Ný vikutíðindi - 06.02.1970, Side 6

N? VIKUTÍÐINDI
9
'Ut amálu\n lcqteqlumat
W 1 1,^ .v ' . ** ‘
OLIB VAH AF h0 \ VL \ \ I

KÉ5$
H ú ■■ var íraskilin o*jj skeinnitaiia-
fíkin oi* lct karlmciiiiina lilæAa. — En
[•cgar ölið var a£ könniinni var vin-
attan iiái.
Veitingamaðurinn liorfði
á liana með sýnilegri óvild.
»>Hum“, sagði augnaráð
hans, „ein af þessari tegund
inni“.
Pat Muiioy veitingamaður
i Emerald Isle-kránni í
miðri borginni Newport.
kærði sig alls ekki um að
fagurlimaðar stúlkur seltust
við barinn lijá honum án
l>ess að vera í fylgd með
karlmönnum.
En að þessu sinni skjátl-
aðist honum. Hin spengilega
brúneygða stúlka var Ger-
aldine „Jerrý“, Young, og
hún var hér ein síns liðs
eingöngu vegna þess, að ekk
ert hafði orðið úr stefnumót-
inu, sem hún hafði ætlað á.
Hún ákvað því að skreppa
inn i krána á meðan hún
væri að hugsa um, hvað
gera skyldi við kvöldið. Það
var laugárdagskvöld, org
hún var siður en svo hrif-
in af því að láta það fara
til spillis.
Jerrý lauk við drykk sinn
og leið ágællega. Henni féll
vcl í geð skvaldurskliðurinn
i kring, og bað um annað
glas. Hún var hálfnuð úr
])vi, þegar hún tók eftir
manni í sportjakka og með
hornspangargleraugu.
Hann horfði í áttina til
hennar og gerði ekkert til
]>ess að leyna ástriðufullu
augnaráði. Jerry féll þella
fremur vel i geð. Viskýið
liafði haft sín áhrif. Maður-
inn var lika myndarlegur á
sinn liátt.
Mulloy kom til liennar.
„Maðurinn þarna“, sagði
hann, „óskar eftir að borga
drykk fyrir yður“.
Það lifnaði yfir henni, og
maðurinn i sportjakkanum
brosti gleitt.
„Viský, takk fyrir,“ sagði
hún við Mulloy, „og skilið
kæru þakklæti frá mér“.
„Þakkið ]>ér honum sjálf-
ar fyrir yður“, sagði Mulloy
slullur í spuna.
Ókunni maðurinn kom nú
lil hennar og liafði glasið
sill með. Hann virlist engu
síður myndarlegur, þegar
liann kom nær, nema hvað
hann var kominn of hált á
fertugSaldurinn til ]>ess að
strákslega klippingin ælti
við.
„Eg er Danni“, sagði hann
og glotti. „Danni, að við-
bættum fjóruin Martini og
tveimur bjórum”. Bros hans
var fallegt.
„Sæll Danni, þakka þér
fyrir drykkinn, ég heiti
Jerrý".
„Dásamlegt nafn“, sagði
hann. „Og nú, þar sem við
erum farin að vera saman,
skulum við ræða um fram-
líðina. Eigum við að fá okk-
ur að borða, fara á dansleik,
í bió eða hvað viltu lielzt?“
„Þú ert augsýnilega feim-
inn piltur,“ sagði lnin.
„Þú ert góður mannþekkj
ari“, sagði liann og gaf fram
reiðslustúlkunni merki. Þau
seltusl við borð í einum
básnum. Þau sátu þar og
röbbuðu saman í nærri
klukkutíma. Ekki varð því
ncilað, að 29 ára gamla
stúlkan hafði haft talsverð
kynni af karlmönnum, en
Danni Shortlidge var óliluir
hinum. Hann var 37 ára
gamall, hafði eill sinn slarf
að á búgarði, annast bíla-
viðgerðir, verið sölumaður,
auglýsingastjóri fyrir óperu
söngvara, og var nú umboðs
maður fyrirtækis, ér fraiii-
leiddi plastvörur. Ilann var
ókvæntur og átti Jieima í
Allanla í Georgia, en ])egar
hann var i borginni dvaldi
hann hjá ókvæntum vini
sínum.
„Ó, ó\ sagði bann allt í
einu og benti á giftingahring
á hendi bennar.
Ilún brosti. „Hafðu engar
áhyggjur af því, Danni“.
„Þú átt við, að maðurinn
þinn eigi ekki byssu?“
„Eg er skilin“.
Honum lélli auðsjáanlega.
Jerrý Young kunni vel við
þennan ókunna mann. Þau
fengu sér nokkur glös i við-
bót, en fóru svo og litu inn
i nokkrar aðrar krár. Um
miðnættið gengu þau og
leiddust eftir veginum með-
fram Ohio-ánni. Jerrý liall-
aði sér upp að honum, liann
lólc liana í faðm sér, og liún
fann, þegar varir hans
snertu varir hennar.
Tveimur klukkustundum
síðar, kluklcan tvö að
morgni sunnudagsins 27.
febrúar 1949, veifaði maður
með hornspangargleraugu
og í sportjakka til leigubíl-
sljóra fyrir framan veilinga
krá á liorninu á Sjöunda
Vesturstræti.
„Bíddu augnablik“, hróp
aði hann til bílstjórans, er
bíllinn nam staðar, og fór
svo aftur inn i krána. Ilann
kom út á ný eflir andartak
og þá i fylgd með háfættri,
grannri, brúneygðri stúlku.
Þau pískruðu saman á leið-
inni út að bílnum.
Þau stóðu við dyrnar og
urðu eklci vör við manninn,
sem spralt fram úr myrku
skoti með byssu i hendinni
og læddist að þeim.
Bílstjórinn, er Iiét Milton
Zuckerman, tók skyndilega
eftir honum. „Gætið ykkar“,
liróþaði liann, en orðin
drukknuðu i skothvellum.
Ivonan riðaði, og árásar-
maðurinn beið eftir því að
bún félli. Þá skaut hann
fjórum skotum í viðbót i
böfuð hennar. Svo lagði
hann á flótta og hvarf út í
myrkrið. Og áður en bíl-
stjóriiín hafði áttað sig á
bvað var að gerast, hafði fé-
lagi stúlkunnar lagt á flótta
í gagnstæða átt.
Raunir Zuckermans voru
ekki þar með á enda. Ein-
liver liafði hringt á Iögregl-
una, og það fyrsta, sem lög-
reglumenninrin sáu, er þeir
komu, var bílstjórinn bogr-
andi yfir myrtu konunni.
Þrátt lyrir mótmæli varð
Zuckerman að slilla sér upp
við vegg með hendur á lofti,
alveg umkringdur.
Leynilögr egl u menni rnir
Fred Schlosser og Leroy
Fredcricks komu fljótlega á
vettvang.
„Jæja, Milt, livað hefur
komið fyrir?“ spurði Schl-
osser. Hann þekkti bílstjór-
ann vel.
„Þessi kona hérna og mað
urinn sem hún var með,
voru að fara inn i bílinn".
sagði Zuckerman með á-
kafa. „Þau komu út úr
kránni þarna hinum megin.
Allt i einu kom maður að-
vífandi og skaut á konuna.
Hún féll á götuna, en hann
skaut aftur — fjórum sinn-
um. Svo hljóp hann burtu,
og hinn maðurinn, sem var
með konunni, sömuleiðis".
„Hver var svo konan?“
Zuckerman hristi höfuðiö
„Ég hef ekki hugmynd um
það“.
„Og maðurinn með bj>ss-
una?“
„Hef aldrei séð liann áð-
ur“.
„En manninn, sem var
með konunni?“
„Ekki beldur".
Georg Gugel lögreglufor-
ingi var nú kominn á slað-
inn og hóf að spyrja Zuck-
ernian.
„Segðu okkur allt, sem þú
manst um manninn með
byssuna".
„Ég sá hann aðeins augna
blik. Hann var á hæð við
mig, en virtist nokkuð
þyngri. Hann var hattlaus.
svarthærður í Ijósum frakka
og hvítri skyrtu, sem var op-
in í hálsmálið. Það gelur
liugsazt, að liann hafi ver-
ið nieð barta eða þá illa rak-
aður og með feiti í hárinu“.
Ilann lýsti félaga látnu
konunnar öllu nánar, og
voru lýsingarnar þegar send
ar út til lögreglunnar, sem
byrjáði leit í hverfinu.
Lögreglumennirnir rann-
sökuðu lík konunnar ná-
kvæmlega. Hún virtist alls
ekki liafa verið götudrós,
heldur bera öll merki lieið-
virðs borgara. Scblosser opn
aði handtösku hennar, en
þar var engin skilríki að
finna, sem gæfu til kynna,
hver hún væri. Giftingar-
liringurinn vakti þegar á-
huga lögreglumannanna. Ef
bún var gift, var mjög lík-
legt að eiginmaður hennar
saknaði hennar fljótlega. Ó-
gerningur var að liafa upp
á morðingjanum án þess að
vila, hver hin myrta kona
var.
Þá voru ekki miklar líkur
lil að félagi hennar, sem
lagði á flótta, gæfi sig fram.
Ef hann flúði af ótta, eða af
því að hann hræddist að
vera bendlaður við morð-
mál, var ólíklegt að hann
skipti um skoðun á mórgun
eða hinn daginn. Ef liann
yar samsekur mor$ingjan-
um, hl'aut hið sama að
verða upp á teningnum.
•Tafnvel þótt Zuckerman
væri alveg viss um, að mað-
urinn með gleraugun liefði
ekki á neinn hátt telcið þátt
í skotárásinni, var sá mögu-
leiki vissulega fyrir hendi,
að liann væri í vilorði með
tt - Nýtt - Nýtt
Komið og skoðið hið glœsilega nýtízku sófasett
MODEL 1970, ásamt mörgu öðru.
Yfir 100 litir, ullar-, dralon og nœlonáklœði.
Góðir greiðsluskilmálar.
Sendum gegn póstkröfu um land allt.
Svefnstólar
Svefnbekkir
Kassabekkir
Dívanar
Svefnsófar,
eins og tveggja manna
og stólar í stíl við
Stakir stólar
Blómagrindur
Saumaborð
Símabekkir og hillur
Innskotsborð
Snyrtikommóður
Skatthol
Vegghúsgögn
o. m. íl.
J.S. húsgögn
Hverfisgötu 50,
simi 18830