Ný vikutíðindi - 31.08.1962, Page 5

NY VIKUTIÐINÖI
5
Handtökur -
(Framh. af bls. 1)
Skal hér nefnt dæmi, er
Söí'ðist utan við skemmti-
®taðmn Þórsfeaffi um næst-
na helgi. Klufefean rúmlega
álf-tvö var hljóðfæraleikari
utanbæjarmaður, sem
3fði lofeið störfum feLufekan
eitt, staddur þar utandyra;
V,ar aö bíða eftir kunningja
suuun, sem vann þar til fel.
. e> Hafði hann að vásu feng
1 sér gias að lokinni vinnu,
en var óölvaður.
Skiptir það engum togum,
hann er ásamt tveim
onnum öðrum, handtekinn
lögregiuþ jónum, sem þang
komu í lögreglubifreið, og
uttur í fangelsið að Síðu-
Fór sú handtafea fram
e friðsemd, þar eð mað-
ittn vissi enga sök á sig og
^dlsf góðlátlega með lög-
? uþjónunum. F'ramkoma
aft1 vfa Var samt a Þann hátt,
jj konum þótti sér mjög mis
^ið, og er hann var leiddur
' varðstjóra, lýsti hann
ór't sinni ytir þessari
Jttlátu handtöku og fcrafð-
t skýringa.
6li ,ar kinum tveim sleppt,
ann sviptur lausum mun
. og honum varpað síðan
1 fangaklefa.
fl icieta þessum var rúm-
e i með grútskítugri og ill-
J-* ^ýnn, harla óvistleg
le lla, og jafnvel gólfið fýsi-
r _ áUaði maðurinn í lög-
a?ÍU^Ón °g bað ™ að fa
6 krinöja til kunningja ísíns,
^ það var ekfei hægt. Bað
hr^11 -^a tögregluþjóninn að
fynir sig, en hann
lsf „ekkert mega vera
,^Vl að standa í svoleiðis
redtUnguin“
j ^t’oinlætistæki voru engin
^klefanum né heldur ílát til
ó Ja^a 0rna slnna> o? var
®kum mannsins þar að lút-
i efefeert sinnt um nótt-
úia.
kíun svo einnig vera um
Bíla- og
búvélasalan
Hefur ávallt til sölu
ailar tegundir
bfla- og búvéla.
HfifA- og
HHVÉLASALAN
Sírni 23136
aðra felefa á þessum stað,
því þegar maðurinn var leidd
ur eftir ganginum mn morg-
uninn sáust vatns- eða hland
taumar liggja undan hurðum
sumra klefanna að niður-
fallsrennu í miðjum gangin-
um!
Fulltrúi sá, er maðurinn
var leiddur fyrir, sagðist
myndu senda íkæru lögreglu-
þjónanna á manninn til
heimabyggðar hans, en kær-
an hljóðaði upp á ölvun og
Óhlýðni við lögregluna.
Er maðurinn mótmælti
kæruatriðum, handtöku og
vistinni í fangáklefanum, var
honum sagt að „vera ekki
að rífa neinn kjaft og hypja
sig út!“
Þessi frásögn varpar ljósi
á furðulega tilhneigingu lög-
reglumanna að ná sér í
fanga, og sannarlega ástæða
til að kveða niður „bófalias-
ar“ af slíliu tagi. Handtaka
er ekkert gamanmál, sízt af
öllu í meðförum ódómbærra
afglapa, eins og þeirra, sem
í þessu tilfelli og vafalaust
fleiri voru að verki.
önnur vítaverð atriði, eru
skilningsleysi varðstjórans,
er lét setja manninn inn í
fangaklefa í stað þess að við
urkenna tilefnisleysi handtök
unnar og biðja hann afsök-
nnar. Réttlát reiði yfir slík-
um fruntaskap er ekki ó-
hlýðni við lögregluna, og við
brögð varðstjórans sízt til
að skapa virðingu fyrir stétt
hans og starfi.
Þá er komið að vistinni í
klefanum og aðbúnaði þar.
ÞAÐ ER EKKI SÆMANDI
— að neita handteknum
manni um símaafnot til að
láta vita af sér.
— að neita honum um af-
not af salemi, en ætlast til
að hann gangi öma sinna á
klefagólfið.
— að ætla mönnum hvflu-
flet af því tagi, sem lýst er
áður.
Framkoma fulltrúans dæm
ir sig sjálf.
Það er rík ástæða til að
krefjast tafarlausra umbóta
á sviði lögreglumála borgar-
innar. Almenningur gerir þá
kröfu, að í stöðu lögreglu-
manna séu skipaðir þeir
menn, sem vit hafa og þekk-
ingu til að gegna slíku starfi.
Persónufrelsi manna má
aldrei verða leiksoppur í
„bófahasar" óhlutvandra
peyja í lögreglubúningi.
N O R Ð R I:
íþróttir - Tónlist - Skáld-
skapur - Afturför á fiest-
um sviðum
1 SAMA FARINU
Iþróttamál hafa töluvert borið á
góma undanfarið og ekki að ófyrir-
synju. Áhugi fyrir þeim virðist hafa
dofnað upp á síðkastið og árangurinn
eftir því. Frjálsíþróttamenn okkar eru
hættir að vinna afrek á mælikvarða,
sern mundi verða tekið eftir meðal
annara þjóða og okkur er efeki einu
sinni boðið upp á Landsfeeppni við aðr-
ar þjóðir og mundum sennilega ekfei
þiggja slíkt boð ef bænist sökum getu-
■leysis frjálsíþróttamannanna.
Sama ástandið rífeir meðal knatt-
spyrnumannanna. Framfarir eru engar
og árangurinn er því harla lélegur. Þó
höfum við enn í fullu tré við Færey-
inga en vafasamt hve lengi það verð-
ur.
Skíðamennimir hjakka ennþá í sama
farinu og enn egum við engan nothæf-
an stöikfepall handa þeim til æfinga,
sem er þó sennilega hin eina grein
skíðaíþróttarinnar, sem við gætum náð
einhverjum árangri í ef aðstæður
leyfðu eða öllu heldur væru fyrir hendi.
Þá er sxmdið. Engin 50 metra laug
til þess að æfa eða keppa í og þess
vegna enginn árangiur erlendis né
heima.
HLJÓMLIST
Á tónlistarsviðinu gætir einnig litilla
framfara. Yngri tónskáldin hnoða sam-
an einhverju tónagauli og kalla það
hljómlist. Fjöldi ungmenna fer utan til
söngnáms og kemur aftur eiftir nokkur
ár án þess að syngja nokkuð betur.
Sinfóníuhljómsveitin er eins og léleg
lúðrasveit erlendis en fær aldrei annað
en hól til þess að missa ekki styrkinn.
Einu mennimir, sem flytja hróður
landsins víðar, eru karlakórar höfuð-
staðarins, sem hafa náð afbragðs ár-
angri og a. m. fe. annar þeirra, Karla-
kór Reykjavíkur, hefur sungið um 120
sinnum erlendis við fádæma undirtektir.
Það er sem sagt hægt að gera góða
hluti ef vilji og hæfni er fyrir hendi.
LÉLEGT PRÓDÚKT
Þá er það orðsins list. Það, sem vek-
ur mesta athygli og er jafnvel kvife-
myndað, er einhver klámsaga sem heit-
ir „79 af stöðinni" og Ijóðskáldin eru
með einhverjar skeytasendingar án höf
uðstafa og greinarmerkja og fá meira
að segja að flytja þessi ósköp í út-
varpið.
Ef þessum snillingum verður á að
deila í blöðum landsins um verk sín,
þá er þetta húmorlaust snakk, fullt af
rógi og níði. Vörumerkið er augljóst.
Meira að segja eru verk sumra höf-
undanna léleg stæling á verkum heims-
feunnra höfunda. Svo lengi getur vont
versnað. Þó er það grátlegast að eina
nóbelsskáldið ofefear skuli framleiða pró
dúkt í leikritsformi, sem í senn er
bamalegt, fullt af ósamræmi og kjána-
legt í meira lagi.
Ljótt er nú ástandið þótt ekki sé
minnzt á klessumálarna.
„ •.. AÐ VEKJA LAND OG LVГ.
Það er eitthvert slen í þjóðinni, sem
hún þarf og verður að hrista af sér-
Hvað skyldi iþað nú vera, sem gerir
þetta svo aumt og lágkúrulegt? Eru
það afskipti ríkisvaldsins eða er það
bara almennt sinnuleysi og deyfð? Get-
ur það líka verið að ómerkilegheit og
lygi stjómmálamannanna hafi haft sín
áhrif ? Getur það verið að hlutlaust
ríkisútvarp sljóvgi heym og hugsun?
Er það mögulegt að skólarnir eigi hér
einhverja sök ef þá ekki alla?
Það er sannarlega kominn tími til
þess að finna lausn á þessu öllu sam-
án. Það verður að kveikja nýjan eld.
Þessi eldur á fyrst og fremst að ylja
mönnum um hjartarætumar!
Hvermg væri að áhugamenn skipuðu
sér saman í félag, sem hefði það einfe-
um að markmiði að efla andans list
með einhverju móti sem mögulegt er og
kalla til liðs við sig góða og gegna
menn? Það hlýtur að boma nýr dagur
framfara á þessum sviðum ef allir
leggjast á eitt. En við skulum fyrst og
fremst leggja áherzlu á fegurðina og
allt sem er göfugt og gott.
Norðri