Fylkir - 23.12.2002, Blaðsíða 19

FYLKIR jólin 2002
19
Sigga gat engan veginn sætt sig
við þessa niðurstöðu pabba síns,
enda fannst henni upplagt að
kveikja á trénu þennan fallega
laugardagseftirmiðdag.
Spur og Síríuslengja
Bæjarferðinni var fram haldið
og lá nú leiðin í Búrið. Þar bauð
pabbi upp á hressingu sem var föst
venja í jólainnkaupunum. I Búrinu
var glimskratti sem Siggu fannst
stórmerkilegt fyrirbæri og rann
músíkin úr honum vel niður með
Spurinu og Síríuslengjunni. Bæjar-
ferðinni lauk niður í Drífanda. Þar
var ys og þys og hraðaði pabbi sér
að afgreiðsluborðinu til að fá
skjóta þjónustu. Það gekk eftir og
var nú allri jólagjafaverslun lokið
að sinni. Um kvöldið var skórinn
settur í gluggann og sofnaði Sigga
vært.
Lati Gvendur
Jólaundirbúningurinn í skól-
anum stóð sem hæst. Músastigar
og jólakort voru vinsælust. Þá
komu renningamir sér vel sem
Sigga hafði sótt í prentsmiðjuna.
Stimplar með jólamyndum voru
notaðir til að skreyta jólakortin.
Síðan voru myndimar litaðar og ef
til vill skreyttar giimmeri. Jóla-
kveðja var skrifuð að endingu og
kepptist hver nemandi við að
senda öllum bekkjarfélögum kort.
Litlu jólin vom tilhlökkunarefni
hjá Siggu sem fleirum nemendum.
Hún átti að leika í söngleik sem
hét Lati Gvendur og hlutverkið var
móðir þessa Gvendar sem var
hálfgerður aulabárður eftir því sem
vísan sagði. Helgileikur var einnig
fastur liður í skemmtuninni og í
lok skemmtunar var gengið í
kringum jólatré í íþróttasal
skólans.
Löberar og klukku-
strengir
Svo hófst jólafríið. Mamma
Siggu var hálfnuð við að sauma
föt á þau systkinin og mátti í engu
sjá hvort þau voru keypt eða
saumuð. Alltaf hafði Siggafengið
kjóla af stóru systur sinni fyrir
jólin, en nú ætlaði mamma að nota
efni sem henni áskotnaðist á góðu
verði í síðustu Reykjavíkurferð.
Siggu fannst gaman að fá að máta
skreytingamar í gluggunum voru
augnayndi. O hve hún hlakkaði til
jólanna. Á eftir hafði faðir hennar
lofað að taka hana með sér í bæinn
að finna jólagjöf handa mömmu
og ekki fannst henni ólíklegt að
gjöfina væri að finna þama
einhvers staðar innan um fallega
skrautið. En líklegra þótti henni að
eitthvað nytsamlegra yrði fyrir
valinu eins og náttkjóll eða peysa.
Ilminn frá Magnúsarbakaríi
lagði yfir götuna. Það minnti
stúlkuna á kræsingamar sem hún
hafði verslað í Blaðó. Hraðaði hún
sér því heim á leið í ömmuhús, en
þar fékk hún að gista af og til.
Ömmu Siggu fannst gott að hafa
einhvem hjá sér eftir að afi hennar
dó. Og ekki fannst Siggu síður gott
að fá að njóta nærvem ömmu sem
alltaf var svo góð og myndarleg í
hverju því sem hún tók sér fyrir
hendur.
Tuskumar sem amma hafði tínt
til handa stúlkunni til að fara með í
prentsmiðjuna lágu eins og
hrúgald í einu homi eldhússins.
Sigga átti að koma með pappírs-
renninga í skólann næsta fimmtu-
dag og þá fékk í skiptum fyrir
tuskur. Hún lítur á kiukkuna og sér
að nú gæti pabbi hennar farið að
koma. Sigga tínir tuskumar í poka
og leggur vi hliðina á skólatösk-
unni. Uti er farið að snjóa svo að
hún klæðir sig í ullarleista og fer í
rauðu vaðstígvélin og þykku
ullarfóðmðu úlpuna sína. Góða
lambhúshettan sem mamma Siggu
hafði prjónað kom sér nú vel.
Þegar pabbi birtist fær hann ömmu
til að gefa sér tíu, en á meðan fer
Sigga út að njóta þessara hvítu
koma sem flögmðu niður úr
dökkum himninum í logninu. Hún
hnoðar nokkra snjóbolta og safnar
þeim á garðvegginn.
athafnaði sig í bankanum, beið
Sigga úti og virti fyrir sér þetta
risavaxna tré. Hvernig ætli ljós-
unum verði komið á það? hugsaði
hún. Þegar pabbi kom út úr
bankanum hrópar Sigga til hans að
hann verði að koma með henni
hingað niður eftir í kvöld því að þá
eigi að kveikja á trénu. Pabbi
Siggu var nú ekki á því að það
gæti verið rétt og reyndi að malda
í móinn. Þá bendir Sigga á
auglýsingu í einum glugga
Samkomuhússins þar sem á stóð
„Logar í kvöld.“ Pabbi hlær og
reynir að útskýra fyrir henni með
einhverjum vangaveltum um
dansleik í Höllinni - að ekki yrði
kveikt á trénu í kvöld, heldur væri
dansleikur fyrir fullorðið fólk í
gráa stóra húsinu sem þau stóðu
við. Hljómsveitin sem spila átti
þetta kvöld héti Logar og
auglýsingin segði til um það.
B arnaj ól
eftir Bergþóru Þórhallsdóttur
Það er létt yfir stúlkunni ungu
sem skálmar niður Vestmanna-
brautina einn laugardag í desem-
ber. Uti er snjór og kuldi. Stefnan
er tekin í Kaupfélagið við
Bárugötuna. Nú ætlaði Sigga að
versla gjöf handa litla bróður og
græna bamaskálin með mynd-
unum hafði fyrir löngu orðið fyrir
valinu. Loksins hafði henni tekist
að safna nógu miklu fyrir gjöfinni
og meira að segja leit út fyrir að
afgangur yrði. Skálinni var pakkað
vandlega inn í bréf og brosið sem
Sigga hafði sett upp við upphaf
bæjarferðarinnar var nú orðið eins
og frosið og augu hennar ljómuðu.
Á heimleiðinni ákvað hún að
koma við í Blaðaturninum og
kaupa sér Sinalco og Kóngasúkku-
laði fyrir afganginn af pening-
unum. Ljúf jólatónlist ómaði frá
jólabjöllunni sem strengt hafði
verið á milli kaupfélagshúsanna.
Þessum degi hafði hún lengi beðið
eftir. Jólastemningin í algleymingi.
Við Gullbúðina var mikill erill, en
Bergþóra Þórhalsdóttir
Pappírsrenningar í
skiptum fyrir tuskur
Heima beið amma með
smákökur og kakó svo að
sælgætið í pokanum fór á góðan
stað. Vinkona ömmu sat hjá henni
og tók með henni í spil. Mikið var
nú spjallið sem fylgdi spila-
mennskunni og ekki síst um það
sem betur hefði mátt fara í síðasta
spili.
Jarm frá kindunum í fjárhúsinu
berst út um opinn gluggann. Sigga
tekur viðbragð og stekkur að
opinu. Hún lítur inn. Hlýr ilmurinn
af fénu leggur á móti henni. Hún
hugsar til litla Jesúbamsins sem
fæðst hafði í fjárhúsi. Það fannst
henni dálítið skrítin tilhugsun.
„Logar í kvöldu
Hurðinni á húsi ömmu var
skellt aftur og á tröppunum stóð
pabbi Siggu, reiðubúinn í
bæjarferð. Leiðin lá upp í
Utvegsbanka. Þegar kom að
Skóbúð Axel Ó. var staldrað við,
því trúðurinn í glugganum þar var
hluti af jólastemningunni í mið-
bænum. Eftir nokkra kollhnýsa á
stönginni fór pabbi að ókyrrast.
Loka átti bankanum eftir skamma
stund. Á móti þeim blasti nú við
stórt og mikið jólatré á umferðar-
eyju á móts við bankann. Aldrei
fyrr hafði Sigga séð svo stórt og
fallegt jólatré. Á meðan pabbi