Fylkir - 23.12.1966, Qupperneq 3

JÓLABLAÐ FYLKIS 1966
3
Við höldum jól vegna komu hans
sem sagði: Andi Drottins er yfir
mér, af því að hann hefur smurt
mig, til að flytja fátækum gleðileg-
an boðskap". (Lúk. 4. 18.).
Og við minnumst þess á jólum,
að engillinn boðaði fjárhirðunum
gleðilegan boðskap af því, að „yð-
ur er í dag frelsari fæddur, sem er
Kristur, Drottinn, í borg Davíðs.“
Að boða fátækum gleðilegan
boðskap —?
Hver á meðal okkar kannast ekki
við tómleikann, mitt í allri útlegð-
inni og allsnægtunum.
Þeir eru ótaldir, sem hafa efnazt
vel á liðnum árum og áratugum.
Og fjármunir þessara undrabarna
allskonar reksturs til sjávar og
sveita flæðir yfir. Þrátt fyrir það
virðist auðnin og tómleikinn aðeins
fara vaxandi heima.
Það er alvarlegt umhugsunarefni,
hve gálauslega ungir sem eldri
fara með fjármuni. Sú eyðsla vek-
ur aðeins lífsleiða. Og eftir verður
sár öfund, þrá eftir meiru og meiru.
Það er eins og maður, sem gríp-
ur andann á lofti, er honum finnst
honum liggja við köfnun.. .
Þessi eftirsókn eftir fánýti er
eins og það æði, sem grípur fólk,
sem er í loftlausu herbergi, sem er
lokað og skynjar ekki að allur vand
inn er leystur með því einu að
opna glugga og dyr, svo ferska
loftið streymi inn.
En aðventusálmurinn kunni seg-
ir þó: „Gjör dyrnar breiðar, hliðið
hátt . . . “ En menn gera það ekki
— og eru gleðivana.
Öllum þeim, sem finna til hins
innra hungurs er gefinn kostur á
jólum, þeim sem eru háðir sveifl-
um líðandi stundar, þeim sem
þjást af stöðugum súrefnisskorti
tíðarandans, þeim sem „hungrar og
þyrstir eftir réttlæti“, því réttlæti,
sem Guð gefur. Jólin eru hátíð
smárra og hungraðra. Sá, sem ekki
yólin
er það, fagnar jólum sér til dóms-
áfellis.
Því jólin eru ekki meinlaus eða
áhættulaus rátíð.
Það gerir málið ekki auðveldara
heldur alvarlegra, að þau eru orð-
in almenn þjóðar- og fjölskyldu-
hátíð, já, meira að segja barnahá-
tíð.
Jólin eru hátíð þeirra, sem hafa
hallað sér að Guði. Manna, sem
þekkja sekt sína og vilja leysast.
Jólin eru hátíð syrgjenda, þeirra,
sem hafa beðið lægri hlut, þeirra
sem eru særðir djúpum syndasár-
um, þeirra hryggu og þjökuðu. Há-
tíð hinna fátæku.
Þekkjum við fátækt okkar? Án
þekkingar á fátæktinni, án frá-
hvarfs frá sjálfsdrambi, án þess að
leggja niður okkar sjálfstilbeiðslu,
kemst enginn að jötu Jesúbarnsins.
Hann fyllir aðeins hungraða gæð-
um, og með því er ekki átt við
hinar mörgu gjafir og þúsund ó-
þarfa „lúxus“-gæða sem markmið
lífsfullnægju. Að hann skuli fylla
hungraða gæðum, eru hin einu
sönnu gæði, sem jafnast ekki að-
eins á við öll jarðnesk gæði, heldur
ber langt af þeim: „Þú ert Drottinn
minn; ég á engin gæði nema þig.“
(Sálm. D. 162).
Jólin — eru hið mikla tækifæri,
hjartna okkar að öðlast frelsi frá
þúsund gæðum þessa heims, að öðl
ast frelsi til þess að hljóta hið
eina, sem okkur raunverulega er
vant, og hjarta okkar í leyndum
andvarpar eftir. Og hið mikla tæki-
færi er að lúta þeim Drottni, sem
gerðist maður á jólum — og gerð-
ist fátækur okkar vegna — til þess
að við skyldum auðgast af fátækt
hans.
Fátækum er boðaður gleðilegur
boðskapur á jólum, sem gerir okk-
ur fátæk óendanlega rík er við
veitum honum, sem kominn er,
Kristi Jesú viðtöku í trú.
Megi það verða reynsla okkar
allra á þessum jólum.
Þá verða þau gleðileg jól. Og
gleðilegra jóla óska ég yður öllum
í Jesú nafni.
Jóhann S. Hlíðar.