar allar á búi þeirra syst-
kina kostuðu 15 þús. dollara (645
þús. kr,), en á stærstu búgörðun-
um CO þús. dollara. Hvað verður
um búin, þegar við hættum? Ungu
mennirnir hvorki vilja né geta tek-
ið upp merkið.
Á sumum hinna gömlu íveruhúsa
í amerískum sveitum eru tvennar
dyr hlið við hlið, hvunndagsdyr,
sem gengið er um alla virka daga,
og svo sunnudagsdyr, sem alls ekki
má opna nema á sunnudögum. Ekki
var þetta samt svona á Eagle Farm,
en þar voru margir gamlir munir
varðveittir úr búi afa og ömmu,
komnir frá Þýzkalandi. Gömul
bjalla var yfir einum dyrum og var
henni hringt þá er fólk var kvatt
til máltíða. Var þá tekið í streng
og mátti sjá djúpt far í dyrakarm-
inn, skorið eftir strenginn. —
í þessum ranni leið dagur skjótt
að kvöldi. Fátt fólk hittum við,
sem vissi meira um ísland. Skáld-
sögur Laxness þó nokkrar höfðu
þau systkinin lesið. Töldu þau fáa
höfunda honum fremri.
í St. Louis vorum við gestir á
ársþingi ameríska bókavarðarfé-
lagsins. Þar voru um 5 þús. bókaverð-
ir samankomnir og alls haldnir 500
fundir á tæpri viku, þá auðvitað
oft margir samtímis. Bókaútgefend-
ur höfðu stórar sýningadeildir í
sambandi við þingið og var gaman
að reika um þær. Þá var og mikil
Kennedy-sýning, þar sem sýnt var
m. a. skrifborð forsetans með nokkr
um uppáhaldsbókum o. m. fl. Lang-
ar biðraðir voru við sýningu þessa
frá morgni og fram á nótt.
St. Louis fannst mér ekki sérlega
falleg borg, en óvíða eru fleir garð-
ar og þá er sannarlega vert að sjá.
Fæstir sjá þá alla, því þeir eru 68
alls. Mér fannst nóg að fara í For-
est Park og Botanic Garden. Það
er gagnslaust að skrifa um þá og
svo er um fleiri undur náttúrunnar.
St. Louis var og er „Hliðið til
vestursins". Er því verið að reisa
mikið mannvirki, stálboga 630 feta
háan, sem á að tákna þetta hlið í
vestur. í byggingu þessari eiga að
vera veitingasalir, söluþúðir o. fl.
Einn dag höfðu bókaverðir í al-
menningsbókasafni borgarinnar op-
ið hús fyrir þingheim. Aðalveizlan
var um kvöldið í garði safnsins.
Var veitt púns og kökur sem hver
vildi hafa. Allt starfslið safnsins
var við framreiðslu og hafði snör
handtök. Ungar stúlkur úr safninu
gengu um í búningum eins og þeir
voru fyrir hundrað árum og ræddu
við gesti. Setti það mikinn svip á
þetta sérstæða samkvæmi. Dixie-
band lék fyrir dansi.
Um þessar mundir var mikil
sirkussýning í St. Louis. Áhorfenda-
svæðið tekur 18 þúsund manns í
sæti og virtist setinn hver bekkur.
Þetta var íburðarmikil sýning og
tjaldað miklu skrauti. En tvennt
er mér minnisstæðast eftir á. Hið
fyrra þá er stúlkan Bettina klifr-
aði upp í 128 feta háa stöng, stóð
þar á örlitlum palli og baðaði út
öllum öngum. Stöngin sveigðist til
og frá, tók ískyggilega stórar sveifl-
ur. Eg hugsaði: Hvenær er þetta
búið, hvenær dettur hún? Eg sá
hana fyrir mér í fallinu. En Bett-
ína litla datt ekki. Svo hætti stöng
in þessum óhugnanlegu hreyfing-
um og ég hugsa með mér, að nú
komi stúlkutetrið niður. Ónei, nú
fyrst varð það svart, því hún lagði
hendurnar á pallinn, tekur sveiflu
á kroppinn og stendur á haus.
Bettina sagði í viðtali við blað,
að hún hefði verið við þetta starf
í 14 mánuði og líkaði vel. Hún var
ráðin þegar Yetta féll niður og dó.
Annað var flugeldasýningin í lok-
in. Hún var stórfengleg. En hún
bliknaði þó og varð sem svipur hjá
sjón, er himnarnir hófu sitt sjónar-
spil með ægimögnuðum rafbloss-
um og þrumugný. Og svo opnuð-
ust flóðgáttirnar og þúsundirnar í
Shrine Circus tóku til fótanna.
FÉLAGIÐ HJARTAVERND
heldur almennan fund á 3. í jól-
um í K. F. U. M. húsinu. Aðal-
fundur félagsins verður á eftir. —
Tekið á móti nýjum félögum.
Fundurinn hefst kl. 8,30.

Tapazt hefur:
Armbandsúr,
Finnandi vinsamlega
hringi í síma ]400.
Nýtízkulcg kirkja nálægt St. Louis.