Fylkir - 23.12.2002, Síða 14

14
FYLKIR jólin 2002
• • /
Skapti Om Olafsson
Þegar hjörtun slá í takt næst árangur
- Stefán Runólfsson ræðir um minnistæð ár sem formaður ÍBV
Andstœðingar en um
leið samherjar
Á þessum árum var skipulag
ÍBV þannig að knattspyman heyrði
beint undir aðalstjóm ÍBV og því
vom málefni knattspymunnar
mikið á herðum Stefáns í for-
mannstíð hans, en hann var for-
maður félagsins frá 1964-1966 og
síðan aftur frá 1967 og fram á mitt
ár 1976. „Þetta var heljarinnar
mikið starf en alveg óskaplega
gaman,“ segir Stefán og heldur
áfram að rifja upp gamla tíma. „Á
þessunt síðustu ámm mínum sem
formaður IB V var ég einnig orðinn
framkvæmdastjóri Vinnslustöðvar-
innar og því fór allur minn tími í
vinnuna annars vegar og íþróttimar
hins vegar. Þannig að ég átti, má
segja, engan tíma fyrir sjálfan mig
og fjölskylduna. Því ákvað ég að
hætta sem formaður ÍBV og leyfa
öðmm mönnum að taka við,“ segir
Stefán.
Stefán segir að alla tíð hafi hann
átt því láni að fanga að hafa mikið
af góðu samstarfsfólki innan ÍBV.
„Það er nú þannig að ég hef ekki
gert neitt einsamall í þessum
efnum. Ég var afskaplega heppinn
og farsæll með mína samstarfs-
menn í stjórninni. Þetta voru
almennt virkilega ötulir og góðir
menn sem aldrei lágu á liði sínu
þegar kom að starfi fyrir ÍBV.
Fyrir það er ég þakklátur,“ segir
Stefán sem bætti því við að erfitt
væri að fara telja upp einhver nöfn
sem komið hafi að starfmu. „En til
að koma með dæmi um þá
samstöðu sem var innan ÍBV má
nefna til sögunnar mikla andstæð-
inga en um leið góða samherja,
þegar þeir komu saman í stjóm
IBV. Þetta voru þeir Valtýr Snæ-
bjömsson úr Þór og Kristinn
Sigurðsson úr Tý sem báðir voru
eldheitir félagsmenn sinna félaga
en stóðu saman alveg hreint eins
og klettur í öllu staifi fyrir ÍBV.
Eins og ég sagði er erfitt að fara að
telja allt það góða fólk sem ég
starfaði með innan ÍBV,“ segir
Stefán.
KR-ingar í raðir ÍBV
Á þeim ámm sem Stefán starfaði
fyrir ÍBV kornu nokkrir gallharðir
KR-ingar til Eyja til að þjálfa
meistaraflokk félagsins sem og
yngri flokka. Má þar nefna tvo
kappa til sögunnar, þá Þórólf Beck
sem var mikil knattspymuhetja á
Islandi á ámm áður og síðan Óla
B. Jónsson sem er einskonar goð-
sögn hvað þjálfun í knattspymu á
íslandi varðar.
En hvemig kom það til að þessar
kempur komu til Eyja? „Ásamt
þessum köppum má nefna tékkann
Rúdólf Kreisl sem var afskaplega
duglegur að byggja upp yngri
flokkastarf ÍBV. Þá kom einnig
Valsarinn Lolli eða Ellert Sölvason
til Eyja á þessurn ámm. Það var
gríðarlegur fengur í Lolla sem var
einn af fyrstu landsliðsmönnum
Islands í knattspymu. Ég veit nú
ekkert sérstaklega hvemig það
kom til að þessir kappar komu til
IBV en þeir létu til leiðast og vom
við þjálfun um hríð úti í Eyjum,“
segir Stefán og bætti því við að
athyglivert væri hvað margir KR-
ingar hafi komið til Eyja til
þjálfunar. En ásamt Þórólfi og Óla
B. má nefna Hreiðar Ársælsson og
síðar Atla Eðvaldsson og núver-
andi þjálfara, Magnús Gylfason.
Stjórn ÍBV 1968. Talið f v. Jóhann Vilmundarson, Kristinn Sigurðsson, Stefán Runólfsson, Guðjón
Olafsson, Valtýr Snœbjömsson og Guðmundur Guðmundsson.
þessum tíma er Stefán aðeins 12
ára og knattspyma í Eyjum leikin á
grasvelli inn í Botni við Friðar-
höfn. „Síðan gerist það árið 1948
að ég er kosinn meðstjórnandi í
stjóm Þórs, þá aðeins fimmtán ára
gamall. Þá var ég orðinn gjaldkeri
félagins 1956 og er það til ársins
1962, en þá fluttist ég úr Eyjum til
Keflavíkur í tvö ár vegna
vinnunnar," segir Stefán. Á
svo má segja. Það var því mér og
fleirum mikið kappsmál að fá að
senda yngri flokkana sameinaða
undir merkjum ÍB V til keppni uppi
á fastalandinu," segir Stefán.
Uppfrá þessu fóm yngri flokkamir
í Eyjum að koma með verðlaun úr
Islandsmótinu heim til Eyja og lét
árangurinn ekki á sér standa. Strax
árið 1964 varð m.a. fjórði flokkur
IBV Islandsmeistari. „Jafnframt
Týssi heitinn, Vitti Helga. og fleiri
og fleiri en herslumuninn vantaði,"
segir Stefán og bendir á að með
samstilltu átaki hafi menn komið
IBV á kortið í íþróttasögunni hvað
knattspymu varðar á þessum ámm.
Fram að þessu hafði félagið einna
helst haslað sér völl á sviði
frjálsíþrótta og á IBV marga af
fræknustu frjálsíþróttamönnun
Islands - fyrr og síðar.
Stefán Runólfsson frá Búðar-
felli er einn þeirra manna sem
markað hefur djúp spor í sögu
íþróttamála í Eyjum, fyrst hjá
íþróttafélaginu Þór og síðar hjá
íþróttabandalagi Vestmanna-
eyja. Einnig átti Stefán stóran
hlut að máli þegar íþrótta-
miðstöðin í Brimhólalaut var
byggð hér á árinum eftir gos.
Skapti Örn Ólafsson hitti
Stefán að máli nú í desember og
fékk hann til að segja frá ýmsum
atburðum frá fyrri tíð.
Stebbi stóri í skólanum
„Það er nú orðið svo langt síðan
að það er varla þorandi að segja frá
því,“ segir Stefán og hlær við
þegar hann er beðinn um að segja
aðeins frá uppvaxtarárum sínum í
Eyjum. „Ég byrjaði afar snemma í
fótbolta sem strákur, enda kannski
ekki mikið annað um að vera í
Eyjum þá. Ég byrja að spila með
þriðja flokki Þórs 1945 og
jafnhliða því spilaði ég með öðmm
flokki. Þar sem ég tók snemma út
mikinn vöxt spilaði ég um tíma
„upp fyrir“ mig með Þór og var ég
kallaður Stebbi stóri í skólanum,“
segir Stefán og skellir upp úr. En á
þessum árum vann Stefán sem
verkstjóri hjá Hraðfrystistöð
Vestmannaeyja. „Ég spilaði með
öllum flokkum Þórs og síðar ÍBV
en síðan dró úr knattspyrnuiðkun
minni og 1958 er ég alveg hættur.
Vinnan kallaði á og mikið um að
vera á þeim vettvangi.“
ÍBV komið á kortið
Þegar Stefán kemur síðan aftur
til Eyja 1964 eftir dvölina í
Keflavík var barið að dymm heima
hjá honum og hann beðinn um að
koma til starfa hjá ÍBV. „Fyrir
dymm stóðu tveir vaskir menn
sem vildu endilega fá fund með
mér og var erindið að biðja mig
um að taka við formennsku í ÍBV.
Ég tók mér smá umhugsunarfrest,
kannski vikutíma eða svo, og tók
síðan ákvörðun um að taka þetta að
mér,“ segir Stefán eins og þetta
hafi gerst í gær. Hann segir að
formennskuna hafi hann tekið að
sér með skilyrðum - að koma skikk
á yngri flokkastarf Þórs og Týs.
„En málefni þeirra höfðu verið í
ólestri og mikið þrætuepli í Eyjum.
Félögin höfðu verið að senda
flokka upp á land til keppni en ætíð
komið með öngulinn í rassinum ef
Stefán á heimili síni í Kópavogi.
þessu snérum við okkur að
málefnum meistaraflokks félagins,
en árangurinn hafði ekki verið upp
á marga fiska,“ segir Stefán. „Liðið
hafði þá verið um árabil að harka í
2. deild en við vildum fá meiri
festu í liðið. Þó voru afskaplega
góðir leikmenn inn á milli eins og