Ný vikutíðindi - 01.12.1961, Síða 4

4
Ní \ IKUTlÐINDI
Ein líftil saga um
innheimtu söluskatts
Það er árla morgiuns. For- j
stjórinn er að Ijéka við að
raika sig og er í bezta skapi.
Hann hlakkar til dagisinis og
viðfangisefna hans. Engar á-
hyggjur út af íbúðinni, sem
hann hefur nýlokið við að
byggja, og engar aðkaJlandi
skuldir, sem hann þarf að
inna af ihöndum.
Hann hefur sofið vel um
nóttina.
Síminn hringir. Verkstjór-
inn er í símanum. ,,Það eru
komnir hér menn og ætla að
ioka verksmiðjunni," segir
ihann.
>,Bf iþað er út af söluskatt
inum, skaltu segja þeim að
ég hafi greitt hann á gjald-
daga og sé með ikvittun.“
Verkstjórinn ræðir við
mennina. „Það er ekki vegna
viðbótarsoluskatts á fyrir-
tækið, 'heldur á forstjórann
persónulega," segir hann.
Forstjórinn fær að tala við
annan innheimtumanninn og
skýrir fyrir honum málið.
„Mér voru dæmdar nokkr-
ar krónur í söluskatt af
heimavinnu konu minnar,
sem ég veit ekki betur en að
hafi verið felldur niður,“ seg
ir hann. „Og iþótt svo að ég
neyðist til að borga hann,
kemur það ekki vitund hluta-
félaginu við, ;sem ég vinn
hjá eða rekstri þess.“
„Ja, ofckur er skipað að
loba,“ segir maðurinn.
„Það er einhver misskiln-
ingur,“ segir forstjórinn
gramur yfir skilningsleysinu.
„Það skipar ykkur enginn að
loka fyrirtæki, sem ein'hver
vinnur hjá, þótt sá hinn sami
skuldi söluskatt persónu-
lega.“
„Ja, það er nú svona.“
Forstjórinn missir þolin-
mæðina. „Það veitti ©kki af
að taka þennan söluskatt —
og ykkur sjálfa — rækilega í
gegn,“ segir hann með
þyfekju.
„Okkur sjálfa?“ spyr rödd
in í símanum sakleysislega,
en þó dálítið móðguð.
„Við erum hér bara .. . “
„Já, ég sagði það — ykk-
ur sjálfa. Þið getið ekki lok-
að fyrirtækinu, samkvæmt
neinni skipun eða reglugerð
og þið iskulið bara gera það
ef þið þorið!“
Samtalið varð ekki lengra-
Forstjóranum er ekki lengur
hlátur í hug.
Þegar hann er kominn í
frakkann, hringir síminn aft
ur. Það er verkstjórinn á nýj
an leik.
„Þeir eru ákveðnir í að
loka,“ segir hann. „Á ég ekki
að 'borga þetta? Eg er með
peninga.“
„Nei, við skulum bara láta
þá loka. Það er ebki víst að
þeir hafi betra upp úr því.
Það er borgaraleg skylda
okkar að lúffa ekki fyr-
ir svona nokkru.“
Forstjórinn horfir á börn-
in sín, sem eru að leika sér
á igólfinu. — Hvenær koma
þeir og berja foömin mín?
fougsar hann, meðan hann
pantar leigubíl og hraðar sér
á vinnustað.
Fólkið stendur í hnapp
framrni á gangi og lítur tor-
tryggið á forstjórann. Er
hann genginn af göflunum,
eða hvað? Þorir hann að
standa uppi í foárinu á þess-
um miklu opinberu embætt-
ismönnum? Eða er hann að
verða gjaldþrota?
En svipurinn breytist, þeg-
ar forstjórinn hefur hringt
til skrifstofu tollstjóra og
fengið leiðréttingu mála
sinna.
... — Rukkaramir höfðu
enga heimild til þessara að-
gerða- Lögreglan var send
fljótlega og látin brjóta inn-
siglið á hurðinni.
Við eftirgrennslan kom í
ljós, að útsendari tollstjóra
hét Gunnar og var með alpa-
húfu, en hvaða lögregluþjónn
það var, sem innsiglaði fyr-
irtækið í nafni lögreglustjóra
er ebki vitað, nema ihvað
'hann mun oft vera samferða
rnaður Gunnars þessa í sams
konar erindagerðum.
— S
iijan_
(Framh. af bls. 1)
hljóði lýst störfum hins
mikla leiðtoga „höfuðríkis-
ins“. Með einu höggi hefur
hjálparmorðinginn slegið frið
arkjaftæði og utanípiss Kilj-
ans til jarðar. Smjaðurslúður
Kiljans í imngangsorðum
tímarits MÍR um ánægjima'
„að dveljast ... í hinu rólega
friðsamlega andrúmslofti
Ráðstjórnarríkja þar isem trú
in á menninguna er landstrú,
þar sem ekki 'heyrast neinar
stríðsógnir og aungum er
hótað með herhlaupi, þaðan-
afsíður múgmorðum“ sýnir
annað hvort blindu skáldsins
eða sérstæðan hæfileika til
að umfoera glæpamennsku og
múgmorð.
Kommúnistar um allan
heim komust í miikinn vanda
við uppljóstranir hjálpar-
morðingjans Krústjeffs um
Stalín og neyddust til þess
að gefa út yfirlýsingar um
málið, um afstöðu sína til
glæpanna. Það stóð ekki á
Gljúfrabúanum Kiljan fyrir
nokkrum árum, þegar Nób
elsverðlaunin voru annars
vegar að hvítþvo sig af
kommúnismanum við blaða-
menn í Evrópu; þá sleykti
hann blóðið af ásýnd Stalíns,
hins mikla „mannvinar."
Kiljan er ekki jafnfljótur 1
dag að gefa út yfirlýsingar
um tilfinningar sínar eða
skoðanir. Hvað veldur?
Työ íslenzk skáld fóru
boðsferð fyrir nokkrum ár-
nm til Ráðstjómarríkjanna,
þeir Agnar Þórðarson og
Steinn Steinarr. Við 'heim-
komuna ritaði Steinn grein
um förina, þar sem hann
fsagfti hprnm orðuin að Sovét-
ríkin hefðu isvikið sósíalism-
lands, fékk hann loks um-
bun fyrir geltið, en það var
sérstakur bókmenntaheiðurs-
peningur Heimsfriðarráðsins
í nóvember 1953. 1 þabkar-
ávarpi sínu til Heimsfriðar-
ráðsins fyrir þennan „óvænta
heiður“ lýsir hann undrun
sinni yfir því að ráðið skuli
telja það virðingu sinni sam-
boðið að leita uppi „verð-
launamenn meðal eins fá-
mennasta þjóðflokks sem til
er, þjóðflofcks sem þaráofan
byggir svo fjarri alfaraleið
sem lslendingar.“ Segir svo
næst að hann riti „aðeins á
tungu sem skilin er af svo
fáum mönnum að það lægi
nær að kalla hana launmál
en þjóðtungu ... “
En Kiljan þótt smár sé var
sannarlega ekki svo smár að
ekki væri eftir honum tekið;
hafði legið hundflatur og
hvergi misboðið ,,virðingu“
Heimsfriðarráðsins heldur
kurraði ekki síður en aðrar
dúfur í dúfnahúsi heims-
kommúnismans. Kiljan hefur
orð á því að Island sé ekki
í alfaraleið og hefur ef til
vill fagnað því hið innra með
sér. Ebki er f jarstætt að ætla.
að ef Island hefði verið mik-
ið nær Rússlandi en það er,
væri íslenzkan efeki lengur
þjóðtunga, þaðan af síður
launmál — heldur horfin
með öllu upp um strompinn
og rússneska komin í stað-
inn líkt og nú er í Eystra-
saltsrikjunum.
Dúfur og víxlar Heimsfrið-
arráðsins hafa verið á þeyt-
ingi um heiminn um árabil,
en eru skyndilega horfin af
sjónarsviðinu. Kommúnistar
hafast ekki að, enginn bið
ur lengur um uppáskrift á
víxil fyrir friði, — Kiljan
ekki heldur! Nóbelsskáldið
okkar hef ur hendur í skauti
sér eftir að hafa vegsamað
BIFREIÐASALAN
Varðarhúsið er rifið „bíllinn"
er flutt í HÖFÐATÚN 2
iJm leið og við þökkum viðskiptavinum góða samvinnu fyrr og síðar vidjum við
benda á hagræði þess, að þeir ítreki hið fyrsta óskir sínar um kaup og sölu.
Við höfum að jafnaði alla þá bfla, sem á markaðmirn eru. Þess vegna koma kaup-
endurnir í HÖFÐATÚN 2 „BÍLLINN“. "X
Með 'bættri aðstöðu og auknu starfsliði getum við boðið viðskiptavinum að
annast kaup og sölu á
Fasteignum - Bifreiðum- Skipum
Síminn er: 18833
Höfum kaupendur að:
FORD eða CHEVROLET ’56—’59
útborgun kr. 50.000.00
VOLKSWAGEN 1959
útborgun kr. 50.000.00
MERCEDES-BENZ vörubifreiðum.
FASTEIGNIK,
BIFKEIÐiAK,
SKIP og BÁTAR
Sími: 18833
Höfum til sölu:
DODGE ’55, sjálfsk., vökvastýri, loft-
bremsur, útvarp, miðstöð.
Útborgun 35—40 þús.
OLDSMOBILE ’58, skipti á minni bíl
koma til greina, milligjöf má greiðast með
allt að 10 'ára fasteignatr. veðskuldabréfi-
EDSEL ’58 í úrvalslagi, sjálfsk., 8 cyl.
SENDIFERiÐABlLL INTERNATIONAL
’52 í mjög góðu lagi.
ann og alþýðuna. Hann snéri
síðan baki við sósíalismanum
að fuliu og öllu.
Hefur skoðun Kiljans og
afstaða til sósíalismans mót-
ast af blindu og ofstækisfullu
hatri á Bandaríkjunum, sem
svo víða kemur fram í grein-
um eftir hann, cðet hofnr ltú.n
skapazt samkvæmt kenning-
um Karls Marx? En hann
segir svo m. a. í sínu ifræga
Kommúnistaávarpi orðrétt:
„Auk þess eru til eilíf sann
indi, svo sem frelsi, iréttlæti
o. s. frv. sem eru samei'gin-
leg öllum þjóðfélagslegum
högum. En kommúnisminn af
nemur hin eilífu sannindi,
hann afnemur trú og siðgæði
í stað þess að steypa þær í
nýtt mót, hann er því á önd-
verðum meið við alla sögu-
lega þróun fortíðarinnar.“
Þegar Kiljan hafði um ára-
bil dinglað skottinu framan í
Rússa og yfirfoöðla þess
á sinn hátt launmorðin, hef-
ur skrifað Strompleik, gaman
leik með strompi og það er
falið lík í strompinum, líkið
finnst í leikslok. Getur hugs-
ast að Strompleikurinn hafi
verið uppgjöf Kiijans gagn-
vart framkvæmd kommún-
ismans í Rússlandi? Var lík-
ið í strompinum simból
þeirra milljóna sem fórnað
var á blótstalli óseðjandi
valdagræðgi forystumanna
Sovét-„lýðveldisins“ ?
Islenzka þjóðin bíður eftir
því að hið ástsæla skáld
henmar skýri afstöðu sína til
atburðanna í Rússlandi í dag.
Sættir Kiljan sig við það að
byltingin éti börnin sín? Vilií
hann horfa á eftir ættingjum
og vinum í gin hennar, ef svo
kynni að fara að Eyjan hvíta
yrði gerð að Sovét-lslandi ?
Er það frelsið og réttlætið og
siðgæðið sem Karl Marx boð-
aði?