Ný vikutíðindi - 20.07.1962, Blaðsíða 2

NY VIKUTIÐINDI
2
N Ý VI K U T í Ð IN D I
koma út fyrir hverja helgi og kosta 4 kr. í lausas.
Framkvæmdastjóri: Geir Gimnarsson, simi 19150.
Ritstjóri Baidur Hólmgeirsson, viðtaist. kl. 10—12,
j Auglýsingastjóri: Emilía V. Húnfjörð, Sími 17333 —
Ritstjómarskrifst.: Höfðatúni 2, sími 14856 og 19150.
Prentun og útgáfa: Stórholtsprent h.f., Höfðatúni 2,
sími 19150. — Áskriftargjald er 150 kr. árgangurinn
og gr. fyrirfram.
( þrjú hús að venda
Það er erfitt að gera sér ljósa grein fyrir því fyrir-
fram, hvort okkur verður til hags eða tjóns að ganga
í Efnahagsbandalag Evrópu, jafnvel þótt við myndum
njóta þar ýmissa fríðinda.
Þetta er mál, sem þarfnast íhugunar.
Þó ber okkur tvímælalaust að skipa okkur í hóp
vestrænna þjóða. Það er eðlilegast landfræðilega, auk
þess sem austrænar þjóðir hafa allt önnur menning-
arleg og siðferðileg sjónarmið en háþróuðustu þjóðir
okkar Vesturlandanna, burt séð frá því, hversu ó-
mannúðlega stjóm Sovétríkjanna fer með þær Evrópu-
þjóðir, sem lentu í því óláni að verða efnahagslega og
stjórnmálalega háðar þeim að loknu síðasta stríði.
Hætt er líka við því, að ýmsir múrar tolla og hafta
yrðu illa yfirstíganlegir íslenzkum kaupsýslumönnum,
þegar þeir hyggðust selja vörur okkar til hinna gömlu
og grónu viðskiptavina okkar í Vestur-Evrópu, ef lönd
þeirra liafa sameinazt í viðskiptaleg bandaríki, en við
væmm þar alveg utan gátta.
Því ber ekki að leyna, að margvíslegir ókostir fylgja
því, að gerast meðlimur Efnahagsbandalagsins. Hugs-
anlegt er auðvitað, að við gætum gert viðskiptasamning
við bandalagsþjóðimar, án þess að ganga sjálfir í það.
Þetta er mál sem þarf að kryfja til mergjar. Við þurf-
um að fá fulla vitneskju um allar hliðar málsins, áður
en lengra er farið.
Þegar málið hefur verið vegið og metið á opinber-
um vettvangi, væri réttast að Iáta fara fram þjóðar-
atkvæðagreiðslu um það. Þetta er stærra mál en svo,
að stjómmálaflokkarnir megi ganga að því eins og
hverju öðru skítverki að afgreiða það sem lög frá
alþingi.
Það er sem sé f jærri því, að við séum nauðbeygðir
til að ganga í bandalagið. Sovétríkin og Bandaríkin
keppast um að afla sér vina hér á landi. Bandaríkja-
mönnum er mikið í mim að Rússar gleypi okkur ekki
viðskiptalega og stjómmálalega — sem þeir hafa á-
stæðu til að óttast vegna hins f jölmenna kommúnista-
flokks hér — og ekki kæra Rússar sig heldur um
að við verðum of háðir Bandaríkjamönnum. Þetta er
aðstaða, sem við ættum að kunna að færa okkur í nyt.
Nú hefur Kennedy fengið frjálsar hendur um að
gera tollaívilnanir og utanríkisviðskipti við önnur lönd,
án afskipta þingsins. Þetta em mikil tíðindi og góð,
því hver veit nema þar með séu einmitt opnaðar dyr
fyrir okkur til að semja um sölu á öllum fiski okkar
til USA, og þá getum við látið Efnahagsbandalagið
lönd og leið, ef okkur sýnist svo.
Að Efnahagsbandalaginu slepptu er því opin leið að
semja við Bandaríkin — og Rússland kemur að sjálf-
sögðu til greina líka. Það er sama hvaðan gott kemur,
og í verzlunarviðskiptum er auðvitað leitað hagkvæm-
ustu kjara.
Við höfum því í tvö önnur hús að venda, ef við
teldum aðild að Efnahagsbandalagi Evrópu óaðgengi-
lega að sinni. — g.
Hótel Saga opnar
Það er óhætt að fullyrða, að
sjaldan hafi opnun skemmtistað
ar verið beðið með eins almenn-
um áhuga og ríkt hefur í sam-
bandi við Hótel Sögu, sem er
til húsa í Bændahöllinni á Mel-
unum. Og riú er sú stóra stund
runnin upp. Að vísu var um
seinustu lielgi aðeins tekið í
notkun liúsnæði fyrir nætur-
gesti, og almenningur verður
enn um sinn að bíða þess að
geta skemmt sér í salarkynnúm
staðarins. En hin brýna þörf
fyrir hótelið koin hvað bezt í
ljós uin lielgina, er tugir út-
lendra ferðamanna hefðu orðið
að flýta för sinni utan vegna
húsnæðisskorts, hefði ekki verið
unnt að gríþa tij gistihúsnæð-
isins.
Mjög er til alls vandað í húsa
kynnum hótelsins, svo að til al-
gjörrar fyrirmvndar er, teppi á
öllum gólfum, efniviður allur
hinn bezti og húsgögn eftir nýj-
ustu tízku. 1 herbergjum eru öll
hugsanleg þægindi, flísalagðir
baðklefar, sérlega rúmgóðir
skápar, innbyggt útvarp og vekj
arar, bjöllur fyrir þjónustu —
og svo er víst gert ráð fyrir
sjónvarpi.
Veitingasalirnir eru hvergi
nærri fullgerðir ennþá, og enda
þótt næturgestir muni geta feng
ið veitingar á hótelinu, er nauin
ast hægt að búast við því að
salarkynni gleðinnar og glaums
ins verði opnuð fyrr en að löng
um tíma liðnum. Svo mjög sem
vandað hefur verið til alls í
sambandi við gistiherbergin er
ástæða til að ætla, að dýrð mik-
il verði í veitingasölunum.
HLJÓMSVErnR
A FLAKKI
Um þessar mundir eru fjórar
reykvískar hljómsveitir á flakki,
sú fyrsta raunar á heimleið,
Neo-tríóið, sem íyrst lagði af
stað ásamt söngkonu sinni, Mar-
git Calva, og byrja þau aftur
í Klúbbnum um lielgina.
Hinar liljómsveitirnar eru
Svavar Gests og Eúdó-sextett,
sem lögðu af stað um svipað
leyti, hvort á sitt landshorn —
og má búast við miklu fjöri
hjá innfæddum þar sein þeir
mætast — og um síðustu lielgi
hélt ein yngsta hljómsveitin, ÓM
-kvintett með söngkonuna Agn-
esi Ingvarsdóttur, í hljómleika-
ferð um landið, og verður byrj-
að á Vestfjörðum.
Slík ferðalög njóta að vonum
liinna mestu vinsælda. Það er
ekki nema liálf ánægja að heyra
til þessa listafólks í útvarpinu,
sjón er sögu ríkari, og ánægj-
an getur varað nokkra mánuði
fram í skainmdegið yfir því að
geta sagt við kunningjana eitt-
hvað á þá leiö að hafa heilsað
upp á og talað við Svavar
Gests eða Steliba Jóns!
SUMARLEYFA-
HLJÓMSVEITIRNAR
eru yfirleitt skipaðar þeim
hljóðfæraleikurum, sem hafa
annað aðalstarf en skipa sér
saman í hljómsveit til þessara
afleysinga.
Grettir Björnsson er með tríó
í Italska salnum í Klúbbnum,
Grettir er skemmtilegur liar-
mónikuleikari, sem ekki á í
vandræðum með að koipa dans-
fólkinu af stað, þótt plássið sé
ekki alltaf mikið. Aðrir í tríóinu
eru ungir hljóðfæraleikarar og
lítt þekktir.
Björn B. er með sína ágætu
hljómsveit í Lido þrjú kvöld
í viku. Hin kvöldin er Hljóm-
sveit Karls Jónatanssonar. Karl
hefur leikið um fjöldamörg ár
og jafnan liaft eigin hljómsveit,
misjafnlega góða eins og verk-
ast vill. Núna ber helzt á þeim
Þórarni Óskarssyni, troinbón-
leikara, og fþegar þeir Kalli —
með trompettinn — stilla sam-
an í dixieland, er reglutega
gaman á að hlýða. Ung söng-
kona er með hljómsveitinni og
á mikið ólært.
-uth
ASNINN
hefur um nokkurra ára skeið
verið ein helzta vínblandan á
skemmtistöðunum, og hefur
mörg kátleg athugasemdin út af
UTANBÆJARFÓLK Á
SKEMMTISTÖÐUNUM
Þennan árstíma öðrum
fremur setja utanbæjar-
menn svip sinn á skemmti
staðina, og skal enginn
dómur upp kveðinn, hvort
skemmtilegra sé, a. m. k.
Iiefur svo virzt sem djamm
ið sé taumlausara og stafar
vafalaust af óvananum við
fljótandi vín í glæsilegi^
umliverfi í stað vasapela-
fytlerísins heima. Hnyttinn'
maður komst svo að orði
nýlega, er hann hafði
fylgzt með einum aðkomu-
gestanna um stund:
— Ojæja, hann er bara
að reyna að haga sér eins
og Beykvíkingar á böllun-
um heima lijá honum!
þessu spunnizt — algerlega óaf-
vitandi.
Hjón nokkur fóru út að
snæða kvöldverð á fínu veit-
ingaliúsi, þar sem margt var
ungþjóna, sem ekki mega bera
gestum áfenga drykki, en aðr-
ar veitingar. Að máltíðinni lok-
inni dæsir bóndi ánægjulega,
veifar ungþjóninum og segir
höfðinglega:
— Og þá er komið að asn-
anum, góði.
— Já, augnablik, ég skal ná
í þjóriinn!
Svo var það fólkið, sem sat
nokkuð margt saman við borð,
og pantaði ýmsar blöndur, ein
daman vildi fá asna. Þegar af-
greiðslustúlkan kemur að borð-
inu með glösin á bakka, verður
henni fyrst að orði:
—■ Hvar er svo asninn?
Og loks var það fólkið, sem
komið var fram á gang án þess
að hafa gert upp reikninginn-
og sem ein f.rúin stendur fyrir
framan spegilinn og er að hag-
ræða kápunni sinni, kemur
þjónn æðandi til hennar of!
spyr með mesta írafári:
-—- Voruð það ekki þér, sem
voruð með asnana?
Los Valdemosa
Luigia Canova
SKEMMTA I LIDO
ALLA MÁNUDAGA OG ÞRIDJUDAGA
I LIDO OG LEIKHÚSSKJALLARANUM
ALLA FIMMTUDAGA, FÖSTU-
DAGA, LAUGARDAGA OG
SUNNUDAGA