Ný vikutíðindi - 15.06.1962, Blaðsíða 2

2
NY VIKUTIÐINDI
NÝ VIKUTÍÐINDI
koma út fyrir liverja helgi og kosta 4 kr. í lausaa.
EVamkvæmdastjóri: Geir Gunnarsson, sími 19150.
Ritstjóri Baidur Hólmgeirsson, viðtaist. kl. 10—12,
Ritstjómarskrifst.: Höfðatúni 2, sími 14856 og 19150.
Prentun og útgáfa: Stórholtsprent h.f., Höfðatúni 2,
sími 19150. — Áskriftargjaid er 150 kr. árgangurinn
og gr. fyrirfram.
Heildin og gengið
Eitt aðaláróðursmál Tímans fyrir kosningar var það,
að með því að kjósa Framsóknarflokkinn væri verið
að spyrna gegn gengislækkun.
Nú er það svo, að Framsókn liefur liingað til ekki
verið sérlega feimin við að lækka gengið, þegar liún
hefur mátt ráða. Hins vegar er barnalegt að halda
því fram, að pólitískur stjórnmálaflokkur ákveði gengi
gjaldeyris með því aðeins að segja hvort það eigi að
vera hátt eða lágt.
Þar kemur til greina hagfræðilegt lögmál um gildi
gjaldmiðilsins, hvað sem pólitískir atkvæðasmalar
gaspra.
Ef þjóðinni í heild er fyrir beztu að gengið sé fellt,
á auðvitað að gera það. Ef einhverjar stéttir þjóðfé-
Iagsins tapa á því, ætti að bæta þeim það upp með
einhverjum ráðstöfumun á sanngjarnan hátt.
Blindur áróður fyrir pólitísku fylgi má aldrei henda
neinn flokk. Við verðum allir sem einn að bera hag
þjóðarinnar fyrir brjósti og líta á það sem er lieild-
inni fyrir beztu, ef farsæld og velmegun á að ríkja
lijá einstaklingum allra stétta. — g
*
Frjáls „pressa“
Með liaustinu er von á nýju dagblaði, sem veldur
þáttaskiptum í blaðaútgáfu á íslandi. Þetta verður að
sögn óháð blað, sem tekur ekki afstöðu með eimun
eða neinum í stjórmálastríðinu en mun reyna að
flytja lesendum glögga mynd af því, sem stjómmála-
spekúlantamir deila um, og geta lesendumir þá sjálfir
dregið réttar ályktanir.
Það er sorglegt að vita til þess, hve íslenzk dag-
blöð hafa unnið sleitulaust að því að brjála dómgreind
almennings, sérstaklega á stjómmálasviðinu. Þetta
væntanlega dagblað á vonandi eftir að veita þeim
það aðhald, sem skortur hefur verið á í áratugi. Senni-
lega fækkar þá lesendum stjórmálablaðanna og ef til
vill fara eitt eða tvö þeirra á liausinn og er það vel.
Spá okkar er sú, að þetta nýja blað nái strax stór-
um lesendahópi, enda skemmtileg tilbreyting að fá
loksins blað, sem verður fyrst og fremst rekið sem
lilutlaust fréttablað. Slík blöð em gefin út víðast hvar
í hinum frjálsa heimi. — H.
■4. . - Jj «k. ■'
■*
Það skapast ekki biðröíi 1 Hafn-
arbúðum, þótt þrjú bundruð
manns þurfi að fá sinn skammt
i matartimanum. Handtökin
eru snór, op gesturinn þarf ekki
að staldra lengi við afgreiðslu-
borðið.
Heimsókn í Hafnarbúðir
— Þið ættuð að koma til mín einlivern-
tímaini, þegar eru saltkjöt og baunir,
sagði Haraldur Hjálmarsson við okkur um
daginn, þegar við liöfðum lokið snæðingi
í Hafnarbúðum, og vertinn sjálfur liafði
setzt hjá okkur yfir rjúkandi kaffinu.
Þá er aldcilis eitthvað imi að vera.
Og þó vantaði ekki matargestina þenn-
an daginn. Fengum við að sannfærast um,
að það væri jafnvel liægt að afgreiða enn
fleiri á þessum fjölsótta og myndarlega
stað. — En liafirðu ekki vitað það áður,
þá eru ^jeir, sem við höfnina vinna, og
raunar allur almenningur, búnir að fá
samastað, sem lilotið hefur lieitið Hafuar-
búðir, og það er hinn góðkunni forstöðu-
maður verkamannaskýlisins gamla, Har-
aldur Hjálmarsson, sem rekur staðinn.
Uppi voru ehihverjar raddir um það,
að staðurinn væri alltof flottur fyrir eyr-
arkarlana, þegar reksturinn hófst fyrir
nokkrum vikum, en þær raddir eru löngu
þagnaðar. Menn liafa líka sýnt það með
umgengni sinni á staðnum, að þeir kunna
vel að meta það, sem fyrir þá er gert,
og í hópi matargesta má jafnt sjá prúð-
búna skrifstofumenn og hreinlega verka-
menn, og það er engimi sóðabragur á
staðnum.
Marbjörn við pottinn.
— Ætli það verði ekki allt 1 lagi með
súpuna.
Haraldur gefur sér tima til að ræða við gestina.
— Hérna fá allir að borða, meðan maturinn
er til.
Við höfum farið um alla bygginguna
og sannfærzt mn, að þarna er vel að öllu
unnið. Hafnarbúðir eru nefnilega ekki
aðeins samastaður verkamanna, þar sem
þeir bíða eftir að komast í vinnu í vist-
legri setustofu — bjartur og skenunti-
legur matsalur, lireinlætistæki, svo sem
bezt er á kosið, heldur er þama líka gisti-
hús með allmörgum lierbergjum og reglu-
lega skenuntileg setustofa fyrir dvalar-
gesti, með þessu ómetanlega útsýni yfir
liöfnina.
— Það er mesti miskilningur, sem sum-
ir hafa verið haldnir, sagði Haraldur við
okkur, Jiegar við löbbuðum niður stigann
á útleið, — að þetta sé eingöngu greiða-
sala fyrir verkameim og sjómenn. Hérna
reynir maður að kappkosta að hafa sem
allra beztan beina fyrir hvem, sem er»
og þótt ýmislegt vanti ennþá, eins og
sjáið, þá stendur þetta allt til bóta. Þörf'
in fyrir almennilegan samastað vinnandi
fólks á þessu atliafnasvæði, hefur verið
brýn, en ég tel, að úr henni hafi verið
bætt með ríkum skilningi bæjaryfirvald'
anna, er þessi staður komst upp.
Og um það er ekki að efast. Það sýna
þessir þrjú hundmð matargestir, sem 1
liverju liádegi leggja leið sína í Hafnar-
búðir.