Ný vikutíðindi - 05.10.1962, Blaðsíða 8

STÓRTJÓNIÐ Á FLUGVELLINUM
Sannað í sakadómi, að fjara var á tönkunum í mörg ár
1 framhaldi af forsíðugrein
inni í síðasta tölublaði undir
fyrirsögninni „Furðuleg
dómsniðurstaða“ viljum við
enn benda á staðreynd, sem
kom fram í yfirheyrslum í
sambandi við brunann á
báru fyrir réttinum, að . . .
Reykjavikurflugvelli. Vitni
báru fyrir réttinum, að
slökkviliðsstjóra, Guðmundi
Guðmundssyni, hafi verið
fulíkunnugt um og að með
hans samþykki, hafi verið
sett tjara á nokkra vatns-
geyma á Reykjavíkurflug-
velii og hún geymd þar í
nokkur ár. Svo vel vildi til
að margnefndur bruni varð
ekki á þessum árum, sem
tjaran var á tönkunum, en
þrátt fyrir þetta óskaplega
kæruleysi og gagnrýni blaðs
ins á því, er ritstjórinn
dæmdur í sakadómi og gert
að greiða slökkviliðsstjóran-
um miskabætur!
Eins og áður hefur verið
upplýst, var það Halldór
Þorbjcrnsson, sakadómari,
sem kvað upp dóminn. I
dómsniðurstöðunni er komizt
svo að orði, að tjara hafi
ekki verið á tönkunum, þeg-
ar bruninn mikli varð, sem
olli tugmilljóna króna tjón-
tjöru á þeim á milli bruna.
En það er bara ekki minnzt
á það hve langt eigi að líða
á milii þeirra, enda ekki
hægt og þess vegna vítavert
kæruleysi að láta tjöru á
vatnsgeyma, sem nota á til
vatnsforða ef bruna ber að
höndum.
Það gegnir og furðu, að I
dómsniðurstöðu voru slökkvi
liðsstjóra einnig dæmdir 7%
vextir af miskabótunum frá
14. aprfl 1962 enda þótt í
ákæru Saksóknara væri ekki
minnzt á vexti einu orði.
Það hefði ekki valdið meiri
furðu þótt vextirnir hefðu
náð til þess tíma er tjaran
var sett á tankana!
ímislegt fleira í dóms-
niðurstöðunni er vert að
rif ja upp en verður látið bíða
til betri tíma enda skal það
tekið fram, að kæruleysi
slökkviliðsstjórans í sam-
bandi við brunavamir á R-
víkurflugvelli er ennþá til
umræðu og verður ekki lát-
ið afskiptalaust af hálfu
blaðsins- Það var í þágu al-
mennings, sem blaðið hóf að '
skrifa um þetta mál, og ekki
Rö^ Wn EKQJ
Föstudagur 5. okt. 1962 — 40. tbl. 2. árg-
Rithöfundar og fjármál
Rithöfundur Jbarf ekki peninga, held'
pappir og penna, segir Faulkner
ur
Nokkru áður
síður í þágu almennings, að verðlaunaskáldið
en Nóbels-
- William
dómsniðurstaðan er rædd. Faulkner lézt, birtist viðtal
il:i|Mlii|il siil
• 111111111111111111
ii:i!i|iiii;i::iiiiiilliliiiiii:iaiiiiiiiil!illillililiiiliilliiilliiliiiiliiiiiiliiRi!fliilii|iiaiiliiiiilliIiiiiiinr'
Baktjoldamakk
Ótti póiitíkusanna við óháð biöð
Við vorum búnir að frétta það, stuttu áður en dagbl.
Mynd hætti göngu sinni, að það væri dauðadæmt- Virðist
svo að ýmsir utanaðkomandi aðilar hafi stuðlað að dauð-
daga blaðsins, sem ekki var búizt við að leggðu stein í
götu þess.
Heyrzt hefur, að sterkir
stuðningsmenn blaðsins hafi
ekki búizt við svo stuttum
inu, rétt eins og það sé sjálf j ævidögum þess — tæpum
sagður hlutur að geyma mánuði — en séu nú að í-
huga, hvað unnt er að gera
til að vekja það frá dauð-
um.
Við teljum mjög mikils
virði að sér séu blöð, sem
eru óháð stjórnmálaflokkun-
um, enda væntum við mik-
ils af Mynd, eins og fram
kom í skrifum okkar, áður
en það hóf göngu sína.
Það er sem sé ekki rétt,
eins og einn af stjórnmála-
við hann í bandarísku blaði-
Dagblaðið Vísir þýddi þetta
viðtal og birti það 21. sept*
Vegna þess að skáldið keni
ur þar nokkuð inn á f járniál
rithöfunda, sem oft er rsett
um á innlendum vettvang1*
Ieyfum við okkur að birta
stuttan kafla úr viðtalinU
orðréttan, og leyfa lesendum
NV að kynnast viðhorfum
skáldsins í þessum eínum
„ ... Góður skáldskapur
bregzt ekki, hann hlýtur að
ná til fólksins. Áður en rit’
höfundur hefur listamanns-
feril sinn verður hann að
mönnunum hefur sagt á gera sér tvennt ljóst. Hann
prenti, að hægt sé að treysta
stjórnarpressunni til að
segja frá öllu sem gott er,
verður annað hvort að hafa
annað starf til að lifa af eða
vera reiðubúinn að lifa eins
en andstöðublöðunum til að og flækingur, sem engu skipt
skýra frá öllu sem verra er. j ir hvemig umhorfs er í kring
(Framh. á bls. 5) | um hann. (Framlh. á bls.
glasbotninum
EFTIRFARANDl auglýs-
ing birtist í s.l. mánuði í
Þjóðviljanum: „Kennsla í
rússnesku hefst um miðj-
an október. Kennari Ámi
Bergmann. Innritun á skrif
stofu MlR, Þingh. 27, sími
17928“
Við erum að hugsa um
að koma.
BÆNDABLAÐIÐ Tíminn
birti nýlega þá stórfrétt, að
laglegum kínverskum ung-
meyjum væri nú smyglað
frá Hongkong til Banda-
ríkjanna og seldar þar fyr-
ir 5 dollara pundið, eða ca.
500 dollara stykkið.
Mikið má það vera, ef
hinum hugkvæmu ritstjór-
um Tímans hefur ekki dott-
ið í hug, að þetta væri til-
valin innflutningsvara til
bænda í sveitum landsins,
þar sem nóg er af traktor-
um og allskonar vélum, en
kvenmannsleysið er að
leggja beztu jarðir í auðn.
Sennilega fengizt einhver
afsláttur á kílóinu, ef við
gerðum viðskiptasamning
við Hongkong. Það er bara
að samninganefndin og inn
flytjendurnir tækju ekki
megnið af stúlkunym inn á
sín heimili sem vinnukonur,
ráðskonur eða guð veit
hvað.
VIÐ GETUM ekki gleymt
því, enda hefur það komið
í flestum blöðum (nema
Þjóðviljanum), þegar ísl-
Rússlandsfararnir týndu
pössunum sínum og 1200
sænskum krónum á Stokk-
hólmi á dögunum. Skipið
beið, legreglan leitaði með
miklum mannsöfnuði og
hættumerkjum um alla borg
ina. Svo þegar 13 ára göm-
ul stúlka, Kerstin að nafni,
skilaði plöggunum og pen-
ingunum, sem hún hafði
fmidið við blaðaturn einn,
fékk hún tíu króna fund-
arlaun!
Kapparnir komust með
skipinu.
ÞAÐ hefur komið í ljós, að
dauðsföll af hjartasjúkdóm
um eru tiltölulega tíð á Is-
landi. Þau eru til dæmis al-
gengari hér en í Danmörku,
Austurríki og Þýzkailandi,
að maður tali ekki um Suð-
urlönd. Okkur hefur verið
bent á, að þetta séu bjór-
og vínlönd mikil — gagn-
stætt Islandi — og í því
sambandi hefur sú spurn-
ing vaknað, hvort slík
dauðsföll geti ekki stafað
af oflítilli bjór- og vín-
drykkju!
EINHVER brögð munu
hafa verið að því, að sjálfs-
morð Marilyn Monroe hafi
haft sín áhrif og eftirköst
á kvenfólk hér úti á hjara
veralda;. Fregnir höfum
við liaft af konu þekkts
borgara, sem lét sig hafa
það að taka 100 svefnpill-
ur, eða helmingi fleiri en
Marilyn, en þessar mimu
hafa verið bað veikari, að
lífi hennar varð bjargað.
Enn hljótum við að hrista
hausinn yfir tízkufyrir-
brigðum og eftiröpunareðli
kvenfólksins.
ÞAÐ ætlar að dragast
furðulengi að skylda menD
til að bera vegabréf, —- e®a
hvernig í ósköpunum eT
hægt að ætlast til þess að
aldur fólks sé eingöngu rá
iim af útlitinu? Slíks eT
krafizt af dyravörðum vU1'
veitingahúsanna, og vser'
ríkt eftir gengið, hlyti að
verða um talsverða mismu11
un að ræða.
SENDIRÁÐSBIFREIÐIR,
merktar OD (Corps Diplo-
matique) njóta sérréttinda,
og eru afskipti af þeim háð
ströngustu alþjóðaregl-
um, svo að nálgast frið-
helgi. Það hefur flogið fyr-
ir, að í skjóli friðhelginnar
leiki ökumenn þeirra sér að
fjöregginu, og væri til at-
hugunar, hvort ekki eigi að
láta sömu lög ganga yfir
þá og aðra ökumenn, þegar
um skýlaust brot á umferða
lögimum er að ræða. Með
því er þó ekki verið að
ganga á rétt ein,s ríkis gagn
vart öðru.
Er það satt að slökkviliðs-
stjórinn á Reykjavíkurflnft
velli forðist eins og heitan
eldinn að tala um dóminn 1
brunamálinu?