Ný vikutíðindi - 13.03.1970, Side 8

8
N? VIKUTlÐINDl
NORÐRI:
Helzta hitamál í væntanlegum sveitastjórnar-
kosningum verður spillingin hjá hinu opinbera
— Bitlingar og gróðabrall í hávegum
tJTBOÐIN TAKMÖRIvUÐ
Bitlingar og pólitík er
ekkert nýtt fyrirbrigði á Is-
landi fremur en öðruni lönd
um. Venjulega er það þó
tákn spillingar og gróða-
bralls og leiðir venjulega af
sér ræktarleysi við þau
þjóðþrifamál, sem Inýn
nauðsyn er að framfylgt sé
og framkvæmd á sem
skemmstum tíma.
Brallið kemur fram i ýms-
um myndum og þarf ekki
að fara langt til þess að sjá
merki þess. Fyrir nokkrum
árum var þó komið í veg
fyrir það að nokkru bjá
opinberum aðilum með út-
boðum, en af einliverjum
ástæðum liefur aldrei tek-
izt að fá viss verk boðin úl
og virðast nokkrir gæðing-
ar þar ráða nokluu um,
enda virðasl þeir koma all-
mikið við sögu framkvæmda
á þeim.
Enginn vafi er á því,
að stórfelldur sparnaður
hefur áunnizt við útboðin
og þess vegna óskiljanlegt
hvers vegna ekki er alll boð-
ið út, sem ríki og bær þurfa
að láta framkvæma.
Að þessu sinni skal ei farið
lit í að rekja einstök verk,
en tilefni er þó lil þess og
verða þau tekin fyrir smám
saman fyrir væntanlegar
Ijorgarstjórnarkosningar,
svo almenningi sé betur Ijóst
bvernig á málum er almennt
báltað i þessum sökum.
BARIZT UM BORGAR-
STJÖRNARSÆTI
Vitað er, að a.m.k. tveir
menn berjast um að liljóta
sess i borgarstjórn Reykja-
víkur í sambandi við ofan-
greint málefni, en að vísu
er þar ýmislegt fleira, sem
spilar inn i. Skemmtilegt er
að fylgjast með því, hvort
sá verður fremur í hávegum
bafður, sem gagnrýnt hefur
framkomu borgarstjórnar-
yfirvalda með réttu, eða sá,
sem allalað er, að noti að-
stöðu sína í hvívetna til þess
að liljóta verkefni og um
leið gróða.
Trúlegt er, að þessi mál
verði mjög ofarlega á baugi
við næstkomandi borgar-
stjórnarkosningar, og verði
þá ekkert dregið undan,
þótt ekki sé verra ástandið
þar en bjá ríkinu. En vera
kann, að sami eða sömu að-
ilar eigi þar blut að máli
Þetta verður þó gert að um-
talsefni siðar, eða þegair nær
dregur kosningum.
Ástæðulaust er að hilma
yfir þá menn, sem bafa al-
mannafé að féþúfu, enda
fjárráð almennings ekki svo
góð um þessar mundir, eftir
sífelldar gengislækkanir og
tollarán, að þau þoli bruðl
með opinbera fjármuni, sem
koma beint úr vösum al-
mennings. Það eru því gleði-
tiðindi, að þessi málefni
MOTTO:
Suðaustanvindar svífa nú að
landi,
sækir að ströndu djöflaþing
þétt;
sú verður mörgum góðum
dreng að grandi.
Guð styðji dómara við Hæsta-
rétt.
. Hæstiréttur, ein þýðingar-
mesta stofnun þjóðarinnar,
skuli vera orðin kosninga-
mál, enda kominn tími til
að spyrna við fótum og gjör-
rannsaka livar skórinn
kreppir i þessum efnum.
Þetta er í stærri mæli og á
fleiri sviðum en margir
halda og vita.
VÍÐA POTTUR BROTINN
En það er ekki bara í
sambandi við útboð á verk-
Framh. á 4. síðu.
minntist hinn 16. febrúar s.
I. fimmtíu ára afmælis
fyrsta dómþings réttarins
með sérstakri athöfn, þar
sem saman voru komnir um
500 gestir, þar á meðal for-
seti og ríkisstjórn.
Flutningur æðsta dóm-
(Framh. á hls. 4)
- Guð styðji dómara
Hæstaréttar bíður vaxandi vandi
með þátttöku íslendinga í EFTA
glasbotninum
KOSNINGAHUGUR
Kosningahugur kom í
fólk um helgina, þegar
Moggafólk þóttist ætla að
ráða einhverju um fram-
bjóðendur til borgarsljórn-
ar i Reykjavík á næsta
kjörtimábili.
Sjálfsagt alll sýndar-
mennska. Þeir háu herrar,
Bjarni, Geir & Co„ ráiða
þessu þegar til kastanna
kemur:
Annars er það áberandi,
hvað Albert Guðmundsson
hefur fengið mörg atkvæði,
enda atorkusamur og sam-
vizkusamur framkvænula-
maður.
Fulltrúi mennlamanna,
Ólafur Einarsson, leénnari,
sómir sér líka vel á lisia
íhaldsmanna, enda sjentit-
maður hinn mesti.
VIÐREISN
Þegar viðreisnarlöggjöf-
in liafði verið lögfest á sín-
um tíma, þá þurfti að von-
um að þýða hana á erlent
mál, amerísku, og voru
uppi bollaleggingar um
það, hverjum skyldi falið
það mikla trúnaðarstarf;
voru menn ekki á eitt sátt-
ir um val hæfilegs manns
til þýðingarstarfsins.
Þá bar Sigurður heitinn
Jónasson fram þá uppá-
stungu, að manninum, sem
upphaflega liefði verið fal
ið að vinna það trúnaðar-
verk að þýða viðrcisnarlög
gjöfina úr amerísku máli
yfir á íslenzku, væri feng-
in til þess að endurnýja lög
in, sem eru talin amerísk
að uppruna, yfir á amerísk
una aftur.
RIFRILDI
Jón Maríasson, formað-
ur þjónafélagsins, hefur
ráðist með stórorðri grein
á þá, sem ráðið hafa Hlín
Baldvinsdótlur forstöðu-
lconu hins nýja Ilótel Esju
(Kristjánshöll), en Friðrik
Krisljánsson (Kristjánsson
ar) hefur mótmælt orðum
hans í annarri grein.
Ekki skulum við að ó-
könnuðu máli skipta
okkur af deilu þessairi, en
viljum benda á, að ýmsir
kunnir forvígismenn á
sviði hótelmenningar okk-
ar hafa reynst vel, þótt
þeir hafi ekki verið þjónar
að menntun. Má þar nefna
t. d. Jóhannes á Borg, Þor-
vald í Síld og fisk og Helgu
á Röðli.
SKÝRSLUGERÐ
Það þykir snjallræði hjá
núverandi rikisstjórn að fá
skýrslur um islenzk fjár-
mál, atvinnuþróun og úr-
ræði frá Efnahagsstofnun-
uninni í París, en gráung-
arnir hafa i flimtingum að
þessar skýrslur séu upphaf
lega samdar ujipi á Islandi
í Efn ali agss-lofn un n í ís-
lenzku, síðan sendar til
Parísar, þar sem íslenzkir
stúdentar drýgi tekjur sin-
ar með því að snara skrýtl-
um yfir á amerísku.
*
FISKVEIÐIÞJÓÐ
Það er verið að spyrja
um það í blöðunum, hvort
loðnustofninn við Island
sé í liættu! Engirin spyr um
hvort þorskstofninn sem
lifir á loðnunni sé voða
búinn af rányrkju neta-
veiðimanna.
Margir ætla að fiskifræð
ingar okkar, langskóla-
gengnir, ættu að fara á
skútu og lierða sig í raun-
hæfum veiðum utan skóla,
og rabba einstaka sinnum
við vana fiskveiðimenn.
Þá kynni að verða upp úr
þeim hafandi eitthvað af
vili.
ÞVÆR I HÖNDUM
Verkföll varða ekki ein-
ungis launþega þái og at-
vinnurekendur, sem i deil-
um eiga. Þau geta engu að
síður komið niður ái alll
öðrum aðilum, sem ekkert
kemur taunadeilan við.
Svo er t. d. um verkföll-
in á Italiu, sem staðið hafa
lengi og verið harðsvíruð.
Þau bitna jafnvel á hús-
mæðrum á ístandi.
Sem dæmi um þetta vit-
um við að lítið varastykki
i ítalska þvottavél hefur
ekki fengisl hér í vikur eða
mánuði og munu tugir eða
hundruðir þvottavél af
þessari gerð nú vera óstarf
hæfir. Ung kona, sem á
fjögur börn undir 10 áua
aldri og er langt gengin
með það fimmta, hefur til
dæmis þurft að þvo allan
þvott í höndunum í tvo
mánuði!
Og alll mun þetta verk
föllunum á Ítalíu að kenna
eða svo segja umboðs-
mennirnir hér.
MATUR ER MANNSINS
MEGIN
Allmjög þykir kaupmátt
ur launa hafa rýrnað á síð-
ustu árum. Árið 1970 gat
vei’kamaður keypt 48,2 kg.
af súpukjöti fyrir viku-
launin, en nú einungis 23,5,
eða tæplega helming.
Hælckun á þessari ágætu
matvöru hefur hækkað um
485% kg. á áratugnum.
Meiri er þó hækkunin á
ýsu; liún nemur 814%, því
1960 gat verkamaðurinn
lceypt 289.5 kg. af slægðri
og hausaðri ýsu fyrir viku-
launin, en nú ekki nema
90,4 kg.
1 þessu sambandi má
geta þess, að fangar í tukt-
húsinu í Reykjavík fá
súpukjöt tvisvar í viku,
sallkjöt einu sinni og fisk
fjórum sinnum í viku í há-
degismat, en liver fangi
fær svo 5 brauðsneiðar og
súpu í kvöldverð. Samt
kvarta þeir yfir fæðinu.
Myndi ekki margur fjöl-
skyldufaðirinn í verka-
mannaslétt gera sér slíkan
mat að góðu nú á dögum?
Xr
BRANDARI VIKUNNAR
Þegar líða tók á hveiti-
brauðsdagan, komu ungu
hjónin lil læknis og kvörl-
uðu yfir óskaplegum slapp
leika og þreytu. Þau voru
bæði svo slöpp að þau gátu
varla staðið á löppunum.
Þegar læknirinn hafði
rannsakað þau og skoðað
dálítið, sagði hann: „Þið
hafið ofreynt ykkur og
gengið alveg fram gf ykk-
ur. Erótíkin er að gera út
af við ykkur. Þetta getur
ekki gengið svona til lengd
ar.“
„En livað í ósköpunum
viljið þér að við gerum,
læknir?"
„Þið verðið að hafa hem
it á ástamökum ykkar og
réttast væri að þið færuð
eftir einhverri áætlun til
að byrja með, annars er
heilsan i voða og þið hafið
enga ánægju af lífinu. Eg
held að þið ættuð aðeins að
hafa kynmök fimm sinn-
um i viku, og hvíta ykkur
þái daga, sem liafa „n“ i
nafni sínu. Þá fáið þið tvo
hvíldardaga í röð, sunnu-
dag og mánudag."
Hjónin urðu sammáda
um að reyna þelta, og allt
gekk eins og í sögu þriðju-
dag, miðvikudag, fimmtu-
dag, föstudag og laugar-
dag. En þegar komið var
fram á sunnudagskvöld,
tók brúðurin að ókyrrast.
Maðurinn var sliluppgef-
inn og sneri sér óðara upp
i horn, þegar þau voru hátt
uð, en liún lá andvaka af
ástarþrá langt fram á nótt.
Loks um fimmleytið ýtti
hún við honuni. Hann var
grútsyfjaður, alls ekki
vaknaður, og spurði í svefn
rofanum hvaða dagur
væri.
Konan hans faðmaði
hann fagnandi að sér og
svaraði:
„Það er máludagur.“